saving each other

Κεφάλαιο 20.

"Όλα θα πάνε καλά Liz." ψιθυρίζω για χιλιοστή φορά σήμερα σε μια προσπάθεια να καταλαγιάσω το άγχος μου και να εμψυχώσω τον εαυτό μου, πράγμα που μέχρι στιγμής δεν φαίνεται να συμβαίνει.

Η χθεσινή ημέρα πέρασε τόσο γρήγορα, αφού διάβαζα σχεδόν όλο το απόγευμα, εκμεταλλευόμενη την απουσία του James, ο οποίος είχε εξαναφανιστεί όταν επέστρεψα από το Πανεπιστήμιο και τώρα σε λιγότερο από μια ώρα πρέπει να βρίσκομαι στο εστιατόριο όπου θα συναντήσω τον Daniel για το δείπνο μας.

Κλείνω την βρύση βιαστικά και τυλίγω μια πετσέτα γύρω από το σώμα μου, αφήνοντας πίσω το μπάνιο του υπνοδωματίου μου. Ευτυχώς η επιλογή ρούχων δεν θα με δυσκολέψει και πολύ καθώς η Amy μου έδωσε- μετά από πίεση- τρία δικά της φορέματα κι έχω να επιλέξω ανάμεσα σ'αυ-

"Τι στο καλό James;" φωνάζω σφίγγοντας την πετσέτα περισσότερο ενώ το βλέμμα μου πέφτει επάνω στον James, ο οποίος βρίσκεται στο κρεβάτι μου, χρησιμοποιώντας το laptop μου, αγνοώντας εντελώς την εμφάνιση μου, καθώς τα μάτια του δεν φεύγουν από την οθόνη.

"Πρέπει να βάλεις κωδικό σε αυτό Liz. Τελευταία αναζήτηση: πως να απαλλαγείτε από το άγχος των πρώτων ραντεβού; Σοβαρά;" σχολιάζει γελώντας αλλά δεν αργεί να στρέψει την προσοχή του προς εμένα, κοιτώντας με από επάνω μέχρι κάτω.

Το συνηθισμένο κοκκίνισμα κάνει την εμφάνιση του στο πρόσωπο μου και χωρίς να του δώσω χρόνο να μιλήσει, αρπάζω από την ντουλάπα εσώρουχα κι ένα ζευγάρι φόρμες και ξαναμπαίνω στο χώρο του μπάνιου για να ντυθώ.

Δύο λεπτά αργότερα επιστρέφω και πλέον ένα συνοφρύωμα υπάρχει στο δικό του πρόσωπο όσο μουρμουρίζει σαρκαστικά "Και νόμιζα ότι πήγες να αφήσεις την πετσέτα μέσα και να έρθεις εντελώς γυμνή."

Πετώ την χτένα προς το μέρος του και παίρνω μια καινούρια, ψάχνοντας το πιστολάκι, ενώ ακόμα αισθάνομαι το βλέμμα του επάνω μου, οπότε αποφασίζω πως δεν μπορώ να τον αποφεύγω για πάντα μετά από αυτό το ατυχές και αμήχανο γεγονός, και του απευθύνομαι ρωτώντας τον "Τι θέλεις εδώ James;"

"Ήρθα να σου προσφέρω τις υπέροχες στιλιστικές συμβουλές μου." απαντά αμέσως ενώ βαριεστημένα κοιτάζει ένα από τα βιβλία της Σχολής, κι έπειτα συμπληρώνει "Εάν κρίνω από τα εσώρουχα που επέλεξες πριν...σίγουρα χρειάζεσαι τις συμβουλές μου."

Αγνοώ το τελευταίο του σχόλιο, το οποίο είναι ο λόγος που το ανοιχτόχρωμο δέρμα μου στο πρόσωπο μου παραμένει κόκκινο, και βγάζω από την ντουλάπα τα τρία φορέματα που μου έδωσε η Amy, αφήνοντας τα επάνω στο κρεβάτι.