Garson

2.Bölüm "Duygular"

MULTİMEDİA: Hazar Akdağ ❤

Dünden sonra kendimi garip hissediyordum.İlk defa böyle şeyler hissettiğim için garip geliyor bu duygular bana.Daha önce sevgilim olmuştu,ancak hiç birinde dün olduğu gibi hissetmemiştim.İlk görüşte aşka inanmayan biriyim.Ve bu hissettikleriminde aşk olduğunu düşünmüyorum.Sadece etkilenme olarak adlandırıyorum.Ya da öyle olmasını umuyordum.

O garsonunda ismini öğrenmiştim.Yaka kartında yazıyordu.Yani bulmak için bi çaba sarf etmedim.Kolay buldum.Ah! Bide soyisminide buldum.

İsmi de kendisi gibi güzeldi.Hazar Akdağ.Hazar ve Rüya.Rüya Akdağ.Ne güzel oldu.Ay! Ne diyorum ben ya.

Çalan kapı sesiyle kendime geldim.Merdivenlerden sekerek inerken bi yandan da düşmemeye dikkat ediyordum.Kapıyı açtığımda Dilara'yla karşılaşmam pek de şaşırtmadı beni.Sanki kendi evi yokmuş gibi 7/24 benim evimdeydi yahu!.

"Hoşgeldin"diyip gülümsedim.Ne kadar her dakika yanımda olmasına yakınsamda,yinede beni yanlız bırakmaması hoşuma gidiyordu.Sonuçta o benim tek arkadaşımdı ve her zaman yanımda,her kararımın arkasındaydı.İyi bir dosttu.

"Hoşbuldum!.Nasılsın bakalım ponçik panda?" Ponçik panda mı?

"İyiyim.Ve ponçik panda mı?"

"Evet! Ponçik panda.Sen benim ponçik pandamsın Rüya'm" Eğer hemen burdan uzaklaşmazsam bana sırnaşmaya başlicak ve bende onu itmeye çalışırken ikimize de bir nebze zarar vericektim.Ki bu bir kaç kere daha yaşanmıştı.

Ona cevap vermeden salondaki pudra rengi ve televizyonun çarprazında olan koltuğa oturdum.

"Acıktım ya!.Ne yemek var? Ne yaptın?"

"Zıkkım.Yer misin?"

"Evet.Şu an o kadar açım ki onu bile yiyebilirim."Diyip kahkaha attı.Dediğine sadece o güldü.

Göz devirdim."Dilara kalk mutfaktan ye bişeyler başım ağrıyor.Yapmadım bişey."

'Başım ağrıyor' dediğim anda karşımdaki koltuktan kalkarak yanıma geldi. "Neyin var kuzum?"

"Bişeyim yok.Endişelenme.Sadece fazla düşünmekten ağrıdı sanırım."

"Ne düşünüyorsun bakalım yavru kuş? Anlat kankeytocanına."

Hah! Şimdi anlatsam bi dert anlatmasam bi dert.

"Sadece garip şeyler hissediyorum.O'nu düşünüyorum.Ki bilirsin sen beni birini sevmem uzun zaman alıyor.Ama dün o garsondan yani Hazar'dan etkilendim.Ve garip hatta çok garip hissediyorum.Ne hissetmem gerektiğini nasıl hissetmem gerektiğini bile bilmiyorum."

"Anlaşılan bu böyle devam ederse sen platonik olucaksın." Gülmesiyle ona döndüm.Sinirli bakışlarımı görmesine rağmen gülmeye devam etmesi ayrı bir ironiydi.Salak!

"Ben burda ciddi bişeyler söylüyorum.Sen gülüyorsun.Harika!."

"Kızım napiyim bende şaşkınım.Sen ilk defa yaşıyorsun bende seninle beraber ilk defa yaşıyorum.Sen 23 yıllık hayatında böyle şeyler yaşamamıştın ve bende imkansız olarak görmeye başlamıştım.Ta ki! Düne kadar.Yahu çocuğun öyle çok da güzel bi tipi de yok ki.!"

Ona cevap vermeden ayağa kalktım.Odama girdiğimde şarja bıraktığım bilgisayarımı aldım.

Dilara'nın yanına oturduktan sonra ilk önce instagrama girdim.Arama kısmına 'Hazar Akdağ' yazdıktan sonra çıkan kişilere baktım.

Yoktu!.

Demekki instagram kullanmıyordu veya kullanıcı adı başka bişeydi.

İnstagramdan çıktıktan sonra Facebook'a girdim.Aramaya girip yine ismini yazdım.

Ve...Sonuç YOK! Yine yok.

Bu çocuk ya sosyal medya kullanmıyor ya da ben sosyal medyada onu arayarak iyice deliriyorum.Ayrıca bulsam nolucak ki yani!

Hah! Sanki stalk yapıcam.Hıh! Ben kim stalk yapmak kim.

Dilara'ya döndüğümde yüzünde beni anlamaya çalışan bir ifade gördüm. "Ne?"

"Napıyosun?Çocuğu böyle mi tanicaksın,ya da böyle mi kendini sevdiriceksin."

"Ya!Ben kendimi ona sevdirmek istemiyorum ki!."

"Ya sus! Yeme beni.Kızım ben senin içini bilirim içini.Kalk gidiyoruz" Elimden tutup çekiştirilmemle şaşkınca ona baktım.

"Ne? Nereye?"

"Kafeye gidiyoruz" diyip pis pis sırıtmaya başladı.Ah! Hayır.

İbne gülüşü bu!

Seni rezil edicem gülüşü bu!

Aklımda tilkiler dönüyor gülüşü bu!

"Asla!" desemde Dilara çoktan ayakkabılarını giymiş ve beni ayağa kaldırmıştı bile.

"Aklıma fena şeyler geldi."Ve bir ibne gülüşü daha. "O garson enişte bey'i sana aşık edicez.Ve senin bu ilk görüşte aşk olan ama şimdilik platonik olan duygularına karşılık verdiricez.Veeee! Lets go!"

Kahkaha atmasıyla kafamı yukarı kaldırdım.

"Allah'ım sen bana sabır,arkadaşa da mümkünse bi akıl ver Yarabbim.Amin."

Dış kapıdan çıkmamızla derin bir nefes aldım.Hadi hayırlısı.

Bindik bi alamate gidiyoruz kıyamete!

***

MERHABALAR!

Oy,eleştiri ve yorumlarınızı bekliyorum! ❤