Victory Star Vampire -PJM- Park Jimin

Bölüm

Günün Şarkısı: BTS- İntro: Serendipity

Jimin'in Ağzından

Bazı insanlar iyiki vardır derler. Benimse en büyük korkum bu. Bazen birini çok seversiniz ama asla sevdiğiniz kadar sevilemezsiniz. Siz onu bir günlük seyehat için uğurlarken bile gözleriniz dolar. Ama o siz hiç gelmeyecek olsanız dahi bırak ağlamayı oralı bile olmazlar.
Sevilipte sevilmemek en büyük korkum. Çünkü birinin gözlerine baktığımda bana nefret dolu bakmasına gücüm yetmez. Mavi ile mavinin savaştığı bu dünyada, bazen solmak zorunda kalırsınız ya hani. Bir yıldızım olsun dersiniz, beni kurtarsın. Beklersiniz...
O kadar sabır edersiniz ki, artık yola devam etmek isteseniz bile edemez hale gelir, tükenirsiniz.
Mecburen güçlü durmaya çalışırsınız. Biliyorsunuzdur her zaman. Size yardım edecek olan biri, güçlü duruşunuza aldanmadan kalbini görür sadece.

Yorgunlukla pianonun başına geçer yavaş yavaş en sevdiğiniz şarkıyı çalarsınız. Bazen o kadar kaptırsınız ki. Fark etmeden bağıra bağıra ağlarsınız.
Şu acımasız dünyada, size yardım edicek birini beklediğiniz için hata ettiğinizi düşünürsünüz. Ama yinede yalnız başınıza ne kadar dayanabilirsiniz ki?
Beklemekten umudu kesmişken, belkide kalbinize dokunan yıldız sizi bulmuştur. Huzur verir bakışları. Bana güven dediği zaman, kendinizi bile öldürmeye hazır hale gelirsiniz. Ona güvenirsiniz. Geceleyin elinizde kahveniz, dudağınızda zarif bir mırıltı ile gökyüzüne bakarken, o birden aklınıza geliverir. Gözlerinizi yavaşça kapatıp, masum bir gülümseme ile derin bir nefes alırsınız.
İyiki dersiniz...
İyiki var...

Onu o kadar seviyorsunuzdur ki! Sizi korumasını beklediğiniz biri üzülmesin diye göz yaşlarınızı saklıyorsunuzdur. Halbuki yıllarca birini beklemediniz mi zaten?
Ama ona göz yaşlarınızı göstermesenizde bir gülüşünde her şeyi unutur, tekrar huzur dolarsınız...

O kişi bir gün gidecek olsa bile kendinize söz verirsiniz. "Her gökyüzüne bakışımda onu hatırlayacağım"

Zamanında sizi kara bir delikten çekmesini beklediğiniz o kişiyi artık siz ölesiye koruduğunuzu fark edersiniz. Mutlu olursunuz...
Onun hala yanınızda olmasına, bırakmayacağını hissettiğinizde.
O benim ışığım oldu dersiniz her zaman...
Bir zaman sonra birbirinize önderlik edersiniz, her hareketine bağlanırsınız...
Sonra birden aklınıza gelir.
'Onu ne zaman bu kadar çok sever oldum ben..."

O karşımda, tam burnumun ucunda şirin şirin uyurken hiç uyandırmak istemedim.
O uyurken yüzünü en ince ayrıntısına kadar inceledim.
Gülümsedim. Bir koreliye nazaran, oldukça uzun kirpikleri insanı hayrete düşürmeye yetiyordu. Ayrıca hafif ve oldukça güzel kokusu dikkat çekiyordu.
Üşüdüğünü hissettim.
Akşam bardaktan boşalırcasına yağmur yağmasından sonra hava adeta buza dönmüştü.

Yavaşca yatağın ucundaki diğer kalın örtüyüde üzerine örttüm.

JeonYeol yavaşça gözlerini aralamaya başladığında, gözlerimi kapadım.

Saniyeler geçti...
Dakikalar geçti...
Kalkmadı.
Bana baktığını hissediyordum.
Kalbide bir hızlı atıyordu.
O an gülümsemek istesemde yapamadım.

Bir kaç saniye sonra üstüne örttüğüm kalın battaniyenin yarısını benim üzerime örttü.

Ben üşümem, sen ört hasta olma diyemedim.
Yorganını biraz daha kavradı ve derin bir nefes aldı.
Nefesi yüzüme çarptıkça bir hoş oldu.

Yavaş yavaş gözlerimi açtım.
Bana baktı. Biraz utanmış gibiydi.

"G-Günaydın."
Dedi çekingence.

Gülümsedim.

"Günaydın."
Dedim sakin ve sessizce.

Uykulu bir şekilde gözlerini ovaladı.
Esnedi  ve tavana bakmaya başladı.