Playboy...(chapter-5)
----------------------
အဲ့ဒီေန႔ကိုခုထိကြၽန္ေတာ္မွတ္မိေသးသည္။သူကြၽန္ေတာ့္ကို ခ်စ္တယ္လို႔ေျပာၿပီး...တစ္ပတ္အၾကာ....၈လပိုင္း၁၉ရက္ေန႔ျဖစ္သည္။တစ္ပတ္အၾကာအခ်ိန္ယူ စဥ္းစားေပမဲ့....သူ႔အေၾကာင္းေရေရရာရာပင္ကြၽန္ေတာ္မသိခဲ့...။သူ႔ေနရပ္လိပ္စာအတိအက်ပင္မသိရသည္က ကြၽန္ေတာ္ညံ့လြန္းသည္ဟုဆိုရမည္။ဟုတ္ပါသည္...ကြၽန္ေတာ္အရာရာကိုအေကာင္းဘက္ကသာေတြးတတ္သည္။ဘယ္အရာမဆိုကိုယ့္စိတ္ႏွင့္ႏိႈင္း၍ လူတိုင္းလိုလိုကိုသတ္မွတ္သည္။ထိုသို႔သတ္မွတ္မႈသည္ အမွားႀကီးမွားမွန္းကြၽန္ေတာ္ေနာက္မွသိခဲ့သည္။
''ကိုယ္မင္းကိုဘေလာ့ေတာ့မယ္...."
သူ႔စာကိုျမင္ရေတာ့ ေခါင္းပါႀကီးသြားသည္။သူႏွင့္ေဝးကြာရမည္ကိုကြၽန္ေတာ္စိုးရိမ္လာသည္။ကြၽန္ေတာ္သိလိုက္ရသည္က သူ႔ကိုကြၽန္ေတာ္ခ်စ္မိေနမိၿပီျဖစ္သည္။ထိုအခ်စ္သည္ မႀကီးမားေသး သံေယာဇဥ္တြယ္ယံုအဆင့္သာ႐ွိေသးသည္။
''ဘာလို႔လဲ . ....''
''မင္းကိုယ့္ကို ႀကိဳး႐ွည္႐ွည္နဲ႔လွန္ေနတာလား.''
''မဟုတ္ပါဘူး.....''
''အဲ့ဒါဆိုဘာလို႔...ခုထိအေျဖမေပးေသးတာလဲ....''
''စဥ္းစားေနတာေလ.....''
''စဥ္းစားေနတာတစ္ပတ္ေတာင္႐ွိၿပီ....''
''ကြၽန္ေတာ္မခ်စ္ႏိုင္တဲ့သူဆို....ကြၽန္ေတာ္မခ်စ္ဘူးလို႔တည့္ေျပာတယ္....''
''အဲ့ဒါဆို...ကုိယ္ကမင္းရဲ႕ခ်စ္ႏိုင္တဲ့သူေပါ့.....''
''အဲ့ဒါေတာ့မေျပာေသးဘူး......အေျဖေပးမွာပါခနေတာ့ေစာင့္ ကြၽန္ေတာ့္ေမြးေန႔က်ရင္ေပးမယ္....''
မွန္ပါသည္။သူ႔အတြက္အမွတ္တရ႐ွိေစရန္ ကြၽန္ေတာ္ကေမြးေန႔တြင္အေျဖေပးမည္ဟုဆံုးျဖတ္ထားျခင္းျဖစ္သည္။သို႔ေပမဲ့ကြၽန္ေတာ္ကံေကာင္းသည္က ေမြးေန႔မွာသာကြၽန္ေတာ္အေျဖေပးခဲ့သည္႐ွိေသာ္....ကြၽန္ေတာ့္ေမြးေန႔ေရာက္တိုင္းကြၽန္ေတာ္ေပ်ာ္ရႊင္ႏိုင္မည္မဟုတ္ေတာ့ပါ....။သူ႔အေၾကာင္းသာ ေခါင္းထဲေရာက္ေနၿပီး လြမ္းေဆြးေနရမည့္ကြၽန္ေတာ့္ေမြးေန႔သည္ အဘယ္မွာမ်ွေပ်ာ္ရႊင္ႏိုင္မည္နည္း....။
