Toz Pembe Hayaller

Hayaller Hayaller..

Suna bir gün yine hayallere dalmıştı. Hayaller hayaller... Geçen senelerde ortaokuldan mezun olduğu okulunu düşündü. Oradaki öğretmenlerden biri olduğunu çok sevilen tatlı mı tatlı,sevecen, cana yakın bir öğretmen olarak düşündü kendini. Tam o sırada ismini duydu,anası bağırıyordu;
"Sunaa sunaa kızz nerdesin devrilmiyesice seni emi!"
Suna hemen kendini toparladı ve anasını daha da sinirlendirmemek için koşuverdi hemen yanına;
"Geldim geldim ana işte noldu?"
"Kız ne kapandın yine odana da bu kadar işi yine bana bıraktın!! Katlardan basılan zillere mi bakayım evin işlerini mi göreyim,o kör olasıca babanın yapmadıklarını mı yapayım?! Hangi birine yetişeyim ben hee? Duymuyon mu katlardan gelen zili koş bak bakem ne arzuları varmış gör de gel hele hadi."
Suna bir de hayallerini gerçekleştirmek için çalıştıgı onca dersin içinde katlara da bakıp apartmandakilerin bi arzuları varsa onları görüyordu.
"Tamam tamam işte ana bi dalmışız napalım yani bi kere de sen baksan ölcen sanki?"
Suna söylene söylene giderken bir yandan da hangi kattan kimin bastığına baktı ve hemen koşuverdi.
Dördüncü kattandı zile basan Nur Hanım. Nur Hanım Suna'yı oldukça beğenen,buralarda harcandığını düşünen biriydi. Çünkü Suna gerçekten hem su gibi hem de çok zeki bir kızdı. Ancak ailesi kendilerine uygun olmadığı için okumasına bile karşı çıkmıştı. Bu karşı çıkışın altında elbette pek çok sebep yatıyordu. Fakat Suna her zaman ailesine bu konuda karşı çıkmış,hayalleri olduğunu büyük bir kararlılıkla beyân etmişti.