A Whole New Life

HOOFDSTUK 9

Wat mij weer aan een heleboel trauma's doet denken.

Ik heb juist mijn pyjama aangedaan, mijn make up van mij gezicht gehaald en mijn tanden gepoetst tot de deur open gaat.

Daar staat hij dan in de deuropening. Mijn stiefvader. Hij is gespierd gebouwd, heeft blond haar en veel tattoos. Zo een type waar de meesten bang van worden. Behalve mijn moeder dan...

Ik vind mijn echte papa veel leuker! Hij maakte tenminste grappige grapjes, helpte me met mijn huiswerk, nam me meer naar uitstapjes en nog veel meer. Maar nu is hij er niet meer.. En dat allemaak door dat ene stomme auto ongeluk!!

Ik weet echt niet wat mijn moeder in hem ziet maar jah als zij gelukkig is dan ik ook!

'Ah ik zie dat je klaar bent om te gaan slapen. Goed zo!'

'Euhm jaah?' Komt er meer als een vraag uit. 'Wat doe je hier?'

'Niet zo onbeleefd!' Ik schrik waarom deed hij nu zo bot!?

Hij zet een stap voorruit en deed de deur achter hem op slot. Allemaal vragen spoken door mijn hoofd: wat doet hij hier? Waarom doet hij de deur op slot? Wat gaat er gebeuren?

'Niet zo bang liefje!' Hij komt dichterbij. Waardoor ik nog banger word. Dan zet hij nog een stap dichter!

Ik zet vlug zelf ook een stap achteruit. 'W-waar is mama?' Vraag ik stotterend, angst is af te lijden uit mijn stem.

'Uhhh altijd mama mama mama. Wees eens zelfstandig! Die trut ligt te slapn dankzij mij.' Zei hij met een scheve grijns.

Oké nu word ik officieel bang! Doordat ik zo in mijn gedachten zat had ik niet gemerkt dat hij nog dichter was gekomen. Nu staat hij nog maar 10 cm van mij af. Hij plaatst zijn handen aan beide kanten van mijn hoofd tegen de muur. Ik kan geen kant meer op..

Zijn adem stinkt naar bier en sigaretten. 'Als je hier iets over zegt tegen iemand is je moeder dood begrepen!' Hij zei het rustig maar met een ijzige dodende blik. Waardoor ik nog 100 keer banger word!! Hoe bang kan een mens eigenlijk worden?

Niet veel later voel ik zijn lippen op de mijne drukken. Ruw en hard, het doet pijn! Ik probeer hem van me af te slaan maar het lukt niet.

'Als je me nog 1x wegduwt, zal er iets anders gebeuren!' Weer die ijzige dode blik. 'Dus werk nu gewoon mee.' Het enige wat ik kon doen is knikken. Net zoals mijn knieen aan het knikken zijn. Maar dan uit angst.

Ik voel hoe hij zijn lippen weer hard en ruw tegen de mijne duwt. Tot ik bloed proef. Wtf hoelang gaat dit nog duren?!

Ik bevries helemaal als ik zijn hand onder me tshirt voel. De hand gaat over mijn buik naar boven. Tot mijn bh. Als het niet met hem was ging het misschien nog leuk geweest zijn..

'Emma! Emma!'

'Huh wat?'

'Ik probeer al een minuut je aandacht te trekken! Gaat het wel?'

'Euhm jaah..?' Het klonk meer als een vraag.

Pov Thomas
Emma doet echt raar, toen ik haar kuste, kuste ze eerst terug en dan niet meer. En daarjuist reageerde ze maar na 1 minuut toen ik haar aandacht trok.

Er is iets met haar, ik zie het gewoon! Ze is dan ook wel anders dan andere meisjes. De meesten lopen heel de tijd achter me aan, echt irriterend soms.. En hoe meer ik hun doe, hoe meer ze achter me aan lopen. Sommigen snappen echt niet dat ik ze na 1 keer gewoon dump!

Maar Emma, zij loopt niet achter me aan.. Ookal zie ik in haar ogen dat ze het wel wil. Ze moet het willen! Iedereen wil mij!

'Euhm ik ga dan maar..' hoor ik Emma zeggen er is een beetje twijfel in haar stem te horen.

'Ja tot morgen!' Ooit kom ik te weten wat er met haar is. 

---

Ik hoorde mijn wekker afgaan. 8u30. School is dus al begonnen. Ik kan dus evengoed rustig aan doen.

Vandaag wordt ons plan uitgevoerd. Ja dat van het badboygroepje. We zullen ervoor zorgen dat we de rest van de week geen school meer hebben. Maar wel nog voetbaltraining natuurlijk.

Ondertussen is het 9u05 tegen dat ik op school aankom. Ik ga op m'n gemak naar mijn kluisje en naar het lokaal.

'Ah kom je toch nog eens af' tiert de leerkracht als ze me ziet binnenkomen. Wat iedereen doet opkijken. Behalve Emma. Wat ik wel een beetje jammer vind.. Maar jaah..

Pov Emma
Na 10 minuten was Thomas nog altijd aan het discussiëren over een te laat briefje halen of niet. Nou jah het maakte mij niet uit, de bel ging bijna gaan. Dan was de les toch voorbij.

Als de bel ging zei de leerkracht nog snel 'luister even allemaal!' Wat niemand deed natuurlijk, ze was echt dom.

'De taak staat op veel punten en is dus heel belangrijk!' Waardoor iedereen weer stiller werd.

'Je moet samen met je buur een groepswerk maken over een staat in Amerika, die ik jullie zal geven. Meer uitleg krijg je volgende les!'

Fantastisch! Ik zat juist alleen in de klas vandaag..

'Emma, omdat jij alleen zat vandaag zul jij het groepswerk met Thomas doen.'

'Geweldig!' Hoor het sarcasme!

Ik keek Thomas met een fake lach aan. Als hij zich maar normaal gedroeg..

Omdat ik al tijd verloren had in de vorige les, ging ik vlug naar het andere lokaal. Maar stopte eerst even bij mijn kluisje. Waardoor ik Marie was kwijtgeraakt.

Helemaal geweldig! Ik wist het lokaal niet zijn.. Waarom heb ik juist vandaag weer een slechte dag?

BOEM!

Pov Thomas
BOEM!

Aaah! Daar was het ons plan. De leerkracht haar gezicht was echt hilarisch!

Iedereen werd de klas uitgestuurd. En heel de school stond op het binnenplein te kijken naar de rook die opstook uit de gangen.

Ik ging bij mijn vrienden staan. Ze waren allemaal aan het lachen over hoe goed we dit plan gedaan hadden. Dus praatte en lachte ik wat mee.

Voor wie het nog niet door had. We hadden een bommetje aangestoken in de school.

Ik en mijn vrienden waren nog wat aan het stoer doen en aan het lullen terwijl we wat rondkijken.

Plots zag ik angstige blikken van Emma haar vriendinnen de lenigte doorzoeken.

Er komt een angstige gedachte in mijn hoofd.

Waar is Emma?

Hopelijk vind je het een leuk deeltje!!
Love
londenbridge xxx