"Ben istemedikçe yapmayacağız"
"Ama istediğini anlayamıyorum "
"Şu anda sadece bir öpücük ve uyumak istiyorum "
Çınar yavaşça yaklaştı dudakları birbirine değdi. Masum ve bir o kadar küçük bir öpücüktü. Birbirlerine sarılıp derin bir uykuya daldılar.
Irmak yatağın üzerinde zıplıyordu ve birden Çınar Irmağın üstüne atlayarak onu gıdıklamaya başladı. Evde çocuk gülücükleri yankılandı. Gece bu gördüklerine inanamıyordu Çınar harika bir baba olacaktı diye içinde geçirdi. Onları izliyorken Çınar elinden tutup yatırdı ve Irmakla birlikte Gece’yi gıdıklamaya başladı. Mutlu aile tablosunu Damla ile Ateş izliyordu ki Çınar birden ciddileşti. Geceye çok komik geliyordu demek ki Çınar Damlanın gözünde ciddi bir kişilik olmaya çalışıyordu. Acaba neden diye düşüncelere dalarken Irmak Çınar a sarıldı. Çınar Irmağı bırakamıyordu ve kimse niye olduğunu bilmiyordu sadece Çınar bunun sebebini biliyordu. Gece dayanamayıp sordu ve aslında sorduğuna pişman oldu.
"Annemizi Damlanın doğumunda kaybettik. Damla ben 5 yaşıma bastıktan on gün sonra doğdu "
"Üzüleceksen anlatmaya bilirsin"
"Sözümü kesme ve dinle"
"Özür dilerim"
"Annemle hatırladığım son hatıram doğum günümdeki o uzun sarılmamız olmuştu ve bir anda karnına lanet olası bir ölüm sancısı girdi"
"Çınar sakin ol bırak onu "
"Ya tamam kırmayacağım"
"Tamam, lütfen sakin ol"
"Tamam, otur ve dinle"
Sessizlik oluştuğunda Çınar anlatmaya devam etti.
"Damlaya hep bir mesafe koydum ve bunun neden olduğunu bilmiyorum herhalde onu da kaybedersem üzülmek istemiyordum"
"Annenin öldüğünü hatırlıyor musun?"
"O kadar üzülmüştüm ki bir ara Damla bebeği öldürecektim "
"Bunu Damlaya hiç söyledin mi?"
"Hayır ve sende söylemeyeceksin"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Çok Erken Oldu
ChickLitHer yer sessiz. Salonda dört koltuk biri boş. Kadın ağlıyor,baba kızgın,üçüncü koltukta bir çocuk etrafa masum gözlerle bakıyor . Eve yeni taşınan aile koltuk sayısını evdeki insan sayısına göre almıştı . Peki,son koltuk niye boştu. İşte her şey bu...
