Bazen düşünüyorum da;
Yakın olup uzak kalmak mı?
Yoksa,
Uzaktayken yakın olmak mı?
Sonra,
Dönüp aynaya bakıyorum,
Neden!
Neden!
Diyorum.
Neden hep bir mesafe?
Neden hep bir uzaklık?
O an içimde bir çığlık kopuyor:
"Sen hiç tamamen mutlu olabildin mi?"
Haklıydı bu yaralı yürek,
Hiç olamamıştım.
Tekrar bir çığlık daha:
"Hiç mutlu olamamışken,
Şimdi ne diye;
Yanyana,
Mesafesiz,
Bir Aşk düşüne bilesin?"
Sustum!
Sustum!
Aşk nasıl bir şeydi böyle;
Ne kavuşturur,
Ne de koparır.
Bir kere yüreğe düşmeye gör,
Yüreğin kül olana dek,
Seni yaka yaka kavurur.
Ve en acısı;
Yürek yanmaktan yorulmaz da,
Şu sahipsiz beden, her saniye
Eriye eriye yok olur.
