Playboy....(chapter-9)
-------------------
ကိုခန္႔ေနာင္ကကြၽန္ေတာ့္ကို စူးစူးစိုက္ၾကည့္ေနရာမွာ ဘယ္ဘက္ႏႈတ္ခမ္းကိုအေပၚသို႔ပင့္၍ မခ်ိျပံဳးတစ္ခ်က္ျပံဳးရီျပ၏။
"ကိုယ့္ကို အိမ္ထဲေပးမဝင္ေတာ့ဘူးလား...."
သူ႔စကားေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္တစ္ခ်က္ေတာ့အံ့အားသင့္မိသည္။ကြၽန္ေတာ္ႏွင့္ပတ္သက္လ်ွင္စိတ္အလိုမက်စြာအျမဲေျပာတတ္ေသာသူ႔အသံသည္...ယခုတြင္ေတာ့ႏွစ္လိုဖြယ္ေကာင္းေန၏။မထင္မွတ္ထားသည့္အခ်ိန္အတြင္းမွာပင္...မထင္မွတ္ထားႏိုင္စြာပင္...ကြၽန္ေတာ္သံပန္းတံခါးကိုဖြင့္ေပးလိုက္မိသည္။
ဆိုဖာေပၚတြင္ ႏွစ္ဦးသား...မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ထိုင္မသည္အထိကြၽန္ေတာ္စကားတစ္လံုးမ်ွမေျပာျဖစ္ေပ။မေျပာျဖစ္ခဲ့သည္မွာကလဲ ကြၽန္ေတာ့္စိတ္ကတစ္စံုတစ္ခုကိုစိုးထိတ္လြန္းေနေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။
"မင္းရဲ႕ခုအေျခအေနကိုကိုယ္မႀကိဳက္ဘူး....ေတဇာ...."
မ်က္လႊာခ်ထားရမွ ကြၽန္ေတာ္အံ့အားသင့္က ကိုခန္႔ေနာင္အားေမာ္ၾကည့္မိသည္။
"ကြၽန္ေတာ္နားမလည္ဘူး.....အစ္ကိုကြၽန္ေတာ့္ကိုဒီခ်ိန္မွာ....ကန္႔ကြက္ပိုင္ခြင့္မ႐ွိဘူး...ကြၽန္ေတာ္ကိုယ့္ဘာသာကို ဘာအမွားမွလဲမလုပ္ခဲ့ဘူး..လို႔ထင္တယ္..."
"ဟုတ္တယ္...မင္းလုပ္တာ အမွားမဟုတ္ဘူး။ငါ့စိတ္ထဲမွာေတာ့ မႀကိဳက္လို႔အမွားလို႔ျမင္တယ္ အရင္လိုငါေပးခဲ့တဲ့ဘဝပံုစံမ်ိဳးပဲ႐ွိေနေစခ်င္တယ္ "
"ဘယ္လို......"
ကြၽန္ေတာ္တုန္လႈပ္ကာေျခာက္ျခားမိေတာ့သည္။ဘာအတြက္ေၾကာင့္မ်ားကိုခန္႔ေနာင္က ကြၽန္ေတာ့္ကိုပူေလာင္မႈေတြမ်ားစြခံစားေနရတဲ့ေလာကအက်ဥ္းေထာင္ထဲမွာ ေနေစခ်င္ေနရသနည္း။သူ႔ကိုကြၽန္ေတာ္ဘာအမွားမ်ားက်ဴးလြန္မိ၍ ယခုလိုဒုကၡမ်ိဳးစံုကိုခံစားေစခ်င္ေနသနည္း။
