Victory Star Vampire -PJM- Park Jimin

-PJM- Bölüm 1

Jessi- Gucci

Merhaba. Ben Kim Jeon Yeol. 16 yaşında 1.65 boylarında 53 kilo kumral saçli bir kızım.
Hareket etmekten nefret ederim. Üşengecin tekiyimdir. Fakat eğlenmek ve korkusuz görünmek yaşam felsefelerim arasında. Sert biri değilimdir. Espritüel ve saf bir kişiliģim var ama içimden hiç bir şey yapmak gelmiyorken umursamaz davranırım.
Babam seneler önce öldü. Annemse bir vampir. Hey hiç bana öyle bakmayın ben vampir değilim ve olmayacağım tamamen bir insanım. Abimde bir insan ve bu bizi mutlu ediyor. 

"Jeon Yeol!"

"Ne var yine?"

HyunGo benim bir arkadaşım okula birlikte gelir gideriz.

"Beni bekle Yeol!"

Gözlerimi devirerek ona baktım. Adımı kısaltmalarını sevmiyorum. Jeon Yeol demek bu kadar mı zor?

Birlikte okuldan çıktık ve yürümeye başladık.
Niye okuldan eve bir ışınlanma aleti yok.
Yürümeyi sevmiyorum.
Aklıma gelen düşünceler ile gözlerimi tekrar devirdim.

"Jeon Yeol!"

"Yine ne var beynine leblebi attığımın akıllı kankası?"

"Yarın alışverişe gidelim."

Ben diyorum üşengecim bu diyor alışveriş!

"Hayır!"

"Ya Jeon Yeol noluurrr!!"

Pes ettiğimi söylercesine kafamı salladım.
Çünkü bu kabul ettirene kadar başımın etini yerdi.
Boş konuşulmasını sevmem.

...

Eve vardığımda. İçerden son ses müziğin geldiğini fark ettim. Abiciğim apartmandayız yha!

Anahtarımı bulup kapıyı açtım. Abime seslenme ihtiyacı duymadan odama geçtim.
Ne yani bir de seslenip sesimi mi yoriyim? O beni bulsun.

Çantama gelişi güzel bir tekme attıktan sonra aklıma çantamın içinde telefonum olduğu geldi.
Hızla çantamı açtım. Telefonu aldım.
Allahtan bir şey olmamıştı.

Altıma siyah tayt üstüme abimden arakladığım siyah bol tişortü giyip saçımı topuz yaptım.

Yüksek sesi umursamadan mutfağa geçtim. Karşılaştığım görüntü ile şok geçirdim.
Ulan abi gece uyumuyorsun tüm dolabı yiyorsun sonrada tüm kalıntıları bırakıyorsun.
Yine yüksek sesi umursamamaya çalışarak mutfağı toplamaya çalıştım.

Ses beni gittikçe rahatsız edince yine abime seslenmedim. Yanına gidemem üşendim. Telefonu aldım ve abime mesaj attım.

Ben; Sesi az kıs

Abim; Evdemisin sen?

Ben; Zeki abiciğim benim hadi ben delirmeden sesi kıs :)

Abim; Yanıma gel kısarım.

Ben; Üşeniyorum sen gel

Abim; Sesi daha fazla açayım ister misin?

Abime göz devirip salona doğru gitmeye başladım.
Okuldan gelince sürekli ne yaptığımı sorar. Rahatsız olduğumdan değil. Sadece konuşmaya üşeniyorum.
Salonun kapısını açtım. Bir adet bilgesayarla oynayan taş bir abi. Kirli sakal yakışan tek insan. Kaslarına kurban abim.

Yanına oturdum.

"Hoşgelin Jeon!"

"Jeon Yeol abi Jeon Yeol! Adımı tam söylemek bu kadar zor mu??"