De Volturi

1. De volturi

Het was onze eerste dag terug in Forks na ongeveer 30 jaar, er is zoveel gebeurd in de 28 jaar die we wegwaren uit Forks. Charlie mijn vader is precies 29 jaar geleden overleden en er is geen een dag voorbij gegaan waar ik niet aan hem dacht. Renesmee, onze half vampier half mens dochter, is niet meer veranderd sinds ze 7 werd niet meer veranderd zoals Nahuel, de enige mannelijke half vampier half mens, zei toen hij ons redden van de Volturie die ons wilde vermoorden omdat ze dachten dat Renesmee een onsterfelijk kind was dat is een kind dat is gebeten door een vampier en die blijven in het stadium waarin ze zijn gebeten, daar was vroeger veel commotie over. We zijn toen Renesmee 2 werd weggegaan naar Alaska naar Denali, de andere clan die op dieren bloed leefde, ze wilde graag ruilen van huizen en zelf dan voor ongeveer 15 jaar in Forks gaan wonen, we konden nooit ergens langer dan 4 jaar blijven omdat we nooit veranderen. Maar ze wisten niet dat Charlie wist dat ze niet volledig menselijk waren. Na 5 jaar wist hij nog steeds niet wat we nu waren, vampiers, en hij zocht ook niet naar een uitleg, dat was iets goeds want anders moest hij zelf vampier worden of werd hij vermoord door de Volturie, en ik vond dat allebei geen optie ik wilde dit leven niet voor mijn vader. Morgen zou de eerste dag van school zijn, doordat ik Carlisle, onze soort van pleegvader, heb gesmeekt of hij mij in dezelfde klas zou zetten als Edward, mijn vampier man, Edward hielp me daar een beetje mee, en ik zat dus samen met Edward in alle lessen. Jacob, mijn beste vriend de weerwolf, had dezelfde truc uitgehaald omdat hij graag bij Renesmee, zijn ingeprente liefde, wilde blijven en het lukte hem omdat Renesmee ook ging smeken, ze leek zoveel op mij wat dat betreft. Ik was wat meer aan het idee gewend dat Renesmee mijn dochter was. Als ze bijvoorbeeld met mij over meisjes dingen wilde praten. Dingen waar haar biologische vader, Edward, helemaal van in paniek zou raken. Dan zet ik mijn schild op, een gave die me beschermde van aanvallen op de geest zoals Edwards gave, gedachten lezen, en dan kunnen we daar even samen over praten zodat hij niet boos werd op Jacob bijvoorbeeld. Ik was al helemaal klaar met uitpakken, Renesmee kwam langs en ze vroeg of ik even mee wilde om te gaan jagen. Eerst vond ik het maar raar want we hadden vorige week nog gejaagd, we hoefde maar eens in de drie tot vier weken te jagen voor dieren bloed. Toen kwam Edward uit onze slaapkamer, en zei: 'Wat wil je alleen aan mama vertellen?' ik wist dat het belangrijk was wat ze me wilde vertellen dus zette ik mijn schild op zodat haar gedachten haar niet zouden verraden, ik wist niet of ik nog op tijd was. Edward had meteen door toen ik haar afschermde, en hij keek me boos aan, hij vond het niet leuk als ik dat deed hij wilde niet buitengesloten worden, ik liet het schild van mijn eigen hoofd weg vagen, zodat hij kon horen wat ik dacht, zonder haar onbeschermd achter te laten, en dacht Ze wil dit niet aan jou vertellen, dus laat ons maar even. Toen we buiten waren zette ze het meteen op een lopen het verbaasde me dat ze zo veel haast had, we rende helemaal door tot aan Seattle om er zeker van te zijn dat Edward haar gedachten niet kon horen. Toen ze eindelijk stopte was ze maar een klein beetje buiten adem, ze had heel erg aan haar conditie gewerkt, eerst werd ze best snel moe maar nu ze eraan werkt gaat het beter. 'Wat is er?' vroeg ik bezorgde, ik was altijd bezorgd als het ging om Nessie, dat was haar bijnaam die ik eerst niet leuk vond want het leek op het monster van lochnes, maar later leerde ik dat het best een leuke bijnaam was voor haar. Want ik was altijd voorbereid op het ergste. Dat waren vreselijke dingen, ik wilde dat ze gewoon gelukkig was en dat er geen dingen waren waar ik me zorgen over hoefde te maken. 'Jacob heeft me ten huwelijk gevraagd!' Ik wist niet meteen waar ze het over had, Jacob had haar ten huwelijk gevraagd en toen bedacht ik me opeens dat ik Jacob daar gister over gesproken had het was als een soort grapje toen ik hem hielp met het uitpakken van hun spullen in hun huisje die Esmé had gebouwd voor hun, het was heel mooi en klein en een beetje sprookjes achtig, Nessie hield van het sprookje sneeuwwitje die had ze vroeger heel vaak gelezen dus hun huisje zag er een beetje zo uit, maar dan zonder de zeven bedden voor de dwergen.

'Oké, en wat is dus het probleem?' vroeg ik.

'Hij gaat naar papa om hem om zijn zegen te vragen. Papa gaat hem zeker eerst testen om te zien of hij wel voor mij kan zorgen of zoiets!' zei ze helemaal in paniek.