Κεφάλαιο 5.

115 30 58
                                    

James' pov

Οι λέξεις δεν θα αρκούσαν για να περιγράψουν πως αισθάνθηκα όταν άνοιξα τα μάτια μου -αντικρίζοντας το ταβάνι του νοσοκομείου- και διαπίστωσα ότι ήμουν ακόμη ζωντανός.

Πραγματικά δεν ξέρω ποιο ήταν πιο καταθλιπτικό: το γεγονός ότι σχεδόν πριν τρεις εβδομάδες είχα προσπαθήσει να αυτοκτονήσω ή το ότι απέτυχα παταγωδώς και σ'αυτό;

Γιατί απέτυχα.
Απέτυχα και είμαι ακόμη εδώ.
Και για ποιο λόγο διάολε είμαι ακόμη εδώ;

Από τις έξι μέρες που βρισκόμουν στο νοσοκομείο για να αναρρώσω ο πατέρας μου εμφανίστηκε μόνο τις δύο. Φυσικά στην διάρκεια αυτών των σύντομων επισκέψεων του ήταν διαρκώς απασχολημένος μιλώντας στο κινητό του. Ορκίζομαι ότι εξακολουθώ να ακούω τον ήχο της φωνής του. Κάθε φορά που η μητέρα μου έβγαινε από τον θάλαμο, ο τόνος του άλλαζε καθώς μουρμούριζε διάφορα μέσω τηλεφώνου στην ερωμένη του, η οποία 'τυχαίνει' να κατέχει και την θέση της προσωπικής του βοηθού στο γραφείο της εταιρείας. Όταν η μητέρα μου επέστρεφε, τερμάτιζε την κλήση, λέγοντας "θα σε συναντήσω στο βραδινό meeting" ή κάτι άλλο παρόμοιο, δικαιολογώντας μ ' αυτόν τον τρόπο τις απουσίες του τα βράδια. Ο γιος του, δηλαδή, πέθαινε κι αυτός έβρισκε ευκαιρία να συναντήσει περισσότερες ώρες την ερωμένη του. Τουλάχιστον κάποιος επωφελούνταν από αυτήν την κατάσταση... σωστά;

Αντίθετα, η μητέρα μου αντιμετώπισε εντελώς διαφορετικά την απόπειρα αυτοκτονίας μου, αφού ήταν πεπεισμένη πως είμαι τρελός. Θα έλεγα πως πέρασε ολόκληρη την εβδομάδα της ανάρρωσης μου παρακαλώντας τον πατέρα μου να μην επισκεπτώ απλά κάποιο ψυχολόγο, αλλά να 'φιλοξενηθώ' σε ένα ιδιωτικό ψυχιατρείο. Γρήγορα, όμως, η ιδέα της αυτή εξαφανίστηκε, καθώς φάνηκε να συνειδητοποιεί τον αντίκτυπο που θα είχε κάτι τέτοιο στην αψεγάδιαστη κοινωνική της εικόνα.

Πέρασα, επομένως, από πολλούς ψυχολόγους αυτές τις τρεις εβδομάδες με σκοπό τη ταχύτερη δυνατή βελτίωση της κατάστασης μου. Έκατσα σε εκείνες τις ενοχλητικές καρέκλες τους κι απάντησα σε ορισμένες μόνο από τις ενοχλητικές ερωτήσεις τους, χωρίς κανένα ιδιαίτερο αποτέλεσμα.

Τώρα έχω στον καναπέ απέναντι μου ένα δεκαοχτάχρονο που νομίζει ότι μπορεί να βοηθήσει. Φυσικά, δεν θα βρισκόμουν σε αυτή την κατάσταση, εάν χθες το βράδυ έβγαινα από νωρίς με τον Ryan και δεν καθόμουν σπίτι. Δεν θα βρισκόμουν σε αυτήν την κατάσταση εάν κατέπνιγα λίγο την αλαζονεία μου. Και προπάντων, δεν θα βρισκόμουν σε αυτήν την κατάσταση εάν δεν ήξερε να μαγειρεύει την καλύτερη πίτσα σε ολόκληρη την Νέα Υόρκη.

saving each otherWhere stories live. Discover now