Kar Fırtınası (Fairy Tail-NaLu)

12.Bölüm

12.Bölüm "Kapışalım!"

"Yani, uyandırmalı mıyız?"

"Uyandırmamalı mıyız?"

"Abi, lanet olasıca bir tatlılıkları var. Kusacağım sanırım." diyerek dilini dışarıya çıkarttı Zeref. Gray ve Pedro dışındaki herkes yatağın üstündeki ikiliyi parıldayan haleleriyle izlerlerken, iş Pedro ve Gray'de tezatlaşıyordu. "Korkutucusunuz." dedi Luna gergin bir şekilde gülmeye çalışırken. Ancak bu saçma gülüşü yuttu ve bu, ona hıçkırık olarak geri döndü. 

"Babam ya da üvey babam değil."

"Kardeşimin sevgilisi de değil." 

"Hıyar herif." diye aynı anda söylendi Gray ile Pedro. Herkesin farklı farklı tepkiler verdiği manzaraya gelirsek... Natsu ve Lucy bir çemberi andırırcasına uyuyakalmıştı. Bedenleri yay gibi gerilmiş, birbirlerinin ayaklarını takiben kafaları yer alıyordu. Bu pozisyonu gören herhangi biri gece boyunca karşılıklı sohbet ettiklerini fark edebilirdi. 

"Daha fazla dayanamıyorum."

"Şimdi!"

Gray ve Pedro aynı anda Natsu'yu yataktan ittiler. Bu arada Lucy'nin üstünden Natsu'ya ulaşmaya çalışan Pedro, Natsu'yu başarıyla ittirdikten sonra Lucy'nin üstüne düşmüştü. Lucy sabah mahmurluğuyla yavaşça gözlerini araladı. Üstünde yatan Pedro, annesinin kaşık çatlarına bakıp salakça sırıttı. "Günaydın anne."

"Pedro?"

"Anne?"

"Pedro?"

"NİYE BENİ İTTİRDİNİZ LAN?!"

Natsu bütün hırsıyla ayağa kalktığında bakışını odadaki kalabalıkta gezdirdi. "Kim yaptı?" Luna hiç beklemeden Pedro'yu göstermişti. "O yaptı."

"Ne demek ben yaptım? Gray de yaptı!"

"Dayımı satmayacağım Pedro."

"Yesinler dayısını. Pis bücürük." diye söylendi Pedro. O sırada Gray, Luna ile beşlik çaktı. Pedro hayıflanarak yatakta doğruldu. Ardından kaşlarını kaldırarak Natsu'ya döndü. "Evet, annemin yanında uyuyakaldığın için ben yaptım. Bir sorun mu var?"

"Seninle erkek erkeğe kapışalım mı ufaklık? Buz ve ateş. Ne dersin?"

"Beş dakika içerisinde, ön bahçede."

Daha kimse neler olduğunu anlamadan, iki hırslı erkek odayı terk etmişti. "Ah, iyice delirdi bunlar." diye gözlerini devirdi Lucy. O sırada odada kalanlar bu maçı kaçırmamak için onları takiben aşağıya inmişlerdi. Lucy derin bir nefes aldı. "İkisi de üstsüz çıktı dışarı." Kafasını arkaya attı. "Lanet olsun." Ardından onlara kıyafet bulmak için dolapları karıştırmaya başladı.

Öte yandan bahçede Natsu ve Pedro birbirlerine bakarak ısınıyorlardı. Birkaç saniye içerisinde Erza'nın sinyaliyle maç başlayacaktı. Pedro'nun üstüne; Gray, Juvia, Mavis ve Erza oynamıştı. Natsu'nun üstüne ise Luna, Zeref, Happy ve annesinin yerine de Luna onun bahsini koymuştu. Kaybeden taraf, kazanana akşam yemeği hazırlayacaktı. 

"Hazır mısınız?" diye seslendi Erza. İki taraf da oldukça sabırsızdı. Kafalar aşağı-yukarı onaylarcasına sallandı. "Başla!" 

Kuvvetli savaş naraları eşliğinde Pedro Buzdan yumruk ve Natsu Alevden yumruğunu tokuşturdu. Oluşan güç ikisini de ittirmiş, karşıdaki dağlardan birinin tam ortadan delinmesine ve çok güçlü bir şekilde sallanıp kaymasına sebep olmuştu.

Bu gücün yarattığı etkiyle yer sallanmış, bir süre sonra durmuştu. "Lanet olasıca pislik!" diye bağırdı Gray tiz bir sesle. "Usta bizi öldürecek." diye tamamladı onun cümlesini Juvia. Kafasını öne eğecekken, yer bir kez daha sallandı. Öncekinden daha kuvvetli şekilde hem de. Herkes Pedro ve Natsu'ya baktı. Ama onlar düştükleri yerde duruyorlardı. "Biz değildik." diye cevapladı Natsu.

Yer sarsılması belli süre aralıklarla güçlendi. Üçüncü kez, dördüncü kez. "Bu da ne böyle?" diye sordu Erza. Gray'in aklına, hatırlamak istemediği anılar üşüşüyordu. Bu titreme garip bir şekilde onu hatırlamak istemediği geçmişe itiyordu. Ancak ne var ki, Lucy içinde bastırdığı düşüncelerin temsilcisi olmuştu. 

"Deliora." Herkes terastan gelen sese baktı. Lucy kaşlarını çatmış, sallanan şehre bakıyordu. "Bu sallanmayı, bu gücü tanırım." Akmak üzere olan gözyaşlarını bastırıp derin bir nefes aldı. "Deliora geliyor."