AŞKLAMBAÇ ♥ (Tamamlandı)

7.Bölüm "Yüreğin Dansı"

AŞKLAMBAÇ

UZUNCA BİR BÖLÜM İLE KARŞINIZDAYIM. UMARIM BEĞENİRSİNİZ. SIZDEN RİCAM YENI BAŞLADIĞIMIZ BU HİKAYEYE DESTEĞİNİZİ EKSİK ETMEYİN. OKUYUN VE ÇEVRENİZE OKUTUN. SEVGİLER💜💜

Yazar:Meh-Pare
Bölüm: 7 (Yüreğin Dansı...)

Elinde dosyalarla en son çıktı toplantı odasından. Odasına doğru kucağındaki belgeleri inceleyerek ilerlerken, karşıdan gelen genç adamı fark etmedi Gizem.

Devran'ın her zaman ki gibi üzerinde olan muziplikle kaçınılmaz son gerçekleşti. Olduğu yerde dikilip kızın iyice yaklaşmasını bekledi genç adam.

Gizem hala dosyalar üzerinde göz gezdiriyordu. Bir an da sert bir şeye çarpıp tökezlediğinde bir çift güçlü kol belini sarıp dengesini bulmasını sağladı. Bakışlarını karşısındaki kişiye geçirdiğinde, alay pırıltılarıyla dolu gözlerle karşılaştı.
-Kucağıma düşmeye bu kadar meraklı olduğunu bilmiyordum kıvırcık?
-Değilim zaten! Sen yalı kazığı gibi orta yerde dikilirsen gelen giden çarpar tabi!
-Fark edilmeyecek kadar ufak tefek olduğumu da düşünmüyorum hani!
Gizem adamın devam eden alaylı tavrıyla kaşlarını çattı ve geri çekilerek kolları arasından çıktı.
-Herkes sizin gibi boş gezmiyor Devran Bey! Bazılarımızın çalışması lazım, malum iş bu, sizin keyfinizi beklemez!

Genç adam cevap vereceği sırada arkalarındaki kapı açılıp gürültüyle kapandı. İkisinin de dikkati oraya döndüğünde kendilerine doğru gelen Zümra'yı fark ettiler. Hemen arkasından odadan çıkan Yiğit koridorda göründü. Yanlarından geçen Zümra, bir şey söylemelerine fırsat vermeden katta bulunan asansöre bindi.

Peşinden koşan Yiğit, yanlarına geldiğinde durmak zorunda kaldı çünkü asansör çoktan hareket ettiği için yetişmek gibi bir şansı yoktu.
-Ne oluyor?
Devran'ın sorusuna karşılık Yiğit sıkıntılı nefesini dışarıya verip elindeki parçalara ayrılmış zarfı kaldırıp gösterdi.
-İstifa etti! Ben de kabul etmedim ve yırttım dilekçesini ama o yine de gitti, dedi dalgınca.
-Ne?
-Ne? İkisini de Yiğit'in söylediğine şaşırarak tepkisini belli etti.

🎀🎀🎀

Gizem yemekten sonra odasına çekilen arkadaşının durumunu düşünüyor bir yandan da mutfağı toparlıyordu. En son çöp poşeti elinde kapıya ilerledi. Çöpü bıraktığı sıra da asansörden inen genç adamı fark etti.

Devran her zaman olduğu gibi alaylı ifadesiyle ona gülümseyip göz kırptıktan sonra kızın ters bakışlarının hedefi oldu. Gizem kapıyı kapatmadan yanına gelip tam önünde durdu.

-İyi akşamlar.
-İyi akşamlar, diye karşılık verdi Gizem.
-Zümra nasıl? Diye sordu bu kez Devran.
-Odasında, konuşmuyor pek. Daha çok yalnız kalıp düşünüyor.
-Anladım.
-Babası çağırmış, İstanbul'a.
-Neden?
-Şu ekonomi dergisinde şirket için yapılan haberi görmüş ve çok kızmış, yarın sabah gidecek.
-Bak bu kötü oldu işte.
-Neyse iyi akşamlar size Devran Bey!
-Yine başladık Bey falan, ne oluyor kıvırcık?
-Bir şey olmuyor, iyi akşamlar! Dedikten sonra kapıyı genç adamın suratına kapattı.

Yüzüne yayılan tebessüm evin içine döndüğü an da soldu. Şu an düşünmesi gereken şey Devran'ı sinir etmek değil, tam düzenini kurmuş can arkadaşıyla mutlu mesut yaşarken bu düzenin bozulmasıydı. Zümra'nın gitmesi demek tekrardan yalnız kalması demekti ve Gizem bunu hiç istemiyordu.

🎀🎀🎀

Sabah olduğunda hızla yataktan kalktı. Odasından çıktığı an dış kapının önünde gördüğü küçük valiz ile içinde yeşeren umut anında soldu. Elini yüzünü yıkayıp mutfağa girdiğinde Zümra'nın bardaklara çay doldurduğunu gördü.
-Günaydın kuzum.
-Günaydın canım, diyerek karşılık veren Zümra'nın sesinden okunuyordu mutsuzluğu. Onunda gitmek istemediğini biliyordu Gizem. Ancak ikisinin de elinden bir şey gelmiyordu.