I HOPE🍀YOONKOOK🍀

acı

İyi kötü her yoruma açığım beğenmediginiz. Hoşunuza gitmeyen şeyleri söyleyebilirsiniz.

Yaralarına krem sürmüştü oysaki neden yeniden acımaya başlamıştı. Biraz ilerisinde olan olaydan dolayımıydı.

Genç hala ne yapacağını bilemeden babasının dövdüğü büyüğünü izliyodu babasına o an karşı çıkmak o iğrenç yüzüne sağlam bir yumruk geçirmek istedi ama cesaret edemedi.

Babasının neden o genci dövdüğünü merak ediyoru. Büyük olanın onun için dayak yediğini bilmeden. Bilseydi daha çok acı çekicekti belkide yada birinin onu önemsediğini farkedip babasının karşısında güçlü bir şekilde durabilecekti. Bilmiyordu ilerinde olanların sebebini.

Babası sinirini almış gibi kapıyı sert bir şekilde kapamıştı insanlardan nefret etti birkez daha insanlar gence yardım etmek yerine yine izlemekle yetinmişlerdi.

Babasının gittiğini gören jungkook koşarak terde acı içinde kalkmaya çalışan gencin yanına giderek büyüğünü yerden kaldırmıştı. Jungkook'u gören genç heyecanlanmıştı sanki daha demin dayak yiyen o dağilmiş gibi acılarını unutmuştu aşık liseli ergenler gibi hissetmişti. Küçüğü yürümesi için incinen kolunu kendi omzuna atmış evin onuñden uzaklaştırıyodu.

Jungkook gidecek bir yerleri olmadıği için biraz ilerideki parka doğru yürüyodu. Merak ettiği şeyler vardı sormak istiyordu ama bir yandanda çekiniyordu. Parka geldiklerinde bom boştu akşam olmak üzereydi parkın yakınlarından bile kimse geçmiyordu. Yakınlarındaki bos bir banka büyüğünü oturtarak yaninada kendi oturmuştu. Konusmak istiyordu ama ilk konuşanın kendisi olmasınıda istemiyordu daha dogrusu nasıl konuşmaya baslayacağını bilmiyordu. "Babam tarafından güzelce benzetildin nedenini sorabilirmiyim?" Diyemezdi.

İki gençte sessizce ilerideki oyun parkını izliyolardı. Büyük olan heyecandan ne diyeceğini bir türlü kestiremiyordu.

"Tesekkür ederim"

En mantıklı olarak bunu bularak tesekkür etmişti miniğine böyle tanışacaklarını düşünmemişti bu zamana kadar daha farklı planları vardı şimdiden ilkini gercekleşeştiremediği planlarının hiç birini yapamıyacakmış gibi hissetmişti bir kaç saniyeliğinede olsa gerilmişti.

Küçüğü için güzel planlar yapmıştı güzel bir hayat sunmayı düşünüyordu. Şuan yeterli imkani olmadığı için gerçekleştiremiyordu işte.

Jungkook teşekkürü karşısında büyüğüne bakmakla yetinmişti. İlk defa yaptığı birşey karşılığında biri teşekkür etmişti genelde emrederlerdi jungkook'ta sorgulamadan gerçekleştirirdi. Nasıl karşılık vermeliydi öğreten olmamıştı o yüzden bilmiyordu. Büyük olan sorun etmemişti aslında ama jungkook kötü hissetmişti.

"Artık evine gitmelisin küçük geç oldu"

Jungkook'un bedenini tuhaf bir his kaplamıştı büyüğünün yanından ayrılmak istiyordu.

"Benim için sorun değil yaralarına pansuman yapmamız gerek buradan ayrılma birazdan gelirim"

Diyerek büyüğüne söz hakkı tanımadan parktan ayrılmıştı. İleride bir eczane olması gerekiyordu. Bu gün işten kovulmadan önce eline tutuşturulmuş yarım maaşı vardı cebinde şükretti olmasaydı büyüğüne yardım edemiyecekti.

Eczaneden gerekli olan şeyleri alarak parka doğru yürümeye başlamıştı. Parka doğru yürürken neden heyecanlanmıştı bilmiyoru ama bundan şikayetçi değildi mutluydu hatta.

Parka geldiğinde dudaklarında küçük bir gülümseme oluşmuştu büyüğü sözünü dinleyerek gitmemiş kendisini bekliyordu. Ellerini incelerken jungkook'un feldiğini farketmemişti. Bir anda yanına koyulan poşetle irkilmişti "özür dilerim korkuttummu?" Yoongi sorula bakışlarını jungkook'a çevirmişti "hayır dalmışım geldiğini farketmedim soyun yok" derken dudaklarında uafak bir tebessüm vardı nedeni belliydi karşısındaki küçüğü onu mutlu ediyoru ne yaparsa yapsın gülümsediğinin fakındada değildi aslında.

Jungkook büyüğünün vicuduna bulaşmış olan kanları temizlemeye başlamıştı. Büyük olanın ke disini izlediğinin farkindaydi ama bu rahatsız etmemişti fırsatı olsa oda büyüğünü izlerdi nedensizce.

Daha bir kaç saat önce karşılaştığı birine karşı neden böyleydi bilmiyordu belkide her zaman babasindan dayak yediği için büyüğün düşüncelerini yada hislerini az çok biliyormuş gibiydi.

Yoongi küçügünü izlerken huzurlu hissediyoru sıkıntıyı, siteresi bir kenara atmıştı. Bir kaç saatte olasa huzuru hissetmek istiyordu. Ne zaman bititti bilmiyordu ama küçüğü "pansunam bitti canını yakmadım dimi?" Diye sorduğunda farketmişti. Başını iki yana sallayarak cevap vermişti gülümsediğinde dudağındaki acımıştı ama umursamadı çünki jungkook'ta gülümsemesine karşılık vermişti. Aynı zamanda orada ölmeyi diledi huzurluyken mutluluğu azda olsa tatmışken ölmek istedi.