GÖLGE ŞEHRİ - GÜNDÖNÜMÜ

Delilik ve Gerçek

Bölüm 8

Vada odadan çıkana kadar onu izleyen kraliçe, kızın ardından kapanan kapıya bakarak gülümsedi. Uzun süredir olmadığı kadar iyi hissediyordu. Bir adayın kendi ayaklarıyla ona gelmiş olmasına hala inanamıyordu. Bunun bir tuzak olması elbette muhtemeldi ama kızın hiçbir şeyden haberi yok gibi görünüyordu. Daha Zamansız Oda'da kendini kontrol etmeyi bile becerememişti. Kraliçeden sır saklayabileceğini düşünmek aptalca olurdu. Yine de kraliçe temkini elde bırakmadan oyunu sonuna kadar oynayacak, tüm bunlar bittiğinde de tam bir kraliçe olup Lalli'den kurtulacaktı.

Bu düşüncenin yarattığı tebessüm yüzüne yerleşemeden yanında beliren Lalli dikkatini dağıttı. "Kıss yhalan söyledihini anladıııııı! Seni yerinden edecekkkkk!"

Kraliçe Lalli'nin garip sözlerine ve davranışlarına alışmıştı, bu yüzden çoğu zaman onu umursamıyordu. Ama o an, içinde aniden büyüyen öfkeye engel olamadı ve kontrol edemediği bir güçle yaratığın boynuna yapıştı. Ortaya çıkan enerji hem Lalli'yi duvara yapıştırmış hem de duvarda korkunç bir çatlak oluşmasına neden olmuştu. Kraliçe yaratığın boynunu parmakları arasında iyice sıkarken sinirle tısladı.

"Kapa çeneni seni aciz yaratık. Bir daha o yamuk ağzını oynatırsan acını asla dindirmem. Kız zaten kendi ayağıyla bana geldi. Onu duydun. Hiçbir şeyden haberi yok. Koruması yok. Gölgesi elimde. Bu zavallı kızın gerçekten beni yerimden edebileceğini mi düşünüyorsun?" Öfkeyle kahkaha attı. "Artık beni kimse durduramaz! Sen de bunu küçük beynine sok, çünkü senden kurtulmama çok az kaldı!"

Kraliçe öfkenin artırdığı gücüyle Lalli'yi o an yok edebilirdi. Boğazını öyle çok sıkmıştı ki yaratığın gözlerinden yaş geliyordu. Keşke buna aldırmayıp devam edebilseydi, ama hala ona ihtiyacı vardı.

Yakında... diye düşündü. Tam bir kraliçe olduğum zaman sana da ihtiyacım kalmayacak. Derin bir nefes aldı ve yaratığın elinden kayıp zemine düşmesine izin verdi. Öfkesini bastırmayı başarmıştı, ama gücün kontrolünü kaybediyordu. Yaşadığı krizle açığa çıkan enerji onu tamamen zayıf bırakmıştı. Neyse ki çan çalmak üzereydi.

"Zaman geldi." dedi odanın çıkışana doğru yürürken. Yan gözlerle izlediği yaratığın çarpık suratının dehşetle kasıldığını görse de umursamadı. Lalli'nin yaşamaya devam etmek için ona ihtiyacı vardı. Kraliçenin de Lalli'ye... En azından şimdilik... "Aşağı inip beni bekle!" diye emretti. "Bu kez biraz daha uzun kalman gerekecek. Yeterince dinlenmem ve hazır olmam lazım."

Askerleriyle koridorda ilerlemeye başladığında Lalli hala Zamansız Oda'daydı. Ama kraliçe onun kaçamayacağını biliyordu. Bir süre çıkardığı zavallı iniltilerle odada kalacak, sonra hep yaptığı gibi kraliçesinin yanına gelecekti. Merdivenleri inerken kraliçe bacaklarının onu taşımakta zorlandığını fark ettiyse de bunu askerlerine belli etmedi. Zindana giden koridora geldiğinde karanlık yüzündeki acıyı tamamen gizlemişti.

"Asillere haber gönderin." dedi odasına girmeden önce. "Hepsini eksiksiz kalede istiyorum. Kraliçelerinin onlara bir sürprizi olduğunu söyleyin."

-

Vada Jaya'nın yardımıyla odadan çıktıktan sonra bir süre daha kendine gelememişti. Yaslandığı duvarda ağır ağır toparlanan bedeninin eski gücünü kazanmasını bekliyordu. Jaya'nın Zamansız Oda'yla ilgili sözlerini daha dikkatli dinlemiş olmayı dilerdi, ama diğer her şey gibi o da Vada'ya imkansız geliyordu. Kraliçeyle yaptığı konuşmadan sonra bile hala tüm duydukları koca bir deli saçmasıydı.

"İyi misin?" dedi az ileriden onu izleyen Jaya.

Vada başını sallamakla yetindi ve duvardan ayrıldı. "Odama dönmek istiyorum."