POV Anabella
Ik word wakker door gepiep. "Mam zet je wekker uit". Ik wist zeker dat ik geen wekker had gezet dus dan moest het die van mijn moeder zijn geweest. Dan komt mijn moeder voor mijn beeld. "Schat je bent wakker. Oh ik was zo bezorgd." Ze trekt me in een knuffel. Dan kijk ik om me heen. Wacht eens even dit is niet mijn kamer. Dit is een ziekenhuis. Ik kijk mijn moeder vragend aan. "Jullie hadden een ongeluk met de bus. Ik kreeg een telefoontje dat je hier lag" "waar is Bo?" "Hij ligt naast je. Ik denk dat je hem hebt gered met je krachten. Want Victorina is ook langs geweest en die zei dat ze niks meer bij jou voelde" het laatste zei ze zachtjes. Ik kijk naast me. Daar ligt Bo. Hij heeft wat krasjes maar daar stopt het ook wel. Dan kijk ik weer geschrokken naar mijn moeder. "Zei je nou net dat tante Vic niks meer bij me voelde. Betekent dat dat ik mijn krachten kwijt ben. Ben ik geen weerwolf meer?" Mijn moeder probeert me een beetje te sussen. "Het spijt me schat. We kunnen er jammer genoeg niks aan doen. Als ik mezelf zou kunnen opgeven zodat dit niet was gebeurt had ik het gedaan. Maar ik kan het niet. Het spijt me." Ik begin te huilen. Mijn moeder begint al gauw ook te huilen en ze geeft me een knuffel. Waarom gebeurt dit bij mij. 18 jaar heb ik een prima leven gehad. Ik had alles onder controle. Maar aan de andere kant. Nu leeft Bo nog. En dat vind ik ook heel belangrijk. Mijn beste vriend. Hij wist van alles. Hij was er al best wel snel achter gekomen. Maar hij vertelde het aan niemand. Ik kijk weer naar mijn moeder "wat moet ik nu doen mam?" "Je gaat naar je tante. Zoiets gebeurde ook bij haar. Dat is niet het belangrijkste maar je bent veilig bij haar. Ik kan je niet veilig houden als er een andere pack ons aanvalt. Marcus brengt je naar haar toe. Je spullen die je nodig hebt liggen in de auto" ik knik. Ik geef haar nog een knuffel. "Ik ga je missen mama" "ik jou ook schat. Ik jou ook". Dan laat ze me los. Ik heb zo'n gevoel dat ik haar voor een lange tijd niet ga zien. Ik zwaai naar haar en dan verdwijnt ze.
"Zo Anabella je mag weg. Je bent gezond genoeg om naar huis te gaan." Ik glimlach naar de vrouw. Ze helpt me met uit bed stappen en dan loopt ze weg. Bo was, een dag nadat mama hier was geweest, naar een andere afdeling gebracht. Ik pak mijn tas en loop dan naar buiten. "Marcus!" Ik zwaai en de man glimlacht. "Stapt u maar in Anabella. U ziet er goed uit" "dankje".
Nadat we een paar uur hadden gereden kwamen we aan bij het vliegveld. "Hier is uw ticket. Uw vlucht vertrekt over een uur. Heel veel succes. En ik ga je missen" ik geef hem een knuffel. Dan geeft hij mijn koffer aan mij en ik loop naar binnen.
Nadat ik alles had gedaan mocht ik mijn vliegtuig in. De eerste keer dat ik alleen vlieg. Niet met mijn moeder. Maar helemaal alleen. Ik was best nerveus. Al snel heb ik mijn stoel gevonden en ik plof er een beetje onhandig op. Na een tijdje komt er een man naast me zitten. "Hallo. Ook naar Parijs?" "Ja" "oeh leuk. Ga je ook op vakantie." "Nee ik ga er wonen." Ik zie dat de man een beetje verbaasd is "dat zou ik ook wel willen. Parijs, maar waar ga je wonen?" "Bij mijn tante. Ze heeft een appartementje waarmee ze tegen de eiffeltoren aan kijkt." "Toe maar wat een luxe. Nou ik wens je heel veel plezier" "u ook met uw vakantie". Daarna hebben we nog wat gepraat over Parijs. Waar hij heen zo gaan en waar hij heel veel zin in had. Zijn naam was Ben. Maar ik mocht hem wel Oom Ben noemen. Ik had okk zijn telefoon nummer gekregen voor als er iets was waar ik zijn hulp voor nodig had.
"Doei veel plezier in Parijs!" Ik zwaai naar de man. Hij had me geholpen met mijn koffer. Dan loop ik naar de plek waar je je familie kan ontmoeten. Of kennissen, vrienden. Gewoon iedereen. Ik zie al gauw mijn tante staan. Ze is iets anders dan de rest. Ze is een kleine mollige vrouw. Ze draagt veel kleur en draagt meestal slippers. Ik loop naar haar toe. "Ach mijn schat wat heb ik je gemist. Oeh kijk dan je zou zo model kunnen worden. Zulke mooie benen. Hoe lang ben je?" Oh en voor ik het vergeet. Ze werkt voor Vogue. "Ik ben ongeveer 175 cm" "geweldig. Och wat ben ik aan het doen. Sorry schat laten we maar eerst naar huis gaan." Ik moet lachen en we lopen naar haar auto. Het is een fiat 500 wit met een zwart dak dat open kan. Ik ga zitten en ze begint met rijden. "Naar welke school wil je gaan?" "Misschien iets met dansen. Ik doe nu namelijk al iets van 15 jaar aan ballet. Misschien kan ik daar iets mee doen?" "Oh geweldig. Er is wel een goede kunstschool waar wij dichtbij wonen. Je hoeft maar iets van een half uur met de metro" een half uur was voor haar 5 minuten. Als het even foto's maken was dan moest je er zo 3 uur voor vrij maken. Want volgens haar duurde het maar even maar dat even was voor de rest bijna een halve dag. Maar dat maakt niet uit, want ze is een schat van een mens. Inmiddels zijn we aangekomen bij het appartementje. "Je hebt de voorkamer." "Met uitzicht op de eiffeltoren?" "Ja. Er is al een bed en een kast. Ook staat er een bureau en er is een spiegel. Er ligt laminaat. Dus ik heb voor vloerverwarming gezorgd." "Dankjewel" "oh en als je me je maten doorgeeft zorg ik wel voor kleren. Misschien kan ik er wat bij kantoor weg sneaken" ze geeft me een knipoog bij het laatste en dan stapt ze uit. Ik stap ook uit en pak mijn koffer van de achterbank. Ik loop achter haar aan naar de voordeur. Ze opent hem en laat mij voor. Gelijk ga ik naar boven. Ik loop naar mijn kamer en open de deur. "Wow" "is het mooi?" "Het is geweldig." de ramen waren heel groot. Het tweepersoonsbed stond half tegen een raam in de hoek. In de andere hoek tegen het raam stond een wit simpel bureau. Er lag een zilveren macbook. Ook liggen er wat schriftjes en pennen. Een zwarte stoel staat netjes aangeschoven. De kast staat naast de deur. Tegenover het raam. Hij is wit en heeft twee deuren. Aan die deuren zitten lange spiegels. Op de grond naast mijn bed ligt een mooi zacht kleedje. Ik draai me om en geef Betta een knuffel. Zo heet mijn tante. "Dankjewel" "graag gedaan. Nou zullen we gaan inschrijven voor een leuke school" ik knik. Ik doe de laptop aan en ga naar de site. De school ziet er best wel groot uit. Het heeft een plaats voor dansen, zwemmen, zang en schilderen. Dit lijkt me wel leuk. Ik geef me op voor ballet difficult. Je kon ook kiezen uit simple en medium. Voor difficult moest je minimaal 10 jaar les hadden gehad. Dan moet ik wat boeken bestellen. Voor Frans, engels, rekenen en de geschiedenis van ballet. Ook moet ik een speciaal ballet pakje hebben voor uitvoeringen en voor uniformdag. Dat was een keer in de maand. Op die dag moest iedereen zijn of haar uniform dragen. Ook moest ik schoentjes er bij halen. Nadat ik dat allemaal had gedaan sloot ik de laptop af en ging ik met minn tante naar beneden. We gingen lekker lui op de bank een film kijken. Ze had al pizza besteld en die was al langs geweest. Ik plofte naast haar neer. De filmavond kan beginnen.
