Parkın en tepe yerinde
Belki de kalbinde
Ağaçların gölgesi yok
Hava kara bulutlarla kaplı
Hafif bir rüzgar esiyor
Sallanan yapraklardan mısralar dökülüyor
Defterin kara sayfalarına
Her mısra da sen
Her mısrada sana kavuşamayan ben
Kalemin mürekkebi yok
Gözyaşıyla dolduruyorum soluk kelimelerimi
Aktıkça daha çok yanıyorum
Öyle bir yangın ki bana sensizlikten kalan
Ne ben kaçabiliyorum
Ne de özlemin bırakıyor beni.
