Helena E Rusisë

Pjesa 18

"Cfare dreqin po ben ? Jemi ne kuzhine. Ajo mund te na shikoje " - fliste me veshtiresi teksa ai po perpiqej te zberthente fustanin e ngushte. Habitej sesi nuk ua merrte frymen ai fustan aq i ngushte femrave , por ne te njejten kohe kenaqej me pamjen qe i dhurohej nga ai lloj fustani.

"Te duket sikur me intereson ? " - foli pa e vrare mendjen per fjalet e saj dhe me ne fund arriti tia prekte shpinen , qe dukej sikur po pervelohej nga i nxehti . Cte ishte gjithe ajo nxehtesi ne mes te dimrit valle ? Me siguri qe ne zemren dhe shpirtin e saj dielli percellonte cdo centimeter te trupit.

Ajo nuk mundi t'i kthente pergjigje. Ishte ndjesia qe i falen duart e tij mbi lekuren e saj qe i prene aftesine per te levizur apo per te folur. U duk sikur nje zjarr tjeter iu shtua trupit dhe ndjenjave qe po perjetonte.

Bashkuan dhe njehere buzet nen nje pasion te cmendur qe u zbastisi shpirtin. Ato lloj ndjenjash te hekura qe po perjetonin mund te thyenin cdo lloj pasigurie qe kishin , thyenin friken qe ndienin duke u dhuruar qindra emocione te tjera , te embla.

E shtriu lehtesisht mbi tavolinen e drunjte duke u perpjekur te perfundonte veprimin qe kish lene pergjysme dite me pare. Dukej sikur ne ato momente kishte harruar ku ndodheshin apo se cfare po benin.

Me ne fund arriti te shikonte gjoksin e saj te beshem nen recipetat qe aq shume po e bezdisnin . Ai nuk deshironte te bezdisej , keshtu qe i zbertheu dhe i flaku tutje.  E kishte enderruar kete moment. E kishte enderruar te behej pjese e saj kur shikonte linjat dhe trupin e beshem nen fustan. Kapi kycet e duarve te saj duke i shtrire pergjate tavolines. Gjendej ne nje pozicion teper te pershtatshem , duke i dhuruar puthje ne qafe , ne kraharor e ne gjoks. Psheretimat e kenaqesise qe ajo po i dhuronte ia shtonin edhe me teper deshiren per te vazhduar , e nxisnin edhe me teper zjarrin ne trupin e tij .
Me puthje zbriti pergjate barkut te saj . Pa sesi ajo menjehere u mblodh nga ndjesia e perftuar dhe ndjente ti shtrengonte duart apo te kafshonte buzen per te shmangur "bertitjet" e kenaqesise.

Puthjet e tij po beheshin edhe me kerkuese, duart e tij po beheshin edhe me delikate , e trupi i saj po tendosej gjithnje e me shume nga ai . Nuk e besonte se cfare ndikimi kishte lene ai tek ajo. Nuk e besonte se si kishte mundur ai t'i falte asaj keto ndjesi.

"Mos , te lutem " - arriti te nxirrte keto fjale nga goja e saj me gjithe trysnine qe zemra po i bente. As vete nuk e kuptoi se perse i kishte thene kur ajo ndiente te kunderten. Ajo deshironte te qendronte perjetesisht ne krahet e tij qe e benin te ndihej ndryshe ; qe zgjonin nje natyre tjeter te sajen qe as ajo vete nuk e njihte.

"Nuk deshiron te vazhdoj ? Nese ti nuk do une..."

"Nuk eshte se nuk deshiroj ,por..."

"Cfare ka?" - vazhdoi me pyetjen dhe u ngriten nga pozicioni ne te cilin ndodheshin.

"Nuk te duken te cuditshme keto qe po ndodhin ? " - fliste teksa perpiqej te mberthente zinxhirin e fustanit , por me kot.

"Nuk dua te flas per kete teme." - u afrua drejt saj dhe i mbertheu fustanin. Zhytu dhe njehere koken ne qafen e saj qe tashme dukej sikur e kishte pushtuar nje perde e ftohte vrastare. Dukej ndryshe. Perse ?! Kaq shume te ishte futur ne mendime.

"Cfare jemi ne ? Une...Ti... A jemi bere "ne " ? Cfare kuptimi kane per ty keto qe po perjetojme ? Une... Une nuk mund te vazhdoj me keshtu. Dua qe gjithcka te kete nje emer." - me ne fund guxoi dhe e pyeti. Deshironte aq shume qe ai te pergjigjej. Deshironte qe te degjonte zerin e tij te thelle e burreror te nxirrte fjale qe aq shume i deshironte , por ishte e pamundur. Ata... Ata nuk flisnin kurre , pervec pjeses kur i pushtonte ai pasioni qe shkembenin psheretima e peshperitje te nxehta , te shurdheta, qe harroheshin e fshihenin ne zemren e tyre.

"Te thashe, qe nuk dua te flas per kete teme." - vazhdoi me kokfortesine e tij dhe u be gati te largohej.

"C'eshte keshtu me ty ? Duket sikur ekzistojne dy personalitete brenda trupit tend. Nuk e kuptoj nese je ti i njejti person qe.... Nuk e kuptoj nese je i njejti person qe me fal emocione te paperjetuara me pare dhe me pas sa hap e mbyll syte kthehesh ne nje cope akulli ashtu si kristalet e bores qe te fusin ngricen ne zemer." - e kishte mbledhur kete guxim me ne fund ia plasi fytyres . Mirepo nuk ishin vetem fjalet qe plasen prej saj . Pa e kuptuar pa se lotet i kishin lagur fytyren. Perse valle ? Mos ndoshta e dinte se pas kesaj qe tha gjerat nuk do te ishin te njejta?

Ai u largua ... U largua duke mos i kthyer nje pergjigje , duke e lene te zhytur ne mendime e ne lote . U largua pa i thene nje fjale , sado te hidhur. E verteta dhemb , por dyshimi te shkaterron , te vret cdo dite pak e nga pak , derisa te te marre shpirtin .

Okej . I feel so ashamed for writing that part. Ya know , it's just kind of embarrasing for me , but I didnt do those acts. :P They did those, so it's not my fault ppl. Anyway ♥ I hope you enjoy this one. Now do mundohem te bej update cdo dite , meqense provimet mbaruan sot dhe pushimet filluan zyrtarisht per ne.

@iljena Une e mbaj fjalen babe :P. Cdo dite Update...