Losing my thoughts (VERVOLG OP LOSING EVERYTHING)

Hoofdstuk 50, Baby Horan shopping spree

Ik hoop dat er nu geen problemen zijn met dit hoofdstuk. Het vorige hoofdstuk kan je in ieder geval sowieso lezen op de laptop. De app doet een beetje raar.

Maar guyssss, omg, gewoon bijna 60 k. 60.000!!!! alweer. Ongelooflijk. 

Nadat ik Niall de vertaalde versie liet lezen leek het net alsof hij boos werd.

Hij liep de kamer uit, kwam weer terug en vroeg of ik me wou aankleden. Dat deed ik dan maar.

Ook in de auto was het stil. Er was echt een awkward stilte. Ik voelde me schuldig. Ik had Niall de tekst laten lezen.

‘’ We are here.’’ Niall stopt de motor. Ik kijk uit mijn raam. ‘’ Walmart?’’

 Niall knikt.

Voorzichtig klik ik mijn riem los en stap twijfelachtig uit de auto. Samen met Niall loop ik naar de ingang. Hij botst tegen mijn hand aan en pakt hem vast. Meteen krijg ik weer vlinders in mijn buik.

We lopen de walmart binnen. Gelukkig is het niet heel druk. Niall neemt een winkelwagentje mee.

Een beetje stil loop ik achter Niall aan. Geen idee wat we hier doen. ‘’ Do you know what we’re doing here.’’ Ik schud mijn hoofd. ‘’ Buying supplies for our little miracle.’’ Ik krijg een lach van oor tot oor. Niall geeft me een kusje op mijn mond. We lopen langs het babykamer gedeelte.  De meubeltjes voor de baby kamer hadden we al. Het waren witte meubels geworden. Daarmee konden we alle kanten op. We moesten nog wel behang. Niall en ik stonden te kijken.  We besloten terplekke om de kamer wit met bruine accenten te maken. Zo namen we bruine verf mee, bruine gordijntjes, bruine 3d sterren voor op de muur en een super schattige muur sticker met schapen. Good night sleep tight stond er op de sticker. Ook kochten we bruine foto lijstjes, bruin kleed en we kochten een lamp. Toen we eindelijk het baby kamer gedeelte voorbij waren begon de volgende hel. Buggy’s en kinderwagens.  Ze hadden zo’n schattige buggy’s. Niall en ik kozen voor een simpele zwart met bruine kinderwagen. Ik vond hem echt mooi. Simpel maar mooi.

‘’ Ohhh babe, look at this.’’ Niall rende naar het speelgoed. Oh oh.

Niall wou echt bijna alles aanraken en spaaide ons hele winkelkarretje vol.

Terwijl ik nog rustig door al het speelgoed liep kwam Niall de hoek omgerent en trok hij me mee. Enthousiast haalde hij een shirtje uit het rek. ‘’ Look, look, it says potato!’’ Voordat ik uberhaupt iets kan zeggen ligt het shirtje al in het karretje. Terwijl Niall al de schattige universele shirtjes uitkiest besluit ik me maar te focussen op de basics. Ik was Niall eigenlijk een beetje kwijtgeraakt. Terwijl ik mijn lijstje met benodigheden in mijn hoofd af werkte vond ik Niall met een paar fans. Die gingen 1Dspullen kopen dus ze vroegen of Niall hun posters, kussens, boeken wou signeren. Niall stond met zijn stift allemaal te lachen en gekke bekken te trekken. Terwijl ik voorzichtig keek spotte een van de meisjes mij. ‘’ Omg, Amber is also here. How is the baby?’’ Voordat ik de vraag kan antwoorden wordt een stift in mijn handgedrukt en signeer ik het kussen van het meisje. Niall gooit nog een hele stapel kleertjes in de wagen.  ‘’ Yes, you have to push it. It’s way to heavy.’’ De meisjes laten ons nadat we met ze op de foto waren gegaan met rust en Niall en ik gingen richting de kassa. Onderweg vond ik nog een slabbertje met daarop ‘’ My dad is the best!’’. Die moest ik wel meenemen. Bij de kassa trok Niall meteen zijn pinpas en pinde zonder zich zorgen te maken.

 Later die middag hadden we een afspraak bij de gynaecoloog. Niall was altijd zenuwachtig.

In de wachtkamer was hij dan ook blij toen we naar binnen mochten. Ik vond het heerlijk. Al was die gel vreselijk koud, het zien van je eigen kindje maakte alles weer goed.

Niall werd altijd weer emotioneel als de gynaecoloog zei dat alles goed ging. Dat was echt superlief.

Ik hoopte zo dat alles goed zou komen. Ik hoopte het echt.