Czas ludzki jest ograniczony,
ludzie umierają, nie czekając
na ostatnie "żegnaj".
Nigdy nie myślimy dwa razy,
a sami uczymy tego innych ,
popełniając błędy.
Rozstania,
niby powiadają, że to najgorsze co może być,
a sami tak robią pod presją czasu.
Człowiek, tak zasmucony,
siedzący i patrzący przez pryzmat nadziei,
na szarą, betonową dżungle.
To przecież, ludzka natura.
Nauczanie, pomoc, nienawiść, miłość i rozstanie.
Nic z tym już nie zrobisz. Ludzie uczą, ale sami tego nie umieją...
##OD AUTORKI##:
hej jak wam się podoba
mój nowy wiersz?
Dajcie znać w komentarzach i gwiazdkujcie!
Do next'a.
YOU ARE READING
Szepty miłości
PoetryTa książka jest kontynuacją ,,Anielskiego Szeptu" (Książki z wierszami mojego autorstwa).