Tanışsak diyorum!

34.Bölüm💔

Selam!!

Şarkıyı dinlemeyi unutmayın🖤🦋

İstediğiniz eleştiriyi yapın.sizin sayenizde daha büyük bir aile olacağız💙

Bu bölüm Melisagizem132 ithafen yazılmıştır.🖤

İyi okumalar 🦋👽🍪

Aslı'nın AĞZINDAN
Biz tuhaf tuhaf bakıp hep beraber gülmeye başladık.biz kafadan çatlaktık.
Odaya gittiğimizde kızlarla pijama partisi yapmaya karar verdik ve onlar ben ile Yıldız'ın odasına geldiler. Başak yoktu.
-lan bizim mal nerde? Diye sordum. Güneş güldü ve
-Kıvanç abi odaya geldi ve onu kolundan tutup odaya götürdü.emir abi de bu akşam bizim oda da kalacakmış.
O an hepimiz imalı bakışlar atıyorduk. Kapı çaldı.seren ayakta olduğu için açmaya gitti. Üstünde dinozorları tulumu ve elinde sincaplı yastığı ile bir emir bize bakıp
Bugün Yıldız'ın dövdüğü kızı taklit edercesine
- selaaaam kıııızlarrrr.dedi seren eliyle yüzünü kapıyordu. Emir onun yüzünü kapayan elini avucunun içine aldı ve öptü.bizden ayy gibi sesler çıktı tabii en sonunda yıldız dayanamadı sordu
-neden geldin kanka?
Emir önce güldü ve güneşe bakıp
-dinleme tamam mı? Dedi.güneş başını sallayınca
-bizim Kıvanç yengemi özlemiş beni odadan kovdu ben sevgilimle yatacam dedi.bende imalı bakışlar atınca ayakkabısını fırlattı yastığımı kapıp buraya geldim.bence özlem giderecekler anladınız siz.yıldız ona yastık fırlattı ve
-ikisinide sikerim evlenmeden olmaz.dedi sonra yıldız bir an ayağa kalkıp
-yok yok ben gidiyorum şimdi Kıvanç azar falan bizim kızın namus go to kötü yol olmasın.
Ona "mal mısın? " bakışı atıp
-İngilizcen süper sister bir ara bana da learn english.
Başını sallamakla yetindi.onu zorla oturtturduk. Emirde karı gibi dedikodu yapıyor mk. Seren çok şanslı canı sıkılınca çocukla dedikodu yapar. Ben gülünce "ne düşünüyorsun? " diye sordu seren.
-düşündüm de senin canın sıkılırsa emirle dedikodu yaparsın mk çok şanslısın.dedim güldü o sırada emir işaret parmağını hayır anlamında salladı ve
- biz dedikodu değil başka şeyler yaparız canımız sıkılınca.dedi ve kaşlarını indirip kaldırdı.biz yıldız ile katıla katıla gülerken seren emiri öyle bir dövüyordu ki. Anlatamam en sonunda çocuğu odadan kovdu. Emir
-bir şartla giderim.dedi
-ne o şart?
-bana öpücük ve odanın anahtarını verirsen.hani Kıvanç beni odadan kovdu ya,benim de uykum var yani yani.
-tamam ama yanaktan öperim.dedi emir başını salladı.tam yanağını öpecekken kafasını ona doğru çevirdi ve öptü. Seren kızgın kızgın bakınca elinden anahtarı alıp -iyi geceler.diyip kaçtı.
Biz kızlar oturduk ve bir süre sonra onlar odalarına gittiler.

Gece yarısı saat 02.14

Yıldız'ın telefonu çalmaya başladı.hemen uyanıp açtı bende yatakta ona bakmaya başladık.o sırada ışığı açmıştım başımın üstündeki düğmeden. Bir süre sonra elinden telefonu düşürdü ve dondu kaldı.hemen telefonu aldım ve
Bir elimle yıldızı kendine getirmeye çalışarak
-alo.dedim
-alo hanfendi ben ****** hastanesinden arıyorum.biraz önce hastamızı kaybettik.başınız sağolsun.
Bir an kim? Hasta diye düşündüm sonra hemen sorular sordum nerde? Kim? Neden öldü?

Yıldız ile güneşin annesi
2 aydır kanser tedavisi görüyormuş. güneşi buraya yollamasının sebebi buymuş demek.ama kanseri fark ettiğinde baya ilerlemiş.bundan dolayı da vefat etmiş.

Öyle şaşırmıştım ki. Ağlamaya başladım.yıldız donmuştu. Gözünden 1 damla göz yaşı düştü ve bana baktı.
-telefon şakası dimi?dedi.
Benim ağladığımı görünce bağırdı
-bişey desene!!! Şaka dimi ??! Benim annem ölemez!!!! Daha çok ağlamaya başladım. Yıldız kulaklarını kapatıp
"lütfen kabus olsun" diye durmadan fısıldayarak sallanıyordu olduğu yerde. Sereni arayıp ağlayarak söyledim ve sakın güneşin yanından ayrılmamasını emiri ve diğerlerini odaya yollamasını istedim. O ise sadece tamam dedi ve yutkunduğunu duydum.2 dk içinde kapı çaldı.karşımda Başak,kerem,Kıvanç,uzay ve emir vardı. Ağladığımı gören kerem hemen yanıma geldi uzay Yıldız'ın yanına koştu. Diğerleriyse dizlerinin üstüne çöküp ikimizin arasında durdular.yıldız ağlamasını kesip sesi boğuk bir şekilde hepimizin yüzüne ayrı ayrı bakıp

-ben güneşe ne diyeceğim?? Dedi. Sonra daha şiddetli ağlamaya başladı.
-babam yine yurtdışındadır kesin!! Kadın bizsiz yalnız başına öldü. İnanamıyorum!! Ayağa kalktı ve duvara yumruk atıp
-ölemez ya ölemez!! Diye bağırdı. O sırada kapı açıldı ve güneş serenin elini tutmuş bir şekilde içeri girdi.seren ağlıyordu. Güneş yıldıza bakıp
-abla... kim ölemez? Dedi. Yıldız bi 5 saniye kardeşinin gözlerinin içine bakıp dizlerinin üstüne çöküp ağlamaya başladı.
-özür dilerim...özür dilerim.... özür dilerim... güneş ablasının yanına gitti ve ablasının elini tutup
-ağlama abla noldu söyle beraber çözeriz bir sorunun varsa.dedi. Daha küçücüktü.sanki o ablaydı o sırada... ablasını mutlu görmek istiyordu. yıldız dolmuş gözlerle ona bakıp kısık bir sesle
- bu sorunu ikimizde çözemeyiz meleğim...dedi.ve güneşe sıkıca sarıldı. Güneş
-neden hepiniz ağlıyorsunuz? Noldu söyler misiniz? Hayır abla her sorunun bir çözümü vardır. Çözümü olmasa buna sorun denmezdi.
Küçük ama çok zekiydi.
Bir o kadar da kırılgan.
Yıldız hepimize baktı ve sonra güneşe dönüp

-yarın dönüyoruz.dedi.

-neden?.dedi güneş

-küçükken bir kabus görmüştün.çok korkup yanıma gelmiştin...benden sana bir melek almamı istemiştin.neden diye sorunca "beni koruması için" demiştin.bende sana annem var.demiştim. Sende " o ölmedi ki,ölünce melek olacak." Demiştin.

-hatırlıyorum... bunu bana anlatmıştın....

o gözleri solmaya başlamıştı.kesin anlamıştı. Yıldız yaşlı gözleri ile ona bakıp

-yarın seninle beraber meleğimizle tanışacağız.ilk ve son kez...

Güneşin gözleri doldu.ve bize bakıp

-annem kanseri yeneceğine söz vermişti.

Dedi.
Hepimiz ona şaşkınca baktık. Nasıl biliyordu. Ağlamaya başladı.

-bana "ablanın evlendiğini,senin de meslek sahibi olacağını göreceğim" demişti. Söz vermişti.artık çok pis ağlıyordu. Hepimiz ağlıyorduk. Yıldız ile Güneş sarılarak ağlıyorlardı. Güneş ablasına bakıp
- keşke sana söyleseydim... en azından onu son kez görebilirdin.
Yıldız ağlamaktan kıpkırmızı olan gözleri ile ona bakıp
- ne zaman öğrendin?

- annemin kanser olabileceğini düşünüyordum. Sen okuldayken çok kez burnu kanadı. Rengi iyice soldu. Ama kanser olacağını düşündükçe aklıma
"Melekler nasıl kanser olabilir ki? "
Sorusu geliyordu.annemi hastaneye gitmesi için ben zorladım.

Sana kanseri yendiğinde
İyi ki zorladım.demek için 2 ay bekledim.
Şimdi ise hiçbirşey yok.

Yıldız hafifçe gülüp göz yaşları içinde
-Elimi artık tutamayacak...
Telefonla konuştuktan sonra "seni seviyorum görüşürüz"diyemeyecek.
Evden çıkarken sıkı giyin diyemeyecek
Hasta olduğumda bana çorba yapamayacak...
bana  ninni söyleyemeyecek...
Artık seni asla bırakmayacağım  diyemeyecek.
Saçımı okşayamayacak...
yabancılarla konuşmamam konusunda uyaramayacak...
herşey bitti. Annemle beraber kurduğum içine seni de kattığım hepimizin sonsuza kadar yaşayacağı pespembe dünyam,yıkıldı ve altında sadece annem kaldı...

"Zaman geçtikçe anlarsın,dünyanın ne kadar acı ile dolu olduğunu..."