Deli Oyun (Tamamlandı)

Deli oyun 14.Bölüm

Deli Oyun 14.Bölüm

"Takside yol boyunca ağlamışdım. Ömer neden gerçekleri bana söylemedi ? Neden bunca zaman bildiklerini benden sakladı? Sevdiğininde bir yalan olduğunu söylesemde tabiikide öyle düşünmüyordum onun gözlerine bakarken ne kadar aşık olduğunu görebiliyordum aslında. Ama bana söylememesinin sebebini anlamıyordum sadece ve çok kızgındım. Mahalleye gelmiştik Ömerde peşimden ayrılmamışdı. Taksiden iner inmez arabasından indi ve koşarak yanıma geldi.

Ömer: Zehra bekle

'Konuşmak istemiyorum'

Ömer: Zehra dinle lütfen

'Ya neyini dinliycem daha yaa neyini?

Ömer: Konuşmama bir izin versen... Dediği anda telefonu çaldı Ömerin

Ömer: Efendim Demir.... ne , ne diyorsun? Hangi hastane? Diyerek telaşlı bir şekilde arabaya doğru gitmeye başladı. Hastane demişti birine bir şey mi olmuştu aceba  diye düşünerek bende Ömerin peşinden gitmiştim

'Birine bir şey mi oldu?'

Ömer: Gelmek istiyorsan yokda anlatıcam. Dediğinde birakaç saniye bakmıştım Ömere sonrada arabaya atlayarak hastaneye gitmek üzere yola koyulmuştuk

'Ee anlatmayacakmısın?'

Ömer: Annemi hastaneye kaldırmışlar kayıplardan biri Alevmiş

'Ne?...'

Hastanede

Ömer: Annemin durumu nasıl?

Doktor: Aşırı üzüntü ve stersten tansyonu çıkmış ilaçların etkisinden uyuyor şuan durumu iyi . Dediğinde Ömer arkasına döndü ve Ayşenin önünde diz çökerek konuşmaya başladı

Ömer: Biliyorum herkes için ağır bir durum ama güçlü olmalıyız

Ayşe: Abi..... Diyerek Ömerin boynuna atlamıştı

10 gün sonra...

Cenazede ve cenazden sonra konakta kalmaya devam etsemde Ömere olan kızgınlığım geçmemişti bu gün mahalleye gidecek ve bir süre orda kalacaktım. Alevin uçağının düşmesinde Hilmi Yılmazın parmağı olduğu için yeniden mahkemeye çıkacaktı ve büyük ihtimalle cezası ağırlaştırılacaktı. Cantamı alıp odadan çıkacakken Ömerle karşılaştım

Ömer: Bir yere mi gidiyorsun?

'Evet mahalleye gidiyorum bir müddet ayrı kalırsak iyi olur diye düşündüm'

Ömer: Beni hiç dinlemiyceksin dimi?

'Şuan bunları konuşmak istemiyorum yanlız kalmaya ihtiyacım var "Yanlız". Vurgulayarak söylemiştim çünkü peşimden geleceğini ve mahalleden ayrılmayacağını biliyordum ve şuan bunu istemiyordum çünkü kafam çok karışıktı. Mahalleye geldiğimde evimizin önüne gelmiştim tam kapıyı çalacakken düşünmeye başladım... Bu gerçeği benden bir tek Ömer saklamamıştı babamda saklamıştı bunu benden. Üstelik Ömerden daha uzun süredir biliyor o yüzden içimdekileri söyledikten sonra evdede kalamazdım peki nereye gidecektim? Leyla.... zor zamanlarımda da iyi günlerimde de hep yanımda olan ve beni asla yanlız bırakmayan canım arkadaşıma gidecektim diye düşünürken ben kapyı çalmadan Yasemin elinde çöp poşetiyle kapıyı açmıştı

Yasemin: Aa abla? Geçsene içeri

'Babam evde mi?'

Yasemin: Bir şey mi oldu yüzünden düşen bin parça. Yaseminin bu sözlerinden sonra babamın sesini duymuştum

Salim: Zehra kızım hoşgeldin.

"Ne söyleyeceğimi bilmiyordum ama bir yerden başlamam gerekti. Babam bana sarılmak istediğinde kendimi geri çekmiş ve salona geçmiştim."

'Bunu nasıl yaptın nasıl söylemezsin gerçekleri bana?'

Salim: Anlamıyorum yavrum neden bahsediyorsun? Dediğinde Yasemine bakmıştım aceba az sonra söyleyeceklerimden sonra ne tepki verecekti oda kızacakmıydı babama?

'Anne bildiğim insan aslında annem değilmiş. İşte bu gerçekten bahsediyorum'

Yasemin: Abla sen neler söylüyorsun? Baba yok dimi böyle bir şey ablam neler söylüyor?

Salim: Demek öğrendin... Hep bunun korkusuyla yaşadım bu güne kadar. Ben seni öz kızımdan ayırmadım o yüzden gerçekleri öğrenmeni istemedim çünkü sen benim kızımsın gerçek aileni öğrenince ne olucaktı sadece üzülecektin annem babam yok diye düşünecektin ve üzülecektin annen yoktu baban varsada bile normal bir baba değildi o yüzden varsın bilmesin dedim. Tüm bunları duyunca gözyaşlarıma engel olamamıştım benimle beraber babam ve Yaseminde ağlıyordu

'Şimdi üzülmedim mi? Yıllardır bildiğim herşey yalanmış'

Salim: Benim için değil... sen benim kızımsın bende senin baban. Ama sen gerçekleri öğrendiğin için artık öyle görmüyorsan ve bizimle görüşmek istemezsen bir şey diyemem.

"Babamın bu sözleri canımı çok acıtmıştı o benim babamdı. Öz annem , babam başka birileri olsada beni o büyüttü emek verdi hiç bir zaman babam değilsim diyemezdimki"

'Peki benim öz annem ve babam varsa kim onlar ve nasıl olduda beni siz büyüttünüz?'

Salim: Evet ben senin baban değilim ben senin dayınım.

"Duyduklarım karşısında ne diyeceğimi bilmiyordum sadece susmuş ve babamı dinlemekteydim"

Salim: Feride ablam , çok hastaydı seni doğurduktan birkaç ay sonra vefat etti seni kucağımıza verdiklerinde el kadardın senin yurda verilmeni istemedim kabul ettim seni baktım büyüttüm seni Yaseminden Yasemini senden asla ayırmadım. Baban dersen hayırsızın tekiydi ve senin doğumundan önce annenle ayrılmıştı.

"Daha fazla duymaya dayanamadığım için koşarak evden çıkmıştım. Ve soluğu Leylalarda almıştım". Olan biten herşeyi onlarada anlatmıştım ve Şükran teyzede bunu bildiğini söylemişti. Aslında artık kimseye kızmıyordum sadece duyduklarımı kabullene bilmem için zamana ihtiyacam vardı o kadar.

2 gün sonra...

"Ömer benimle görüşmek istesede ben istemiyor , ve hala yanlız kalmak istiyordum".

Leyla: Al canım

'Ne bu?'

Leyla: Al bunu ve banyoya git üzerinde ne olduğu ve nasıl kullanman gerektiği yazıyor. Birazdan baş dönmelerinin halsizliğinin ve mide bulantılarının sebebini öğreniriz. Demişti imalı imalı gülerek bende elime tutuşturduğu poşetle banyoya gitmiştim.

Birkaç dakika sonra...

Leyla: Eee ne oldu?

'..........'

Leyla: Ya birşey söylesene

'Hamileyim.....'

14.Bölüm sonu