Losing my thoughts (VERVOLG OP LOSING EVERYTHING)

Hoofdstuk 51, Niall?!

WIL JIJ NOG EEN ANDER LEUK VERHAAL LEZEN. LEES HET VERHAAL VAN LINOTA. HET IS EEN LEUK, SPANNEND BOEK:)

We zijn bijna aan het einde van dit deel OMG:O

Het is anders gelopen als ik dacht maar ik ben heel blij dat jullie toch masaal nog een 3e deel wouden. Losing the future is al aangemaakt. Heeft nog geen cover en geen intro maar dat komt na het volgende hoofdstuk. Zet hem allemaal alvast in je leeslijst:) Ohja, en vote en spam daar lekker xd

Ik keek op de klok, het was half 3 ’s nachts. Ik had enorme buikpijn.

Na wat rollen besloot ik toch maar wat thee te gaan drinken. Ik stond op en zakte meteen door mijn knieen.

Wat was dit nou?

Ik trok mezelf omhoog en liep voorzichtig naar de trap. Voetje voor voetje klom ik omlaag. Terwijl ik de waterkoker aan wou zetten voelde ik iets nats tussen mijn benen. Ik snelde naar de wc. Mijn hele broek was nat. Hoe kon dit nou.

Hoeveel maanden was het? Uit mijn hoofd pas 8,5 maanden. Dit kon nog niet.

Voordat ik uberhaupt uitgedacht was, kletste er water op de grond.

‘’ NIALL!?’’  Ik wachtte. Geen reactie.

‘’ NIAAAAL!!?’’ Ik hoorde wat gekraakt, iemand stormde de trap af en trok de deur open.

‘’ What’s wrong?’’ vraagt Niall terwijl hij snel ademt.

Ik wil mijn mond open te doen om te praten.

‘’ Holy shit, what happened here? Are you okay, sweetie?’’

‘’ Niall, I think my water broke.’’

Ik zag Nialls gezicht veranderen. Hij keek me wanhopig aan.

‘’ Do you have pain?’’

Ik knikte terwijl ik met mijn hand over mijn opgeblazen buik ging.

‘’ I’ll call Louis.’’ Niall legt zijn hand op mijn rug terwijl hij belt.

Ik wacht het telefoontje af.

‘’ We have to go to the hospital.’’ Zegt hij. Ik kijk hem angstig aan.

‘’ Can you drive?’’ vraag ik aan Niall.

Hij knikt. ‘’ I’ll get your stuff. ‘’

Nog geen 5 minuten later helpt Niall me de auto in. ‘’ Tell me if you get sick, allright.’’

Ik knik voorzichtig. Niall glimlacht en kust mijn wang.

Tijdens het rijden kijkt hij geconcentreerd naar de weg.

‘’ Omg.’’ Ik kijk hem angstig aan. ‘’ I’m gonna be a dad.’’ Het lijkt wel of het nu pas tot hem doordringt.

‘’ Are you ready?’’ Ik zie dat hij met een glimlach zijn hoofd schudt. ‘’ I’m affraid.’’ Zegt hij zacht.

Niall is nog nooit zo snel naar het ziekenhuis gereden. Binnen 15 minuten reed hij al met mij in een rolstoel naar binnen. Hij rolde me naar de balie en vroeg of ze even naar me konden kijken.  Zodoende werd ik in een kamertje gerold. Mijn vruchtwater was inderdaad gebroken en ik had al lichte weeen. Dat waren de krampen die ik steeds voelde. Toen de dokter zei dat ik naar mijn kamer werd gebracht om daar vast voor te bereiden werd Niall helemaal gek. Toen de dokters even weg waren belde Niall als een razende Louis weer op.

‘’ Louis, please, call the other boys. She’s set up in a room. She’s gonna have the baby today.’’

Toen hij ophing drukte hij een kus op mijn mond. Voordat ik iets wou zeggen zei hij.

‘’ I’m gonna call my mom.’’ Terwijl Niall zijn moeder belde en ook de mijne kreeg ik het steeds zwaarder met mijn weeen. Het bouwde rustig op maar ik voelde dat het steeds iets meer pijn deed.

Dokters kwamen regelmatig kijken en mijn ontsluiting meten. Ik zat nu nog maar op 3 cm. Maar de dokters wouden me toch hier houden. De jongens en Kyra waren inmiddels ook gearriveerd. Ook besloot ik Marcella even op te bellen. Nouja, dat deed Niall dan. Ik had gezegd dat ze thuis moesten blijven en dat ik liet weten als er iets ging gebeuren.  

De tijd kroop langzaam voorbij. Ik had nu iedere 10 minuten een wee. Ik trok mijn knieen op voor hoever dat ging en drukte mijn hoofd in het kussen. Mijn god wat deed dit pijn.

Na nog enige tijd kwamen de weeen steeds sneller.

Om de 8 minuten, om de 7 minuten, om de 6 minuten, om de 5 minuten.

Mijn ontsluiting zat inmiddels op 8 cm. Het begon op te schieten. Ik had nu ook een zuster bij me die me hielp met het opvangen van de weeen. Hier kwam er weer een. Ik kneep mijn ogen dicht en beet op mijn lip. Ik maakte een harde kreun. Bij iedere wee zag ik Niall witter worden. Na 40 minuten van deze weeen mocht niemand meer op de kamer komen. Alleen Niall mocht er nog zijn. Mijn ontsluiting was 10 cm. Het kon beginnen. Was ik er wel klaar voor?

 Kijk dus even bij Losing the Future en zet hem in je lijst.

Ik was van plan ook een normaal boek te gaan schrijven, geen fanfic. Een boek over pesten enzo.  Mijn vraag is zouden jullie dat lezen of zijn jullie daarin niet geintresseerd? Laat het weten!!