Bazen yaşadığımız kötü şeyler ardından iyi şeyler getirir.
Bazen ise , dinlemediğimiz şeyler başımıza bela olur.
Saçma bir ikilikle ben. Biliyorum baş söz olmadı :( aklıma geleni yazdım bölümü kontrol ettim hiçbir sıkıntı yok (okunmayacak yazı gibi ) şu ana kadar birkaç bölüm birikti (hatta baya birikti) ;) okuyan ve okumayan herkese teşekkür ederim. Sizi bu kadar uzun olmasa da yazıyla mesşgul etmeyeyim iyi okumalar hepiniz kendinize iyi bakın ;)
Ağabeyimin gıcıklığından sonra uyuyakalmıştım. Yastığımın altındaki telefonu çıkarıp baktım. Geri dönmemişti. Acaba ne diyecikti. Neyse ne , bir daha arar söyler. Dün akşam ona aşkım dememin sebebi ağız alışkanlığı biz hep birbirimize samimi davrandık. Sevgili gibi değildik dediği gibi ama gene de birbirimizin arasında bir bağ oluşmuştu sanki o gece. Güzelce kahvaltımı yaptım ve banyoya gittim. Hiçkimseyi düşünmem ben. Kahvaltısını herkes kendi hazırlar. Banyoya girip duş aldıktan sonra şuanda Sandy’nin kaldığı odama girdim. Ağabeyim duvara yaslanmış onu izliyordu. Ne ! Ne dedim ben az önce ? Gözlerimi pörtleterek ağabeyime baktım gözleri kapalıydı ve duvarın dibine çökmüş uyumuştu. Hemen odamdan gerekli kıyafetleri alıp banyoma gittim hemen giyinerek banyodan çıktım. Ağabeyimin yanına gittim. Kulağına fısıldadım.
--Sandy’i izlemek çok zevkli, galiba.
Sonra da yüksek sesli bir çığlık attım. Ağabeyim neye uğradığını şaşırdı. Sandy ise yataktan dün giydiği kot ve üstünde sporcu atletiyle yataktan fırladı. Ağabeyim ayağa fırladığı gibi kolumdan çekiştirmeye başladı.
--Bir daha güzelce uyandırmaz ve böyle bir uyandırma şeklini seçersen sen , sen olmaktan çıkarsın.
Buradaki dolaylı anlatım yüzünü tanınmayacak hâle getiririm. Bir daha kızları dikizlerken bağırma. Gibi klasik ağabeyim. Ben gülünce odanın kapısında durduğumuzu anladım. Kolum acıyordu ama bir şey olmazdı. Kapıya doğru döndüğümde Sandy; gözleri pörtlemiş , astım krizi başlamıştı. Evet Sandy astım hastası maalesef. Ben hemen odamda duran benim astım ilaçlarımdan getirdim ve ona verdim. Ağabeyim onu öyle görünce kucağına almış bir oraya bir buraya koşturuyordu. Ağabeyime ilacımın yedeği olduğunu söyleyince durdu. İlacı içirince , ağabeyim onu kucağında çatı katındaki balkona götürdü. Ben de endişeli olsam da astım ilacımı kot pantalonuma sıkıştırdım . üstüme de “crazy girl” yazan pembe bir kolu aşağı düşen vücuduma yapışan bluzumu giyip çıktım. Tabi vazgeçilmezim olan telefonumu da yanıma aldım. Parkta Berk ve diğer erkekler futbol oynuyordu. İlk önce gülümsedim beni görmediler. Sonra Yağız beni görünce herkese “ durun!” diye bağırdı. Tabi ki de Berk uymayıp gol attıktan sonra döndü.
--Bizimle oynamak ister misin Güneş?
--Hayır teklifin için teşekkürler. Bugün oynamak istemiyorum.
Dedim Berk’e bakarak. Telefonum çalınca “Siz devam edin ben izleyici olarak katılırım size daha sonra” diyip telefonu açtım. Arayan Kerem’di.
--Hele sükür kavuşturana aşkım derdim ama daha dün gece konuştuk neyse. Eee bana ne diyecektin canım?
Futbol maçından ses gelmediğini anlayamamıştım. Tamamiyle Kerem’den gelecek cevaba odaklanmıştım. Konuşurken aynı zamanda da salıncaklara doğru gidiyordum. Kerem’in sesi boğuk çıkmıştı.
--Bana aşkım deme Ayça.
-- Kerem canım bir şey olduysa hemen söylesen iyi olur. Dün de lafı uzattın az kalsın ağabeyime yakalanıyorduk.
