Liczysz się ty {Lutteo}

Niechcę jej urazić..

Nina
-Luna! Te zachowanie to totalnie nie w stylu Matteo. Nie mogę w to uwierzyć... LUNA?? -Dziewczyna mieszała słomkę w szklance z sokiem już dobre kilka minut. Nie mogła przestać myśleć o tej sytuacji. Też nie umiem tego zrozumieć.
-Halo? Ziemia do Luny Valente?-Głos chłopaka, z którym Luna pracuje, od razu wybudził ją z ciężkiego rozmyślania
-Oliver! -krzykneła Luna, na widok niebieskookiego chlopaka.
-Wszystko dobrze?
-T-Tak.. dzięki.
-Słuchaj Luna.. bo mam pytanie
-Wal śmaiło, Oli.
-Może masz ochotę dziś gdzieś wyjść? -Zaproponował dziewczynie. -Ta podnosiła głowę i się lekko, ale szczerze uśmiechnęła.
-Mam rozumieć, że tak? -Uśmiechnoł się
-Tak Oliver. Czemu nie.. -Odparła z wielkim bananem na twrzy
-To świetnie! Dziś w parku o 20? -zaproponował pełen szczęścia.
-Tak. Do zobaczenia.
-Do zobaczenia Luna. -Gdy tylko ten odszedł, ja od razu popatrzyłam dwuznacznie na Lunę.
-Czemu tak patrzysz? -Zaśmiała się
-Coś czuję, że drugi Matteo zawrócił naszej Lunie w głowie...
-Co? Jaki drugi Matteo?
-Oliver kochana. -Zaśmiałam się
-Oszalałaś? Jest tylko przyjacielem. -Zaczerwieniła się, co znaczyło tylko jedno.
-Widzę jak na ciebie patrzy.
-Odpuść Nina, nie jestem w humorze.
-Już dobrze, dobrze. Ale nie odpuszczę. Szykuj się na serię pytań.
-Oh.. -mruknęła.
-Spokojnie, nie dziś. -Usmiechnełam się tylko i zaczęłam dokańczać swój zimny napój. Podobnie jak Luna, która z ulgą, że nie będzie rozsypywana przez moje pytania zaczęła pić koktajl.

Matteo
-Cholera.. Matteo? Co to było? -Stanoł nademną i wpatrywał się z wyrzutami wyrytymi na twarzy
-To przez niego Gaston. Ma jakiś do mnie problem! Nie widzisz tego?
-Nie możesz odpuścić? -Podał mi rękę, bym mógł wstać.
-Nie chciał mi sprzedać koktajli.
-To tylko głupie napoje. Wyluzuj.
-Przez niego nie mogę już wchodzić do Rollera,a najgorsze jest to, że Luna nie stanęła po mojej stronie..
-Jeśli chcesz tu bywać to lepiej pszeproś
Szefa tego miejsca.
-Olivera!? Oszalałeś. -Odparłem stanowczo
-Cuż, twoja strata, pożegnaj się więc z ulubionym torem do jazdy, barem, scenom, wszystkimi wspomnieniami jakie tu były..
-To nie ma znaczenia. I tak nie będzie mnie tu już we wrześniu. Dobrze wież, że przyjechałem tu na 2-miesięczne wakacje.
-Ale jednak przez te 2 miesiące, mógłbyś tu przychodzić.
-Tak.. ale nigdy go nie pszeproszę! Mam swoją godność.
-Jak chcesz bracie...
-Idzimy?
-Więc chodźmy. -Dodał i razem poszliśmy jak najdalej tylko można od tego szefuncia.
-A tak wracając. -Zaczołem
-Wracajac do?
-Do naszego poprzedniego tematu, przed wywaleniem z Rollera.
-O Lunie?
-I Sylvii. -Dodałem
-Mów o co chodzi. -Zaczoł zaciekawiony
-Sylvia dziś pokazywała mi suknie ślubne, powiedziała mi to wprost. Ona chcę się ze mną ożenić i założyć rodzinę.
-Serio?? A ty co na to?
-Zaczeła pokazywać mi te sukienki, komentowałem je, a potem powiedziałem, że idę się z tobą spotkać. Też chciała przyjść, ale ją spławiłem.
-Ooo bracie. Chcesz tego ślubu? -Zadał pytanie, które miało jedną, zasadniczą odpowiedź.
-Oczywiscie, że nie. Lubię Sylvię, ale niechcę narazie się hajtać.
-Co chcesz z tym zrobić?
-Musze z nią zerwać, bo inaczej będzie bez przerwy uganiała się o małżeństwo i wieczne życie.
-Coś czuję, że to ma też związek z Luną..
-Em..
-Tak? Miałem rację, prawda?
-Tak... Nie mogę przestać o niej myśleć, siedzi w mojej głowie i nie może wyjść.
-Kiedy się naprawdę zakochasz to wyjęcie tej osoby z głowy będzie czymś nie wykonalnym.
-Mineło 3 lata, możliwe że jeszcze ją kocham?
-Tak, widać jak na nią patrzysz. Ty ją kochasz Matteo i chyba ona to odwzajemnia. Wasze uczucie jest ogromne.
-Nie sądzę. Luna mnie nienawidzi.
-Zrób coś, by zapomniała o tych nieprzyjemnych sytuacjach. Kochasz ją, postaraj się o nią.
-Widzę, że znasz się na miłosnych igraszkach.
-Jasne, jestem z Niną od dobrych 3 lat. Myślę, że to na całe życie.
-Ciesze się twoim szczęściem Gaston.
-Ale ja za to smuce się twoim niebywałym pechem. Zrób coś lepiej z tym, bo inaczej ożenisz się z niewłaściwą osobą i będziesz żałował tego do końca życia.
-Wiem przyjacielu, ale niechcę urazić Sylvię, jest bardzo uczuciowa i ma słabą psychikę..
-Zrób więc to łagodniej.
-Co masz na myśli?
-Nie zrywaj z nią od razu, zerwiesz z nią wtedy kiedy i ona będzie tego chcieć.
-Mam być dla niej nie tym samym Matteo co wcześniej, by ta zmieniła o mnie zdanie i się odkochała?
-Otuż to. Lub znajdź jej jakiegoś innego chłopaka by ta się zakochała w nim.
-Sylvia co do chłopaków, ma bardzo specyficzny gust..
-A jednak jest z tobą?
-Myślisz, że będzie to dobry pomysł?
-Jeśli niechcesz jej urazić.. Bo jeśli już proponuje ci ślub, to znaczy, że jest do ciebie bardzo przywiązana. Będziesz miał trudny orzech do zgryzienia.
-Masz rację..
-Rób jak chcesz Matteo.
-Okej, dzieki..
-To zabawne.. -Westchnoł po krótkiej ciszy.
-Co w tym zabawnego Gaston?
-Zawsze to ty dawałeś mi jakiekolwiek rady w sprawie dziewczyn. A teraz? Teraz to ja robię tobie wykłady.
-To racja, ale musisz to potwierdzić. Moja sytuacja jest słaba.
-Fakt, nie ma co zazdrościć..
-Idzie Sylvia! -Powiedziałam po chwili do Gastona, gdy tylko zobaczyłem nadchodzącą w naszą stronę moją dziewczynę.
-Hej chłopaki. -Usmiechneła się od ucha do ucha.
-Co tu robisz? -Spytałem
-Długo cię nie było, sądziłam że się stęskniłeś..
-Nie było mnie ledwie godziny.
-Przedstawisz mnie?- odparła, zmieniając temat.
-Jasne. Sylvia to jest Gaston, Gaston to Sylvia.
-Hej Gaston. -Podała mu rękę, szczerząc się jak głupia, myśląc że jest w tej sprawie szczera.
-Cześć. -Odparł trochę oschle mój przyjaciel
-Więc? Co dziś robimy chłopaki?
-Robimy? Pszykro mi kochanie, ale mówiłem ci, że to męski dzień.
-Nie chcesz mnie? -Zrobiła twarz typowego smutnego pieska, spoglądając na mnie zdołu. I jak mam z nią zerwać?!
-Dobrze... -Westchnołem po chwili, po czym Gaston mocno mnie sztuchrnoł. Nie był z tego zadowolony, ja szczerze też, ale nie umiem się jej sprzeciwić...
-Matteo?? Co robisz? Gdzie ten stanowczy i pewny siebie chłopak, którego znałem przed trzech lat? -Szeptał do mnie.
-Wybacz. -Tylko tyle umiałem mu wuchrztusić. Miałem ochotę, tak jak on na męski dzień, bez żadnej płci damskiej.. ale przez moje bark stanowczości pozwalam jej na takie bawienie się mną.