ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4

36 3 1
                                    

Το ίδιο κιόλας βράδυ ο Μαλίκ βρίσκονταν στο πηγάδι.Λογικά εκεί θα έπρεπε να βρίσκονταν και γέρος.Όμως ο Μαλίκ δεν τον έβλεπε πουθενά.Λες, ο γέρος να τον είχε εξαπατήσει;Όμως ο Μαλίκ είχε ήδη άλλα προβλήματα στο μυαλό του.Το όνομα του γέρου του φαινόταν γνωστό.Λες να ήταν...Όχι.Ο θείος του ο Καντάρ είχε πεθάνει εδώ και χρόνια.Είχε πεθάνει τότε, σε εκείνη την αποστολή στα Ιεροσόλυμα στην οποία είχε χάσει ο πατέρας του το χέρι του.Όμως απ' ότι του είχε πει η μητέρα του,ο πατέρας του και ο θείος του έμοιαζαν πολλή μεταξύ τους.Και ο γέρος έμοιαζε πολύ με την περιγραφή που του είχε δώσει η μητέρα του,για την εξωτερική εμφάνιση του πατέρα του.

Ξαφνικά,μια σιλουέτα ξεπρόβαλε από το σκοτάδι.Ήταν ο γέρος.Με γοργά βήματα πλησίασε τον Μαλίκ,κοιτάζοντας συνέχεια προς όλες τις μεριές,λες και κάποιος τους παρακολουθούσε.

"Συγνώμη που άργησα αλλά έπρεπε να σιγουρευτώ ότι δε με ακολούθησε κανένας.Ελπίζω να μην νόμιζες ότι σου είχα πει ψέματα"

"Μου πέρασε από το μυαλό"είπε ο Μαλίκ. Στη συνέχεια ρώτησε:"Λοιπόν,που θα γίνει η εκπαίδευση μου;"

"Μα... φυσικά εκεί κάτω."απάντησε ο γέρος στον έκπληκτο Μαλίκ,δείχνοντας τον πάτο του πηγαδιού.Στη συνέχεια ο γέρος αρπάχτηκε από το σχοινί του πηγαδιού και ετοιμάστηκε να κατέβει,όταν πρόσεξε την απορία στα μάτια του Μαλίκ.

"Συμβαίνει κάτι,Μαλίκ;"

"Όχι τίποτα...θείε Καντάρ".

Ο γέρος δε του είπε τίποτα.Απλά κατέβηκε.Ο Μαλίκ τον ακολούθησε.Το πηγάδι είχε στερέψει εδώ και κάτι χρόνια.Όταν ο Μαλίκ και ο Καντάρ έφτασαν στο πάτο μπήκαν σε ένα μικρό τούνελ,που για να το διασχίσουν έπρεπε να περπατάν σκυμμένοι.

"Ώστε τελικά είναι αλήθεια;Είσαι ο θείος μου ο Καντάρ;"

"Ναι"του απάντησε ο Καντάρ.

"Γιατί τότε δε μου του είπες νωρίτερα;"τον ρώτησε ο Μαλίκ.

"Γιατί κυρίως ήθελα να το μάθεις μόνος σου.Επίσης δεν ήξερα ότι γνώριζες ότι ο πατέρας σου είχε αδελφό"

"Ο πατέρας πίστευε ότι είχες πεθάνει τότε στα Ιεροσόλυμα"

"Απλώς είχα προσποιηθεί ότι αυτοκτόνησα.Τότε πίστευα ότι ήταν ο καλύτερος τρόπος να γλιτώσω τη ζωή μου."του απάντησε ο Καντάρ.

Όταν έφτασαν στο τέλος του τούνελ,βρέθηκαν σε μια τεράστια αίθουσα.Σε αυτήν,βρίσκονταν καμιά εικοσαριά  Ασασίνοι που προπονούνταν στη ξιφασκία.

"Σαλάι,Άννα."φώναξε ο Καντάρ.

"Ποιοι είναι αυτοί οι δύο;"τον ρώτησε ο Μαλίκ. Όμως ο Καντάρ δεν του απάντησε.Σε λίγο εμφανίστηκαν δυο νέοι,γύρω στην ηλικία του Μαλίκ. Η κοπέλα είχε ξανθά μαλλιά και γαλάζια μάτια.Αντίθετα,ο νεαρός είχε μαύρα μαλλιά, καστανά μάτια και μαύρο μούσι.Και οι δύο φορούσαν τους μανδύες των Ασασίνων. Όταν ο Μαλίκ είδε καλύτερα τον νέο τρόμαξε.Μπροστά του βρίσκονταν ο τύπος που τον είχε απειλήσει να του ρίξει ένα βέλος,όταν είχε  πρωτοέρθει στο Μασγιάφ.

"Σαλάι,Άννα από εδώ ο ξάδερφό σας ο Μαλίκ."

"Χάρηκα για την γνωριμία,ξάδερφε"του είπε ο Σαλάι.

"Επίσης ξάδερφε"του είπε ο Μαλίκ. Αν και πίστευε ότι κανένας από τους δύο δεν το εννοούσε.Βέβαια τότε δεν ήξερε πόσο λάθος έκανε.                                 

ASSASSIN'S CREED : Ο απόγονοςTempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang