Minhyuk... Çok tatlı... Ağlıcam... Gülümsemesi... Gözleri... Dudaklarının kıvrımları... İçerisinde yaşanılası köprücük kemiği... Adem elması... Yeter cidden... Her neyse sakinim...
"Bay Lee, duvarların boyası şimdi bitti efendim. Birazdan klimacılar gelip kurulumu yapacaklar."
Dal Nari söylediği şeylerde bir eksiklik olup olmadığını kontrol etmek amacıyla elindeki listeye baktı. Jooheon akşam için yemek teklif etmişti ve daha ne giyeceği konusunda en ufak bir fikri yoktu. Hemen eve gitmesi, hayır önce kuaföre sonra eve gitmesi ve hazırlanması gerekiyordu. Fazla süslenen biri değildi ama ne zamandır istediği bir saç modeli vardı ve bugün o şekilde kestirerek Jooheon'u şaşırtmak istiyordu.
"Aaa bir de, Jooheon'un hesabına para yatırıldı. 20 seansın parası."
"Teşekkür ederim Dal Nari-shi. Başka bir şey var mı? Sanki yüzünde bir şey söylemek istiyormuşsun da söyleyemiyormuşsun gibi bir hal var."
Dal Nari duyduklarıyla vakit kaybetmeden durumu anlattı.
"Bu muydu yani? Tabiki de gidebilirsin ama eğer erkenden çıkmana rağmen bu gece aranızda bir şeyler olmazsa bir daha karşımda erken çıkmak için izin isteyemezsin haberin olsun. Gerçi sen fena kızsın. Jooheon'un yerinde olmak istemezdim. Çekeceği var senden."
Minhyuk karşısında minik bir pamuk şeker edasıyla zıplayarak uzaklaşan kızı izledi ve ardından odasına girdi. Her şey tamamdı. Birazdan klima takılacaktı ve saati de düz bir şekilde takmayı becerirse her şey mükemmel olabilirdi. Tek sorun saçlarıydı. O kadar kötü durduğunu düşünmüyordu fakat Kihyun'un ağzından duydukları yüzünden her şey gözüne batmaya başlamıştı. Keşke Dal Nari'ye gittiği kuaförü sorsaydım diye geçirdi içinden.
"Bir dakika, o zaten bizim kliniğin karşı sokağındaki kuaföre gidiyordu."
Ayağa kalktığı gibi kapıya ilerledi ve kuaförün yolunu tuttu.
***
"Bilemiyorum, sadece tiftik keçisi gibi durmasın istiyorum. Sizce bana en çok hangi renk yakışır?"
Minhyuk kuaför koltuğunda oturmuş saçını kesmek için bekleyen adama kararsızca söyleniyordu.
"Efendim, karışmak gibi olmasın fakat bana sorarsanız size en çok sarı yakışıyor. Sadece şu dip boyası işini halletsek ve sonra bakım yapsak? Saçınız ışıl ışıl parlar."
Minhyuk duyduklarıyla rahat bir nefes aldı. En sevdiği renk sarıydı ve kendisine en çok bu rengin yakıştığını düşünüyordu. Duvarının rengini değiştirmesi bile büyük bir değişimdi ve değişimlerden nefret ederdi. Bu kadarı yeterliydi. Sakince başını salladı.
Sonunda bittiğinde uzun uğraşlar sonucunda tiftik keçisine -ya da herhangi bir keçiye- benzemediğine ikna olmuş bir şekilde oradan ayrıldı. İçi garip bir şekilde huzurluydu.
Dal Nari erken çıktığı için klinikteki değişimle ilgilenecek kimse yoktu bu yüzden arabasına yönelen yorgun adımlarını hastaneye doğru çevirdi.
Klimacılar işlerini bitirip gitmişlerdi ve duvarlar da kurumak üzereydi. Nedense oda eski halinden daha hoş gözükmüştü gözüne. Bilmiyordu, belki de çok uykum geldiği için böyle görüyorumdur diye düşündü. Düşündüğü gibi de hemen oracıkta, o rahatsız deri koltukta uyuyakaldı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
