A Whole New Life

HOOFDSTUK 32 - EINDE

Hoe dichter ik kom, hoe zekerder ik ben dat het echt Thomas is.

Hij is aan het praten met een meisje die er juist bij kwam staan.

Zonder ik het wil, voel ik een kleine steek van jaloezie in me opkomen.

Hij is wat kiezelssteentjes bij elkaar aan het schuiven en niet heel aandachtend naar het verhaal van het meisje aan het luisteren.

Als hij me in het oog krijgt komt er spontaan een glimlach op zijn gezicht.

'Hey' zegt hij als ik binnen gehoorsafstand kom.

Het meisje merkt het ook op en wandeld weg zonder me ook maar één blik te gunnen.

'Let maar niet op haar, ze is wat jaloers denk ik. Niks om je zorgen over te maken. Jij blijft mijn date vanavond.' Stelt hij me gerust met een knipoog erbij.

'Wat doe je hier?' De verbazing is zo in mijn stem te horen.

'Ik kom je succes wensen.'

Ik kijk hem raar en trek mijn ogen tot spleetjes.

'Wat? Het is echt!'

'Uhu' overtuigt klinkt mijn stem niet echt.

'Ik wou je ook nog zeggen' zegt hij voort, alsof hij mijn twijfeling niet door heeft, 'dat wat er ook gebeurt en wat de eindstand ook is, we ons vanavond super hard zullen amuseren!'

Een beetje uit het lood geslagen kijk ik hem nog altijd raar aan.

'Bedankt' zeg ik dan maar na een korte stilte 'denk ik.' Zeg ik iets stiller.

'Je zult het super doen.' Hij neemt afscheid door een kus op mijn wang te geven en wandelt dan weg alsof er niks gebeurt is.

Waarom gaf hij die kus? Waarom stond hij hier zelfs? Is hij iets van plan? Één van die stomme spelletjes die jongens doen om als eerste een meisje binnen te doen.

Ik zal hem maar vertrouwen, me op de wedstrijd concentreren en vanavond me super hard amuseren. Net zoals hij zei. Niet dat ik alles doe wat hij zegt integendeel maar mama zei het ook al en ik wil het zelf ook.

De sfeer zit allesins al goed. En zeker na het beslissende doelpunt van Flore.

De kleedkamer is een kippenhok van meisjes die maar door elkaar blijven praten en roepen.

Zalig, deze momenten. Het overwinningsgevoel hangt gewoon in de lucht.

Daarnet kreeg ik nog een berichtje dat papa een contactverbod heeft op ons en we dus niks te vrezen hebben.

Mijn plezier kan niet op. Hopelijk blijft dat vanavond ook zo. Maar daar wil ik niet aan denken, ik wil plezier maken.

Vanavond wordt ideaal!

Het gemaskerde bal was in de zaal waar het concert was toen ik juist toekwam op school.

De muziek stond allesins luid daar was geen twijfel over mogelijk.

Ik had met Thomas afgesproken op de parking. Hij wou me komen halen bij de kleedkamers, maar ik had hem gezegd dat ik eerst met de meisjes nog wou napraten en dat ze het niet leuk zouden vinden als hij daar stond.

Eigenlijk wil ik het zelf ook niet. Het klinkt gewoon egoistisch maar je weet nooit dat een ander meisje hem probeert te versieren. En de douches.. ik wil het gewoon niet.

Het wandelen naar de parking ging minder vlot dan gedacht. Niet moeilijk met die hakken. Vanaf ik rapper begin wandelen val ik bijna om.

De koude avondwind streelt mijn blote benen en een koude rilling verspreidt zich over mijn rug.