Jungkook'un korkusu her gün artıyordu çünki yoongi bir haftadır eve uğrama bile uğramıyordu. Bu bir haftada derslere birazfaha onem vermeye başlamıştı. Her derste belki bir şey öğremiştir diye jin'e yoongi'yi soruyordu. Aldığı cevap hep aynıydı.
Jungkook bir evden diğer eve hapsedilmiş gibi hissediyordu bazen ama farklılıklar vardı işe gitmek yerine ders çalışıyordu ve vicudunda artık yara izleri yoktu.
Ders olmadığı için dışarı çıkmaya karar vermişti. Odasına geçerek eskimiş bir kaç kıyafet seçmiş ve üzerine geçirerek kendini sokağa atmıştı. İş bakmak istiyordu fakat yoongi'nin vereceği tepkiden korkuyordu. Jin yoongi'yi öyle bir anlatmıştıki içinde ona karşı korku büyüyordu.
Beraber zaman geçirselerdi daha iyi tanıya bilirlerdi jungkook bunu istiyordu ve bulduğu ilk fırsatı değerlendirmeyi düşünüyordu.
İleride bulunduğu sokağa yeni giren yoongi'yi gördüğünde mutlu olmuştu. Fakat mutluluğ kısa sürmüştü yoongi'yi izledikçe bir tuhaflık olduğunu anlamıştı. Yüzü solgun gözüküyordu ve zor yürüyormuş gibi bir hali vardı.
Endişeyle yoongi'ye doğru hızla ilerlediğinde tam sendelemiş yere düşerken tutmuştu büyüğünü. Yoongi kendisibi gördüğünde kaşlarını çatmıştı. "Neden dışarıdasın tehlikeli olduğunu biliryorsun" endiseyle konuştuğunda bu sefer jungkook'un kaşları çatılmıştı.
Yoongi yorgunluğu unutmuş bir şekilde kendisini eve duğru çekiştiriyordu. Neden böyle tuhaf davrandığını neler olduğunu öğrenmek istiyordu artık konunun dışında kalmak sinirlerini bozmuştu.
Yinede yoongi'nin onu çekiştirmesine izin vermişti evdede öğrenebilirdi.
----
Eve geldiklerinde yoongi kendini yorgunlukla koltuğa atmıştı bir haftadır hem devamli işlerinde çalışmış kalan zamanlarda günlük yada bir kaç saatlik işlerde çalışmıştı yinede paranın yarısını bile tiplayamamıştı. Bu yüzden jungkook'u dışarıda gördüğünde endişelenmişti izlendiklerini adama parayı verdiği gün anlamıştı.
"Dışarı çıkmanı istemiyorum kook" yorgundu ve sesine bile yansıyordu bu halleri jungkook'a daha kötü hissettiriyordu. Herşeyin kendisi yüzünden ve o aşşalık babası yüzünden olduğunun farkındaydı.
"Neden benden böyle bir şey istiyorsun?"
"Tehlikeli biliyorsun baban buraya yakın bir yerlerde oturuyor." Rahatsız olsada yalan söylüyordu. Korkusu yarık suratlı adamdı. "Yalan söyleme başka bir şeylet var değilmi? Bizim yüzümüzden başına bela aldın neden başkasının sorunlarını kendin üstleniyorsunki." Sinirlendiği için sonlara doğru sesi yükselmişti. "Bir nedeni oldugunu söylemiştim küçük kurcalama." Yoongi inatçı keçininbiri olduğunu düşündü neden bu kadar merak ediyorduki derslerine odaklanmasını istiyordu indan fazla bir isteği yoktu.
"Hadi ama hepsi babam yüzünden başına geldi seni böyle gördüçe ve bir faydam olmadıkça kötü hissediyorum farkında değilmisin."
"Kötü hissettircek bir neden yok istemeseydim bu borcu kabul etmezdim zaten. Senden sadece derslerine odaklanmanı ve bu konuları kurcalamamanı istiyorum sadece o kadar."
"Neden kabul ettin banda söyle bilmek istiyorum." Merak her geçen gün artıyordu.
"Seni ilgilendiren bir konu olsaydı bilirdin zaten." Bu konuyu kapatmak istiyordu ama karşısındaki inatçı kurcalamakta kararlı gözüküyordu.
"Ders felan almak istemiyorum ve artık bu evdede kalmak istemiyorum." Sinirli bir şekilde odasına geçerek çantasından çıkarmış oldugu bir kaç kıyafeti içene tıkarak fermuarını kapatmıştı. Yoongi olayın şokunu atlattığında hızla yerinden kalkarak jungkook'un yanına gelmişti. "Ne saçmalıyorsun sen hiç bir yere gidemezsin." Şaşkınca konuşuyordu birden bire neden böyle bir karar vermişti.
"Seni neden ilgilendiriyorki beni neden evine aldığını bilmiyorum. Sakladığın bir çok şey var söylemiyorsun bile." Hala sinirle bağırdığının farkında değildi. Daha önce kimseye karşı böyle konusamamıştı ama yoongi'ye karşı rahattı kendisine zararvermiyeceğini biliyordu. Çünki her zaman onun yanlışlarını düzeltmiş rahat bir hayat sunmuştu.
"Neden zorluyorsunki bu işlere bulaşmanı istemiyorum anlamayacak kadar aptalmısın." Kendiside bağırmıştı bu sefer. Jungkook'un ise inadı tutmuş gibiydi. Hızlıca kapıyı çarparak evden çıkmıştı.
Herşeyi bok etmeyi severim fkcjdjd
Yazmıyorum ki aq ilk ve son hikaye deneyimim olucak sanırım djfhd hadi by👋
ŞİMDİ OKUDUĞUN
I HOPE🍀YOONKOOK🍀
FanfictionHerkes terk etmişti beni keşke bende terk edebilseydim ama ne o kadar cesurdum nede umudumu kaybetmiştim. Belki bir ihtimal birinin beni bu hayattan kurtarmasını bekliyorum. "Ufakta olsa umudum vardı"
