Arkania's Seventh Princess

Chapter 4 - Field Trip

Chapter 4

Jas Suarez

Hindi nagtagal ay bumalik na rin si Ron-Ron sa room namin. Pero ang kinababahala ko ay hindi pa rin niya ako pinapansin.

Napanguso na naman ako habang nakatingin sa kaniya na umuupo sa silya. Minsan lang niya ako bigyan ng silent treatment kaya naman naninibago ako. Kailangan ko siyang makausap!

"Ron-Ron," tawag ko sa kaniya pero kung umakto siya ay parang hindi niya ako narinig.

Tinawag ko ulit ang pangalan niya.

Nilingon naman niya ang ulo niya sa 'kin pero hindi lumapit. "Ano?" Blanko ang mga tingin niya. Bahagya pa akong napaatras dahil sa bigla. Confirm! May problema nga siya.

"Galit ka?" tanong ko. Nilakasan ko na ang loob ko para magtanong. Lagi siyang nasa tabi ko kapag kailangan ko siya kaya gusto ko sanang ganoon din ang gawin ko kapag kailangan niya ako.

"Hindi," aniya. Tumingin na ulit siya sa pisara habang nakasuot ang mga kamay sa bulsa ng pantalon niya. Hindi rin maayos ang pagkakaupo niya na para bang papahiga na sa silya.

Nilapit ko ang upuan ko at kinalabit siya sa kaniyang balikat. "Galit ka eh," sabi ko habang nakanguso. Kinulit ko lang siya nang kinulit hanggang sa bigla siyang humarap sa 'kin nang pabalang.

"Hindi ba obvious? Galit ako! Kaya pwede ba, 'wag mo muna kong kausapin!"

Mas lalo akong napaatras dahil sa biglaan niyang pagsigaw. Unang beses niya akong pagtaasan ng boses ngayon!

Tumalikod siya ulit at hindi ako pinansin. Napatingin ako sa paligid namin nang may ilan sa mga kaklase kong nabigla rin gaya ko.

Naglakad ako palabas ng room namin. Pagkasara ko pa lang ng pinto ay tumakbo kaagad ako papuntang rooftop. Doon ko binuhos ang lahat ng hinanakit ko. Ayokong makita ng mga kaklase ko na nagkakaganito ako dahil kay Ron-Ron. Lalo na sina Kimmey at Gelo. Ayokong mag-alala sila.

"Nakakainis ka Ron-Ron! Badtrip!" sigaw ko. Kapag sumisigaw ako rito ay gumagaan ang pakiramdam ko. Bukod sa nakakawala ng bad vibes ang itsura ng paligid ay wala ring sisita sa 'yo kahit na magsisigaw ka pa.

"Ang ingay!"

Napatingin ako sa hindi kalayuan at sumilip upang makita kung sino ang nagsalita. Si Eiji! Bakit hindi ko agad naisip na narito siya? Pugad niya na yata itong rooftop!

"Ikaw na naman?" inis na sambit niya nang mapagtantong ako lang 'to. Madalas ko na yata siyang nakikita at naiinis ngayon ah?

"Ano na naman ang ginagawa mo rito?" tanong ko.

"Natutulog, obviously! Pero inistorbo mo na naman ako," sabi niya. Lumapit siya sa 'kin at sumandal sa railings. Nagkakamot pa siya ng ulo niya na parang may kuto roon.

"Sorry naman. Lagi kasi akong sumisigaw rito eh," sabi ko at tiyaka nag-tiptoe. Nilagay ko ang mga kamay ko sa likod, bahagyang nahiya sa pinagsisigaw ko. Baka kung ano ang isipin niya at lagi na lang si Ron-Ron ang bukang-bibig ko.

"Wala na akong magagawa dahil gising na 'ko."

Ngumuso ako sa sinabi niya. "Sorry," sabi ko.

"Nakakain ba ang sorry?" tanong niya, namimilosopo pa. Akala niya yata ay nakakatawa siya. Hmp!

"Makapagsalita ka naman parang hindi tayo magkabigan," sabi ko. Sinuntok ko pa ang braso niya pero tiningnan niya lang ako nang blanko. Hindi ko maiwasang hindi maalala si Ron-Ron at ang seryoso niyang mga tingin kanina.

Namumula akong umatras palayo sa kaniya dahil hindi man lang siya nagkomento sa sinabi ko. Para tuloy ako lang ang nag-iisip na magkaibigan na kaming dalawa.