Jungkook evden çıktığında yoongi'de peşinden gitmişti ama jungkook'a dair hiç bir iz yoktu. Gidebileceği yerlerede bakmıştı ama oralardada yoktu.
Jungkook ise bilmediği bir yerde karşısına çıkan parka gelmiş ve bir bankta oturuyordu. Düşünceleri hep yoongiyle ilgiliydi. Kendi hayatıyla ilgili bilmediği şeyleri yoongi biliyordu. Yoongi'ye nasıl koşulsuz güveniyordu kendisi bile bilemiyordu. Ona güvenmesi gerekiyormuş gibi hissediyordu. Şuan duyguları karma karışıktı.
Dışarı çıkması niye tehlikeli olsunki ama yoonhi tehlikeli demişti. Saçma diye düşündü. Birine bir şey yaptığı yoktu, tanıdığı kimse yoktu. Neresi tehlikeliydi.
Yanında hareketlilik hissettiğinde yanına baktı. Yanında kendisi gibi uzun boylu, güzel yüze sahip, kırmızı saçlı biri oturuyordu.
"Yoongi'nin bu kadar aptal olduğunu bilmezdim." Kızıl saçlı konuştuğumda önüne çevirdiği başnı hızla yanındakine çevirmişti. Duyduğu isim ilgisini çekiyordu.
"Yoongi'yi nerden tanıyorsun."
"Bir şekilde tsnıyorum işte önemli olan bu değil yoongi'nin aptal olması. O kadar şeyden sonra seni nasıl tek başına bıraka biliyor."
"Beni tek bıraktığınıda nerden biliyorsun. Belki buraya geliyor."
Kızıl saçlı kahkaha attığında jungkook kaşlarını çatarak ona bakmıştı.
"Doğru tamda şu an buraya geliyor."
Kurduğu cümleyle jungkook'ta kızılın baktığı yere çevirmişti kafasını. Sinirli bir şekilde kendilerine yaklaşan yoongi'yle korkarak ayağa kalkmıştı. Kızıl saçlı olanda ona ayak uydurarak rahatça ayağa kalktı fakat yüzüne yediği yumrukla geri yerine düşmüştü.
Jungkook korkuyla geri çekilmişti o yumruğu kendine beklerken yanındaki kızıla vurması şaşırtmıştıda.
"Olmaman gereken yerde ve kişiylesin tae bir daha gördüğümde bir yumrukla kalmam." Siniri sesine bile yansıyordu. Jungkook evdeki bir anlık cesareti şuanda sergilemek istiyordu fakat küçücük olan cesareti toz olmuştu.
Yoongi'nin tae dediği kişi gülerek dudağının yanındaki kanı silişini izledi. Birbirlerini kötü bir şeyden dolayı tanıdıkları çok belliydi. Jungkook yeni olaylar oldukça cevaplanmasi gerken sorular ve merakı artıyordu.
Fakat daha hiç bir cevap bile alamamıştı sadece yoongi'nin babasının borcunu ödediğini öğrenmişti.
"Kendi isteğimle gelmedim merak etme zaman azaldığı için patron bir uyarıda bulunmak istedi ve küçük sayesinde çok kolay oldu." Sırıtarak konuşması jungkook'un bile sinirini bozuyorken yoongi'yi düşnemiyordu bile.
"Uyarıya gerek yok her şeyin farkındayım gerizekalı."
Taehyung omuz silkerek banktan kalktı ve yanlarından geçerken jungkook'un omzunu pat patlayarak işini kolaylaştırdığı için teşekkür etmişti.
Jungkook tae'nin gidişini izlerken kolundan sertçe tutulmuş ve sürükleniyordu. Bir anlığınada olsa kaybolan korkusu geri gelmişti. Evden çıkarken ki cesareti nerdeydi şu an.
Kolunu çekmeye çalıştıkça kolundaki tutuş sıkılaşıyordu. Onunla gitmek istemiyordu fakat daha demin ki çocuğun dedikleri geliyordu aklına. Neden yoongi kendisini tek bırakmamalıydı. Ne zamanından bahsediyorlardı bilmiyordu.
Çevresinde her şey olup biterken haberi olmuyordu. Düşünürken eve gelmişlerdi bile. Kapının sertçe kapanmasından sonra yoongi'nin gür sesi evde yankilanmaya başladı.
"Ne demek evi terk etmek sana tehlikeli olduğunu söylediğim halde nasıl çekip gidersin. Ya başına bir şey gelseydi nolucaktı. Sen sadece kendini düşünen bencil birisin jeon."
Yoongi'nin bağırarak komuşması onu yerine daha çok sindiriyordu.
"Ben sadece bana anlatmadığın için sinirlendim benden saklaman sinirimi bouyor. Bencilde değilim sana yük olmak istemiyorum o kadar."
"Bilmen gereken bir şey olsaydı bilirdin bunu sana söylemiştim ve bencilsin bana yük olsan yanımda tutmazdım çıkıp gittiğinde ne kadar endişeleneceğimi bilemeyecek kadar bencilsin hemde."
Jungkook en çok merak ettiği şeyi sormak istiyordu.
"Sadece bir şey sormak istiyorum cevap verirsen senin sözünü dinleyeceğim."
Yoongi biraz düşündükten sonra tamam anlamında kafasını sallamıştı.
"Neden bu borcu ödüyorsun?"
Yazdığımı konturol edemiyorum yanlışlar varsa özürdilerim. Ve hikaye nereye gidiyo bilmiyorum aklıma ne geliyorsa onu yazıyorum resmen mxbdjd umarım beğenirsiniz.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
I HOPE🍀YOONKOOK🍀
FanfictionHerkes terk etmişti beni keşke bende terk edebilseydim ama ne o kadar cesurdum nede umudumu kaybetmiştim. Belki bir ihtimal birinin beni bu hayattan kurtarmasını bekliyorum. "Ufakta olsa umudum vardı"