Sen ne anlarsın ki,
Sen, hiç Leyla olmamış, Mecnun'u duyamamışsın.
Kalbinde sevgiye yer vermemiş,
Bağrında sevda ateşleri hissetmemişsin.
Nikotinli karanlık gecelerde
Platonik olmuşsa hep sevdam;
Sanma ki küçüklüğündendir sevgimin,
Bil ki.
Yanardağ misali yanan gönlümde,
Seni kor etmekten korktuğumdandır.
Seninle konuşur gibi sigaramla konuştum,
Ona sevgimi anlattım, ağladım.
Senin gözlerinden bahsettim,
Saçlarının her telini anlattım ona.
Senden ayrı yaşamanın benim için
Ölümleri aratan bir zulüm olduğunu,
Senin insafsızlığını,
Benim çaresizliğimi anlattım;
Karşılıklı yanıyorduk.
O yanıp kül oluyordu,
Bense kahroluyordum.
Sanma ki sitemim sanadır,
Söz geçiremediğim gönlüme...
Aklım hep sevme derken
Sen diye haykıran kalbime....
Bana Erzurum'u dar eden
Sana kâinatı bağışlayan sevgimedir...
