saving each other

Κεφάλαιο 18.

Αισθάνομαι την ανάσα μου να σταματά και υπολογίζω γρήγορα τις εναλλακτικές μου. Θα μπορούσα είτε να φωνάξω για βοήθεια, πράγμα που μάλλον θα αποδεικνύοταν ατελέσφορο αφού λόγω της μουσικής που υπάρχει στο κατάστημα κάνεις δεν θα με ακούσει, είτε να κλειστώ σε μια από τις τουαλέτες, ελπίζοντας ότι ο άγνωστος άντρας θα αγανακτήσει και θα προτιμήσει να φύγει.

Επιλέγω το δεύτερο και κάνω δύο βήματα προς τα εκεί χωρίς όμως να κατορθώσω πολλά καθώς μέσα σε λίγα δεύτερα αυτός έρχεται προς το μέρος μου, ακινητοποιώντας με κρατώντας με το ένα του χέρι τους καρπούς μου και φέρνοντας το μαχαίρι στην άκρη του λαιμού μου.

"Φώναξε και το μαχαίρι θα διαπεράσει το δέρμα σου με μια κίνηση κούκλα." ψιθυρίζει στο αυτί μου ενώ τα βρώμικα γενιά του γδέρνουν το πρόσωπο μου.

Προσπαθώ να τον κλωτσήσω αλλά αυτός προβλέπει την κίνηση μου και με κλωτσά με δύναμη στα πόδια, στριμωχνοντάς με στην γωνία του μικρού μπάνιου.

"Δεν έχω λεφτά μαζί μου." μουρμουρίζω και νιώθω ήδη τους καρπούς μου να πονάνε από το σκληρό κράτημα του.

"Λίγο με νοιάζει." λέει αδιάφορα και έχοντας το μαχαίρι μερικά χιλιοστά μακριά από τον λαιμό μου αρχίζει να μου εξηγεί γιατί με παγίδευσε εδώ "Το θέμα είναι κούκλα πως το αφεντικό μου είδε τον Carter να σε κοιτά επίμονα και είσαι εύκολος στόχος οπότε μου ανέθεσε να σε πληγώσω λίγο... ή και πολύ. Εγώ αποφασίζω."

Τον James; Τι σχέση έχει ο James με το αφεντικό του τύπου;

"Δεν σημαίνω τίποτα για τον James. Και να με πληγώσεις δεν θα τον επηρεάσεις καθόλου." αποκρίνομαι με τρεμμάμενη φωνή αλλά αγνοεί τα λόγια μου, χτυπώντας με στην κοιλιά, ρίχνοντας με μ'αυτόν τον τρόπο στο κρύο πάτωμα.

"Η αλήθεια είναι πως ο Carter συνήθως βγαίνει με τσουλάκια..." λέει καθώς προσπαθώ να σηκωθώ κι έπειτα προσθέτει ξανακλωτσώντας με "αλλά εσύ αποτελείς εξαίρεση."

Το βλέμμα του πραγματικά με τρομάζει αφού τα μάτια του σκουραίνουν όσο περιπλανιούνται επάνω στο σώμα μου ενώ στο χέρι του βρίσκεται ακόμα το μαχαίρι το οποίο κουνάει ρυθμικά.

Σκέψου κάτι Liz.

"Ο James θα σου δώσει λεφτά, απλά άσε με να φύγω." λέω και η μόνη απάντηση που κερδίζω είναι το γέλιο του ενώ πλέον το πρόσωπο του βρίσκεται μερικά εκατοστά μακριά από το δικό μου καθώς γονατίζει προς το μέρος μου.