De Volturi

4. Wat moet ik doen..

Tyler deed iets wat ik nooit had verwacht, hij kwam naar me toe en ging naast me zitten en pakte mijn hand vast.

'Wat zei je Bella ik kon je niet verstaan.' Zei hij heel erg lief, oh nee, nu moet ik het nog een keer zeggen. Ik keek naar Leah die me met hele grote ogen aan zat te staren. Ik draaide me naar Tyler en ik zei het nog een keer 'Angela is een vampier.' Hij staarde me aan met alleen maar een verbaasde blik in zijn ogen, minder dan ik had gedacht maar het kon nog altijd erger worden dus ik hoopte nergens op.

'Angela een vampier, sinds waarneer?' vroeg Leah die haar stem weer had terug gevonden.

'Sinds de dag van het gevecht.'

'Echt, door wie?'

'Alistair.'

'Die gekke man die altijd op zolder zat?'

'Ja, die. Maar daar wilde ik aan ontsnappen.'

'Waarom? Hij heeft ervoor gezorgd dat jij nog steeds je vriendin hebt.'

'Hij ging weg weet je nog. Daarvoor haat ik hem nog steeds, hij heeft ons laten vallen toen we hem het meest nodig hadden. En dit heb ik nooit gewild voor mijn vrienden, de pijn, dat ze zich moeten verstoppen als de zon schijnt ik heb nog liever dat ik alleen ben dan dat ik dat iemand toe zou willen wensen.'

'Pijn? Ik dacht dat vampiers geen pijn voelen.' Zei Tyler

'Om een vampier te worden moet je veel pijn lijden, je moet gif in je lichaam krijgen en dat voelt alsof je verbrand wordt, overreden door een bus, in tweeën wordt gehakt en gedompeld in gloeiend hete olie en dat allemaal tegelijkertijd.'

'Au' Zei Tyler terwijl hij me aan keek met bewondering. 'Jij hebt dat ook gehad?'

'Tuurlijk, dat is iets wat ik nog elke dag herinner.'

'Ik dacht dat je niets had gevoeld..' zei Leah met haar ogen samengeknepen.

'Ik wilde niet dat iemand daar ooit achter zou komen want anders zou Edward zich vreselijk schuldig voelen.'

'Over Edward gesproken..' Seth kwam de kamer binnen lopen 'Hij kwam net langs de eerste paar weerwolven die hem hebben geholpen, hij hoorde je gedachten dat is wat hij zei.'

'Shit! Ik ben zo dom! Hij kan mij natuurlijk op een 20 km lange afstand horen.'

'Echt ik dacht dat hij maar iets van 5 km kon horen.' Zei Leah verward.

'Dat klopt maar omdat ik heel vaak bij hem ben en we elkaar van binnen en buiten kennen, kan hij me veel beter horen dan iemand anders. Maar ik ga nu naar hem toe voor hij straks heel boos is.' zeg ik niet echt luisterend naar wat ik zelf zeg.

'Waarom zou hij boos op je zijn?' vroeg Seth.

'Omdat ik al heel vaak tegen hem heb gelogen over mijn verandering.' Zei ik met een klein beetje paniek in mijn stem, dat was het enige dat ik ooit voor hem had verzwegen. Samen met het geheim van Alice met dat gevecht en het geheim van Renesmee. Ik liep naar de deur, maar nog voor ik hem open kon doen werd er op de deur geklopt, mijn adem werd sneller en om me te kalmeren zuchtte ik een keer en ik deed de deur open.

'Gaat het wel goed met je ik hoorde Tyler, en ik dacht dat hij je ging aanvallen eerst die wolven en dan Tyler.' Edward keek over mij hoofd heen en ik draaide me om en ik zag dat Tyler voor Leah was gaan staan door mijn waarschuwing en Seth stond klaar om naar hem toe te rennen en hem weg te trekken naar buiten maar toen Seth zijn stem hoorde en de manier waarop hij het zei, liep hij rustig naar ons toe en gaf Edward een hele dikke knuffel.

'Hallo gast lang niet gezien.' Zei Seth.

'Seth, ben jij dat?' vraagt Edward verbaasd terwijl hij hem terug knuffelde.