DEGIŞIM

gerçekler

  '' Ülküüü! Hadi uyan kızım gec kalacaksın " annemin bagirisiyla gozlerimi açtım. Ama yataktan kalkmak istemiyordum. Çünkü o lanet olası sevilmedigim alay edildiği okula gitmem gerekiyordu. 
    Annemle ikimiz bir aileyiz. Kardeslerim yok. Babamla da ayrıldılar. Bi süredir birbirimizden baska kimsemiz yok.
    Zor da olsa kendimi yenip o yataktan kalktim. Üzerime her zaman giydiğim gibi siyah bluz ve siyah pantolonumu geçirdim. Saçımı salık bırakıp aynadaki yansimama baktim.
  Yine aynı bendim her gece olduğu gibi bu gece de yatarken ettigim baska birine dönüşme dualarım kabul olmamıştı. Çantamı alıp aşağı indim. Annemin hazırladığı kahvalti sofrasiyla bir sure bakistim. Neden kahvaltida börek yapardi ki. Boregi gormezden gelmeye calisarak sofraya oturdum. Annem de karsima oturdu. "Iki saattir neyi inceliyorsun " diye sordu. "Daha az kalorili bir kahvalti hazırlayamaz misin anne". Annemin bakislari bana dondu. "Sen iyimisin. Kahvaltida borege bayilirsin." Boyle demesi sinirlerimi bozmustu. Ben onun yuzunden yemistim o borekleri. "Senin ye dedigin borekler yuzunden boyleyim ben. Oyuncaga verecegin paraya git yiyecek biseyler al dedin diye boyleyim. Ye kizim can bogazdan gelir dedin diye boyleyim. Hepsi senin sucun" cantami alip kosarak evden ciktim ve okula dogru yurumeye basladim. Ve yaptigim şey icin simdiden pisman olmustum. Ahh hadi ama annemin ne suçu olabilirdi ki. Geri dönüp eve doğru yurumeye basladim. Annemden özür dilemeliydim. Onun bir sucu yoktu.
Kapinin kilidini acip eve girdim. Annemin odasina daldim"ann..."
   Bu gercek olamazdi. Annen yıllardır en yakin arkadasim dedigi fuat abiyle yatakta çıplak bi sekilde bana bakiyordu. Anlayamiyordum. Annem birseyler soyluyordu ama kulaklarimda sadece ugultular vardi. Sonunda kendime gelip kosarak evden ciktim. Agliyordum. Hem de cok. Bu nasil olurdu. Annem ya . Ben neyine yetmedim de baska birisine ihtiyac duydu.
     Kosarak geldigim icin okula tahmin ettigimden daha erken varmistim. Okulun kapisindan girdigim anda salak gibi birine çarpıp yere düsmem bir oldu.
  Kendime gelip çarptığım cocuga baktigimda ikinci bir şoka girdim. Bu benim 2 yıldır aşık olduğum ve ben dahil birçok kızın dikkatini çeken çocuktu. Eren. Yerdeki bana baktı ve gitti. Insan bi yardim eder öküz. Arkasindan bagirdim "teşekkür ederim yardıma gerek yok ben kendim kalkarım!" Duraksadı. Arkasını dönüp bana baktı. Ve beni şimdiki kararıma iten o sözleri söyledi "senin gibi bir kız sürekli düşüyordur diye düşündüğüm için yardım etmedim. Bilirsin. Pandalar yuvarlanmayı sever. Ve sırıtıl yürümeye devam etti. Bunu çok kişi duymamıstı çünkü herkes daha yeni geliyordu. Ama ben duymustum. Ve bugunun daha ne kadar kotu olabilecegini gostetmisti bana.
  Ayaga kalktim. Tuvalete dogru giderken dusunuyordum. Neden insanlarin dış gorunusuyle alay ediyorlar. Hani onemli olan ic guzellikti. Tuvalete girdim. Aynada kendime baktim. Kosmaktan sacim dagilmis ve terlemiştim. Gozlerim aglamaktan şişmişti. Yansımamla bir süre bakıstım. Sonra yumruğumu sıktım ve aynadaki yansımama sağlam bi yumruk attım . Bağirdim" dışın güzel değilse kimse içini merak etmez sersem!"
    Toparlanıp elimi yüzümü yıkadım. Elim kanıyordu ve ayna kırılmıstı. Cantamdaki sac bandanami elime dolayip oradan uzaklastim. Şuanki kafamla ders dinleyebilecegimi sanmıyordum. Bu kadar gerçek bana  fazla gelmişti.  Okulun cikisina dogru ilerledim. Giderken yine Erene rastladim. Bi elime bakti bi bana. Yanindan hızla yürüyerek geçtim.
  Kalbime bi darbe daha indirmesine izin veremezdim.
   Okuldan ormana doğru yürümeye başladım. Ben neden böyleydim. Neden diğerleri gibi zayıf ve güzel değildim. Neden herşeyi takıyordum. Anneme neden yetemiyordum. Eren beni neden sevmiyordu. Boyle dusunurken özel yerime geldim. Büyük taşın önüne oturdum ve çantamdan çıkardığım sigaramı yaktım.
     Artık degismeliydim ve bana acı cektiren, kendimden nefret ettiren kişilerden öcümü almalıydım. Ve evet değişecegim!