Çok Erken Oldu

Nefret

Bir sarılış bu kadar mı huzur verebilirdi. Uzun zamandır annesiyle sarılmadığını fark etmişti Gece. Yıllar sonra iki insan ilk defa sarılıyordu. Peki, niye bu kadar uzun zaman olmuştu. Annesi yıllar önce babasını aldatmıştı ve bu olayda Irmak bebek dünyaya gelmişti. Yasak aşkın meyvesi acıydı hem de bir aileyi yıkabilecek kadar acı. Babası Irmak'ın 1. yaş gününde öğrenmişti ama onun için çok geçti. Sinirinden doğum gününü terk edip o adamı aramaya başlamıştı. Bulması çok uzun sürmemişti çünkü en yakın arkadaşıydı. Evine gitti ve doğum gününe çağırma ayağına arabaya bindirip bürosuna götürdü. İzsiz bir şekilde bir güzel dövüp orda bıraktı. Sonra karakola gidip bürosuna izinsiz birinin girdiğini söyleyip en yakın arkadaşını kendini bıçakladığı gibi bıçaklamıştı. Arkadaşı mülke izinsiz girmekten ve birazda avukatımızın ağır suçlamaları yüzünden 2 yıl yatmak zorunda kaldı. İntikam bazı insanları pişman ederken Ersin Bey'i tam tersine daha da güçlendiriyordu. Aynı hapishanede olan bazı adamlarına sık sık dövdürüp ağzından gelen kanı bir şeyin içine koyup göndermelerini istiyordu. Gece bir gün bu kan torbalarını buldu ve dehşete kapıldı. İlk olarak annesine gösterdi annesi çözemeyince babasına gösterdi ve bütün işi öğrendi. Artık ailesinden nefret ediyordu ama bu sarılış hala ona huzurlu geliyordu ki güçlü bir el omzuna değene kadar.

"Gitmemiz lazım"

"Çınar dur, ben kızlarımdan ayrılmak istemiyorum lütfen izin ver yanınızda kalayım zaten eşim yurt dışında ve benim nerde olduğumu bilmiyor lütfen izin ver"

Çınar bu işin faydalarını ve zararlarını kısa bir süre düşündükten sonra.

"Kalabilirsiniz ancak her hangi bir zorlukta bütün sorumluluk sizde"

Çocukları uğruna bu teklifi kabul etmişti zavallı anne. Birkaç dakika sonra Damla gelmişti ve bu olayı öğrenince işte kayış burada kopmuştu. Sessizce yere oturdu ve boynunu eğdi korku işte o duygu herkesi sarmıştı. Biraz bekledi ve kalktı.

"Sizin gibi aşağılık insanları yanımda istemiyorum Gece pisliğine dayandım tamam Irmak'a dayandım tamam ama şimdi de sana mı dayanacağım yeter ya yeter"

Damla ağlamaya başlamıştı ama kimse teselli etmeye cesaret bulamıyordu.

"Çınar niye yapıyorsun neden benden nefret ediyorsun neden bu iğrenç insanları yanımızda tutuyorsun lütfen açıkla ya "

"Ben senden nefret etmiyorum ben hepinizden nefret ediyorum sadece dünyada birkaç insanı cidden seviyorum"

"KİM"

Gece ve Damla aynı anda söylemişlerdi.Çınar ağzını açıp cevap verecektiki bir kurşunun patlama sesi geldi.