A Whole New Life

HOOFDSTUK 29

Voor de laatste keer kijk ik in de grote spiegel in mijn kamer als mijn kleren goed genoeg zijn.

Ik besluit dat het ermee door kan. Ik heb een witte bikini met daarover een soort zomerjurkje aan. Het is de laatste maand dat ik zomer kleren kan aan doen en een bikini dus geniet ik er maar van.
Het is nu oktober dus het begint al wat kouder worden.

Als ik bezig ben met nog wat spulletjes in een tas te steken hoor ik de bel.

Dat zal Thomas zijn.

Ik prop vlug de laatste dingen in de tas en ren dan naar beneden. Zo te horen heeft mama de deur al open gedaan en zijn ze een gesprek aan het voeren.

Ik blijf even achter de muur staan op de trap waar ze me niet kunnen horen en zien.

'Wil je alstublieft voorzichtig met haar zijn en haar geen pijn doen? Of haar dingen laten doen die ze niet wil?' Mijn mama haar stem. Ze doelt duidelijk op het geen die papa gedaan heeft. Maar dat weet Thomas niet.

'T-tuurlijk mevrouw!' Hoor ik hem verschrikt stotteren.

'Oh zeg maar Anne. Je komt er nog wel eens achter waarom ik dit allemaal zeg.'

Als ze nu maar haar mond houd. Ik loop snel de trap af voor het nog awkwarder kan.

Ik ga bij hun staan en zie dat Thomas zijn ogen van boven naar beneden laat glijden en terug. Zelf neem ik ook uitgebreid de tijd om hem te bekijken.

Hij heeft zijn zwemshort al aan en daarboven een simpel wit shirt. Ook heeft hij een zak vast met daarin waarschijnlijk een handdoek en douchegel.

'Gaan we dan maar?' Ik trek mijn blik los van zijn lichaam en kijk hem aan in zijn vragende gezicht.

'Jiepss' antwoord ik vrolijk met een glimlach op mijn gezicht. Ik heb er zin in ookal ben ik wat gestresst.

'Doei mam' ik geef haar nog een kus op haar wang. Ze heeft een geamuseerde blik in haar ogen en ik zie dat een glimlach rond haar lippen speelt.

Ik kijk haar raar aan maar ze lacht het weg. Waarschijnlijk is ze in de wolken dat ik met een jongen op date ga.

Is het eigenlijk een date?

'Om half zes thuis.' Roept mama nog na. Ik steek mijn duim op als teken dat ik het gehoord heb. En haar Thomas naast me grinniken.

'Waar gaan we eigenlijk naar toe?' Vragend kijk ik hem aan.

'Dat zie je straks wil prinses.'

'Stop met koosnamen alstublieeef.' Komt er zangerig uit mijn mond.

'Je zal het wel naar je zin hebben.' Antwoord hij, mijn opmerking negeren.

Na tien minuutjes wandelen en over het schoolbal en nog wat dingen gepraat te hebben, zijn we aangekomen bij een gigantisch meer. (Zie media)

Er zijn nog wat mensen maar niet veel. We lopen naar een plekje op het zand en leggen daar onze spullen neer.

'Ik kwam hier vroeger soms eens met mijn ouders en grootouders. Maar nu kom ik meestal met vrienden of alleen om na te denken.'

Ik knik en kijk nog even rond. Het is echt adembenemend. Overal is er natuur te zien en aan de kant liggen nog wat kajakken en peddels. Er is zelfs een touw waarmee je in het water kan slingeren!

Hoe kan het toch zijn dat het hier zo rustig is? Ik zou wel kunnen bedenken dat dit een goede toeristische attractie is. Jammer dat ik niet eerder wist dat dit bestond.

Alsof Thomas mijn gedachten kan lezen zegt hij 'Niet veel mensen weten van deze plek en daarom is het hier zo rustig. Zou je aan niemand iets willen zeggen zodat het rustig blijft?' Vraagt hij me.

'Tuurlijk!' Knik ik.

Hij kan dus niet al zijn scharrels hier mee naartoe nemen want dan zou iedereen van deze plek weten.

Ben ik dan toch belangrijker voor hem?

'Nou gaan we nog zwemmen of wat?'

Ik zie dat Thomas al zijn shirt heeft uitgedaan en handdoek op de grond gelegd heeft.

Ik laat mijn blik over zijn sixpack en v-lijn glijden.

'Zie je alles goed?'

'Ja best wel.' Ik draai me vlug om zodat hij mijn rode wangen niet ziet en kleed me ook uit.

Ik ben op weg naar het restaurantje waar ik met mama heb afgsesproken als ik terug denk aan de leuke middag.

Na een korte duik hadden we eerst gepicknickt waarna we met de kajakken gingen varen. We kwamen uit bij een waterval en zijn daar ook wat gebleven.

Toen we terug keerden waren we allebei wat moe en gingen liggen op onze handdoeken. We hebben nog over vanalles gepraat en ik ben kort erna in slaap gevallen.

Toen ik wakker gemaakt werd door Thomas omdat het tijd was lag ik met mijn hoofd op zijn gespierde borstkas.

Ik heb me inderdaad goed geamuseerd.

Als ik het restaurant binnenloop zie ik mama naar me zwaaien. Ze zit aan een gezellig tafeltje in een hoekje bij het raam.

'En hoe was het?'

Ik begin uitgebreid aan mijn verhaal te vertellen en ben klaar als ons eten op tafel komt te staan.

Het valt me op dat de 40-jarige ober een knipoog aan mama geeft waardoor ze begint blozen.

'Oelaaah' zeg-gil ik als de ober uit het zicht is.

Mama wordt nu nog roder als dat al kan.

'Oh niks' zegt ze dan maar. Toch blijft een glimlach heel de maaltijd haar gezicht sieren.

Ik en mama hebben nog over vanalles gepraat en zijn dan naar huis geweest. In mijn ooghoeken heb ik gezien dat de ober mama een briefje toestak. Waarschijnlijk met zijn nummer op. Mama was er allesins blij mee.

Ze dacht dat ik het niet gezien had, maar dan heeft ze het helemaal mis.

Ik haat maandagen en het wordt alleen maar erger als we naar school moeten.

Hoe zou Thomas overmorgen tegen me doen?

Ik besluit om het gerust te laten en het overmorgen op me te laten afkomen.

Dan is het weer maandag. Bluh.

Eersr kan ik gelukkig nog genieten van mijn lazy sunday.