Playboy...(Chapter 11-end part)
=========================
Ring ring...
တယ္လီဖုန္းringtone သံၾကားေတာ့ကြၽန္ေတာ္ကျပာကရာေလးဖုန္းကိုၾကည့္မိသည္။contant listထဲကနံပတ္မဟုတ္....နံပတ္စိမ္းတစ္ခုျဖစ္သည္။
"ဟယ္လို....အမိန္႔႐ွိပါခင္ဗ်...."
"မင္းဘာလို႔ကိုယ့္ဖုန္းကိုမကိုင္ရတာလဲေတဇာ....."
ကိုခန္႔ေနာင္ဆီကျဖစ္မွန္းသိလိုက္ရသည္ႏွင့္စိတ္ကအနည္းငယ္ ေနာက္က်ိသြားရသည္။သူ႔ဖုန္းကိုကြၽန္ေတာ္မကိုင္ခဲ့သည္မွာႏွစ္ရက္မ်ွၾကာေနေလၿပီ...။သူ႔အသံကိုမၾကားခ်င္ေလာက္ေအာင္ကိုပင္ သူ႔ကိုကြၽန္ေတာ္ရြံမုန္းေနမိၿပီ။သူ၏လွည့္ကြက္မ်ားစြာအတြင္း ကြၽန္ေတာ့္ကိုဓားစာခံလုပ္ခဲ့သည့္အတြက္လဲ နာက်ည္းမိသည္။
"ဘာကိစၥ႐ွိလို႔လဲ....."
ကြၽန္ေတာ့္အသံက ယခင္အခါေတြထက္ကို မာထန္ေနသည္။
"မင္းဘာလို႔ကိုယ့္ဖုန္းကိုမကိုင္ရတာလဲ....ကိုယ့္ကိုတမင္မ်ားျပန္လက္စားေခ်ေနတာလား..."
သူ၏အေမးကိုကြၽန္ေတာ္အမွန္အတိုင္းျပန္ေျဖခ်င္မိသည္။သူ႔ကိုလက္စားေခ်ေနသည္။အသံမ်ားကိုပင္ မၾကားခ်င္ေတာ့ေလာက္ေအာင္ကိုရြံမုန္းေနမိသည္။
"စို္င္းခသတင္းကိုၾကားၿပီးၿပီလား...."
"ၾကားၿပီးၿပီေလ....စိတ္မေကာင္းပါဘူး...သူကနေမာ္နမဲ့အရမ္းႏိုင္တာကိုး..."
အို ၾကည့္စမ္းပါဦး....အမွန္ကသူ႔ဆီကစာနာေထာက္ထားသည့္စကားတစ္ခြန္းမွ်ၾကားခ်င္မိတာပါ...။သို႔ေပမဲ့ ဝတၱရားေၾကသူ၏ေျပာစကားေၾကာင့္ေမးမိသည့္ကိုယ့္ကိုယ္ကိုပင္ ႐ွက္မိသည္။သူ႔ေၾကာင့္ထိုကဲ့သို႔ျဖစ္သြားရမွန္းသူမသိေလျခင္းလား...မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေလျခင္းပဲလားေဝခြဲမရျဖစ္မိသည္။
"ေအာ္....အဲ့ေလာက္ပဲလား.....အဲ့ေန႔ကစိုင္းခကြၽန္ေတာ့္ကိုလာေတြ႔ေသးတယ္....ၿပီးေတာ့...."
