A Whole New Life

HOOFDSTUK 22

'Wel, hij verschoot dus zo hard dat je hem geslagen hebt. Echt hilarisch! Volgens mij heeft een meisje hem nog nooit geslaan!' Begint ze.

'Hij leek wel bevroren voor 10 seconden of langer! Wat voor hem trouwens al lang is!' Legt ze gedetailleerd uit.

'En dan keek hij met wijde ogen en open mond toe hoe jij de klas uit stormde.' Ze is gewoon een plezier om naar te luisteren!

'Als hij dan eindelijk weer bij zijn positieven kwam, vroeg hij als hij zicht mocht gaan excuseren bij jou. Wat hij dus echt nooit bij iemand doet!' Gaat ze doodleuk door.

'Waardoor ik dan weer verschoot. Maar gelukkig sprong ik juist op tijd in actie om te zeggen dat ik wel voor je ging zorgen.' Het was net een reality show ofzo.

'En nu ben ik hier dus.' Eindigt ze haar verhaal.

'Echt hilarisch dus!' Besluit ik en dan barsten we beiden in lachen uit.

Het leuke aan haar was dat ze niet precies vroeg wat er was, maar me gewoon opvrolijkte.

'Ik vertel het jullie ooit wel!' Zei ik, ook doelend op de andere meiden.

En héél misschien ooit Thomas of nog andere mensen.

'Je kiest wat je doet met jou verhalen!' Ze heeft me nog een bemoedigende glimlach voor ze recht gaat staan.

'De bel gaat bijna gaan en ik denk dat jij nog even naar de leerkracht moet.' Grinnikt ze.

Alsof het afgesproken is gaat de bel.

Wat ons weer een lachmoment oplevert.

Ik sta dan ook maar recht en samen slenteren we traag naar de klas.

Als we daar toekomen, zijn alle leerlingen gelukkig al weg.

Dan moet ik niemand meer onder ogen komen op dit moment.

Ook Thomas niet.

Gelukkig heb ik heel de ochtend geen lessen meer met hem.

Alleen vanmiddag wel..

Ik geef mijn agenda aan de leerkracht en wil weer weglopen tot ze me terugroept.

'Alles oké?'

Ughr! Nee! Niet die zin!

Met een krop in mijn keel, knik ik.

Ze ziet waarschijnlijk ook dat ik elk moment opnieuw in huilen kan uitbarsten en laat me na een kort bemoedigend knikje weer gaan.

Zelfs een glimlach kon er deze keer vanaf! Niet gedacht dat dat mens kon glimlachen!

'Deze middag kan je je agende bij het onthaal gaan ophalen!' Zegt ze nog voor ik de hoek omloop naar mijn volgend lokaal toe.

Eindelijk gaat de bel en kan ik mijn agenda gaan ophalen.

Het was weer typisch dat ze super veel taken en toetsen gaven, als je je agenda niet bijhad om te plannen eh!

Ughr! Ik zou er iets van krijgen!

Ik vul alles aan in mijn agenda voor ik het vergeet. Zo te zien heb ik vanavond nog eens blijfstraf omdat ik uit de klas wegliep.

Wisten ze de reden maar eens..

Ohjah mijn moeder zal het wel begrijpen.

Ik zie de meiden al aan onze gewone tafel zitten. Aan hun blikken en die van iedereen die me aankijkt, is te zien dat het nieuws zeg al verspreidt heeft.

Ik schuif bij de tafel aan.

'Gaat het?' Begint Natalie maar.

'Jup.' Probeer ik vrolijk te klinken.