Arkania's Seventh Princess

Chapter 3 - Problem

Chapter 3

Jas Suarez

Kasalukuyan kaming tahimik habang ginagamot niya ang sugat ko. Hindi niya iyon napansin agad kanina pero ito siya at parang mas galit pa kaysa sa 'kin. Daig pa ang mama at papa ko.

"Sino ba naman kasi ang walang pusong gagawa nito? Ang ayoko talaga sa lahat ay iyong mahilig manakit!" Nakakunot ang noo niya habang nakatingin sa mga sugat ko. "O baka naman may ginawa ka na namang hindi maganda kaya ka sinaktan?" tanong niya sa 'kin, this time, nakataas na ang isang kilay sa dereksyon ko.

Napasimangot na lang ako sa sinabi niya. Hindi ko alam kung nang-aasar lang ba siya o talagang nagdududa lang sa 'kin.

"May ginawa agad na kalokohan? Hindi ko naman kasi inaakalang sasaktan nila ako, sa pagkakatanda ko kasi ay wala pa akong ginagawang kalokohan ngayong araw!" bulalas ko sa kaniya.

Diniinan naman niya ang bulak sa pisngi ko kaya napadaing na lang ako. "Baka naman nakalimutan mo lang. Hindi naman siguro sila mananakit kung wala kang ginagawang masama, 'di ba?"

Napasimangot ako sa isang dahilan na naisip ko. "Sa tingin ko... dahil kay Ron-Ron."

Naningkit ang mga mata niya habang nakatingin sa 'kin. "Kung gano'n, hindi lang ako ang lalaking sinilipan mo?"

Sinamaan ko siya ng tingin. "Hindi nga kasi! Kaibigan ko siya at siya ang katulong ko sa paggawa ng kalokohan. Absent kasi siya ngayon. Gusto nila akong palayuin sa kaniya pero sino ba sila para gawin ko 'yon?"

Blanko lang ang tingin niya sa malayo at para bang biglang naging awkward ang paligid namin. Bakit ba kasi bigla-bigla na lang nag-iiba ang mood niya? May split personality ba siya? Napaiwas na lang din tuloy ako ng tingin.

"Ron-Ron? Ano ba ang tingin mo sa kaniya?" tanong niya.

Napatingin ako sa kaniya na ngayon ay nakatingin na ulit sa 'kin. Napaiwas na naman tuloy ako. Ano ba naman 'to? Normal pa ba ang taong ito? Bakit nakaka-intimidate siya ngayon?

"Sabi ko naman sa 'yo, 'di ba? Kaibigan ko siya at katulong sa paggawa ng kalokohan," sabi ko.

Inilapit niya ang mukha sa 'kin na parang inaalam kung nagsasabi ako ng totoo.

'Hindi ako nagsisinungaling!' Gusto ko sanang isigaw sa kaniya kaya lang ay baka magmukha akong defensive.

Akala ko ay magsasalita siya pero bigla na lang siyang ngumiti sa 'kin at saka tumayo. Ang weird talaga!

"Hindi ko pa alam ang pangalan mo," sambit niya.

Marahas akong napabaling sa kaniya. "Oo nga, 'no?"

"Ako nga pala si Eiji," aniya.

"Jas, 'yan ang pangalan ko," sabi ko. Nakipagkamay naman ako sa kaniya. Nakakatuwang isipin na magkakaroon ako ng instant kaibigan dahil lang sa pagpunta ko rito. Kahit na ba nakakailang ang una naming pagkikita.

"Jas? Jas lang? Hindi ba Jasmine?" tanong niya.

"Oo, eh! Minadali yata ni Mama ang paglalagay sa birth certificate ko. Okay na rin para hindi na mahaba ang isinusulat ko sa exams!" Natawa ako.

"Dahil malungkot ka ngayon, ililibre kita. Pero sa susunod dapat ilibre mo rin ako para quits. May kasalanan ka pang hindi mo nababayaran sa 'kin," sabi niya sabay pinagkrus ang mga braso niya.

Napaisip naman ako sa kasalanang ginawa ko. "Ano na namang kasalanan 'yon? Oi! Baka naman gawa-gawa mo lang 'yon para mailibre kita?"

Nataasan pa tuloy ako ng kilay. "Hindi 'noh! Sinilipan mo nga ako noong nasa shower room ako kaya hindi pa tayo quits." Tinaasan pa niya ako ng kilay. "Ako pa ang gumamot ng sugat mo! Doble pa pala ang babayaran mo," aniya.