AŞKLAMBAÇ ♥ (Tamamlandı)

6. Bölüm "Benim Öptüğüm Dudaklar"

Yazar: Meh-Pare
6. Bölüm

MERHABALAR... 😊😊
YENİ BÖLÜMLE GELDİM. HÜZÜNLÜ KALPLER DURAĞI HİKAYEM FİNAL OLUYOR. SADECE FİNAL BÖLÜMÜ KALDI. ONUN YOĞUNLUĞUNDAN DOLAYI AŞKLAMBAÇ BİRAZ ARADA KAYNADI. KUSURUMA BAKMAYIN BEKLETTIM. UMARIM BÖLÜMÜ BEĞENİRSİNİZ.

OY VE YORUMLARINIZI BEKLİYORUM... ❤❤❤

Bir haftadır çalıştıkları yoğun tempodan, nefes almaya dahi vakit bulamıyordu. Yaklaşan lansman öncesi her şeyin kusursuz olması için bütün şirket elemanları harıl harıl çalışıyordu.
Ve sonunda büyük gün gelip kapıya dayanmıştı.

Gizem elbisesinin yerleri süpüren eteklerini bir eliyle tutarak indi arabadan. Anahtarı valeye uzatıp yanına gelen arkadaşına gülümsedi. İçinde engel olmadığı bir heycan peydah olmuş, nefes alışında dahi zorluyordu onu.
Yaptığı işin nimetini alacak olmaktan mı, yoksa giydiği bu elbiseyle bir haftadır yüzüne bakmadığı adamda nasıl bir etki bırakacağının merakından mı, bilinmez, görkemli binaya doğru attığı her adımda hissetti heyecan daha da büyüyor, kalbi yerinden çıkacak gibi atıyordu.

Kendini frenlemeye çalışsa da yüzüne yerleşen aptal gülümsemeye engel olamıyordu. Bu yüzden de kızmayı ihmal etmiyordu hallerine. Tabi bir de iç sesiyle girdiği büyük savaş vardı, heyecanını biraz daha perçinleyen.
İnkar etmeye çalıştığı her şeye karşı çıkıyor, bahanelerini bir bir çürütüyordu.

Lanet iç ses! Bir susmadı!

İçeriye girdikleri gibi kulise ilerlediler. Karınca misali çalışan ekibe selam verip aralarına karışarak son kontrolleri yerine getirdiler.
-Ben bir sahne önüne bakayım, diyerek kulisten çıkıp dar koridordan ilerlediği sırada, karşı taraftan kendisine doğru gelen adamı gördüğü anda içini bir panik duygusu kapladı.

Sahildeki o son konuşmalarından sonra bir hafta geçmiş, şirket dışında karşılaşmak bir yana şirkette dahi mecbur olmadıkça bir araya gelmemiş, aynı ortamda bulunduklarında da konuştukları birkaç kısa cümleyi aşmamıştı.

Sakin, sakin! Derin nefes al! Ona kadar say ve ver!

Kendine verdiği telkinler arasında sonunda arşınladıkları koridor bitmiş ve karşı karşıya gelmişlerdi.
-İyi akşamlar, diyen adamın gözleri kendi üzerinde bariz bir şekilde dolaşırken içine yayılan ürperti tüylerini diken diken etti.
-Size de Devran Bey!
-Bu ne şıklık!
Adamın açık açık kendisini süzen bakışları, değdiği yerde karıncalanma hissi bırakıyordu.

Dik duruşunu bozmadan, resmiyetini koruyarak, kısaca cevap verdi.
-Teşekkür ederim.
-Demek istediğim, podyuma siz çıkmayacaksınız! Ne bu abartı?
-Pardon ama bundan size ne?
Bu anlamsız diyalogdan sonra kısa bir sessizlik oldu aralarında. Devran tam bir şey söyleyecekken, arkasından gelen adım sesiyle geriye döndü.
-Devran Bey!
-İstemediğin ot...
-Bir şey mi dediniz Gizem Hanım?
-Ah hayır, ben içeriye bakayım bir, dedikten sonra yanından geçerek uzaklaştı.

Devran giden kızın arkasından gözlerini kısarak bakarken,
-Efendim, çok büyük bir sorunumuz var!
Diye panikle konuşan kıza döndü.
-Yiğit Bey çıldırmak üzere. Baş mankenimiz kayıp!
-Ne? Ne demek kayıp? Lanet kadın hangi cehenneme girdi!
Koşar adım kulise ilerlemeye başladı. En ufak bir aksaklık bütün emeklerinin ve bu gecenin alt üst olması demekti.

🎀🎀🎀

Genç kız defilenin yapılacağı salonda göz gezdirdi. Saat ilerledikçe artan kalabalık heyecanlanmasına neden oluyordu. Gelen misafirlerin masalarını ziyaret edip hepsini güler yüzle karşılıyordu. Bir sonraki masaya ilerledi.
-Merhaba, ben Gold Grup çalışanlarından Gizem Yaman, hoş geldiniz!
Karşısındaki adamın aşırı bir ilgiyle elini tutup öpmesine bozulsa da belli etmemeye çalışarak elini çekti. Yanında oluşan hareketlilikle döndüğü an da genç adamı gördü. Elbisesinin açıkta bıraktığı bel boşluğunda hissetti sıcak el ile sesli şekilde yutkundu.