POV Bella
De dagen vliegen voorbij. De belangrijke gast komt later aan door weersomstandigheden, maar dat betekent niet dat het rustig is. Elke dag komen er gasten en gaan er gasten weg. Ook hebben sommige werksters hun schuld betaald en zijn weg gegaan om met hun leven verder te gaan. Ik kijk de meisjes aan. " vandaag is een drukke dag meiden. We moeten kamer 100 t/m 215 schoonmaken voor de gasten en kamer 25, 30, 245 en 299 klaarmaken voor de gasten. Ook voor de belangrijke gasten moeten we de vip kamers schoonhouden. Dus ik dacht dat we Sanne, Anne en Lieke op de kamers neerzetten voor nieuwe gasten. En dan doen wij met een groep van 10 samen met mij de andere kamers doen. Als laatste doen we de vip kamers met de hele groep. Okay?" Iedereen knikt. Ik klap in mijn handen om aan te geven dat we gaan beginnen. De jongere meiden gaan naar de kamers toe en beginnen ze klaar te maken. Ik ga met de al wat oudere meiden naar de hogere kamers. Daar beginnen we met schoonmaken en alles weer netjes te maken. Zo gaan we door totdat het avond is. Als we in onze kamer zijn gaat het lampje branden. Om aan te geven dat er een nieuwe gast is. Ik kijk de meisjes aan. "Wie gaan er met mij mee?" 3 meiden steken hun hand op. Ik knik en we lopen naar de voordeur. We openen de deur en laten de gasten binnen. "Goedenavond en welkom in het hotel" ze glimlachen en lopen naar binnen. Het zijn toeristen. Ik wil niet te veel zeggen, maar ik heb liever vaste gasten. Die weten waar alles is en hoe we alles doen. Deze gasten weten nooit waar alles ligt. "u kunt wel met mij mee lopen. Met hoeveel mensen bent u?" "We zijn met z'n tweeën, maar ik weet niet of u ons ook mensen kunt noemen" "hoe moet ik u dan benoemen?" "nou we zijn geen mensen, maar ik ga je niet vertellen wat dan wel." ik knik en buig mijn hoofd. Dan wijs ik naar de gang die ze moeten nemen. Ze komen me bekend voor. Ik schud mijn hoofd en ga verder met mijn werk.
"Anabella?!" Ik schik en kijk om me heen. Wat? Wie kent mijn naam. "onze Alpha wacht voor je. Hij komt je vanavond ophalen". Wat? Wat is een alpha. En hoe kennen ze mijn naam?!
Al de hele dag loop ik te stressen. Wie is het dat hij of zij op mij wacht? Ik weet niet eens wat een Alpha is. Maar het klinkt wel bekend. Misschien is het iets van mijn verleden. Misschien kan ik het aan die persoon vragen. En misschien is hij of zij, ik weet namelijk niet of het een man is of een vrouw. Of wacht. Dat weet ik wel. De man zei dat het een hij was. Hij kwam me vanavond ophalen. Maar waar naar toe. En ik werk hier, dus ze kunnen me helemaal niet ophalen. Ugh zo veel om over na te denken. Ik laat hem wel komen en zie dan wel verder.
De rest van de dag denk ik niet meer aan de vreemde man die me op komt halen. Het enige wat in mijn hoofd zat was het hotel. En misschien toch een beetje die man. Want hoe gaat hij mij ophalen? Waarom komt hij voor mij? Komt hij wel voor mij? Of is het dat hij gewoon veel roomservice wilt. En dat ze mij gewoon hebben ingehuurd ofzo? Dan komt er een meisje naar me toe rennen. "Wat is er? Waarom ren je. Je weet dat dat verboden is" "Sorry, maar dit is belangrijk. De speciale gast komt vanavond. En de baas wilt met je spreken. Ik denk dat het wel belangrijk is. Want hij klonk erg verdrietig en zag er nogal gestrest uit" "Oh. Moet ik nu gelijk naar hem toe?" "Ja ik denk dat dat het handigste is. Ik neem je taken hier wel verder over" "dat zal fijn zijn. Je moet gewoon de eetzaal klaar maken. Als het goed is zijn er al 3 andere meisjes bezig. Als je daarmee klaar bent mag je verder met je eigen taken" Ze knikt buigt haar hoofd en loopt snel verder. Waarom zou de baas met mij willen praten? Wilt hij me niet meer hier? Nee toch ik werk hier al zolang. Ik heb mijn schuld al af gewerkt. Nu krijg ik mijn loon zelf. Ach ik zie wel. Terwijl ik naar de baas loop zie ik dat iedereen wat gestrest is. Zou dat komen door de speciale gast? Ik klop op de deur van meneer Park. Dat is de naam van mijn baas. "kom binnen!". Ik doe de deur open en loop naar binnen. "ga zitten Bella". Ik knik en neem plaats op een stoel. "de reden dat ik je hiernaartoe heb gevraagd is om een reden. Je werkt hier al heel lang en je hebt je schuld al afgewerkt. Ook heb je al wat geld verdiend. Ik ben erg tevreden met je en ik zou je niet graag weg doen. Maar er is een man die zegt dat je tot zijn bezit behoord. Dit is meneer Kim. Hij is de speciale gast. Ik zal je niet dwingen om met hem mee te gaan. Dat zal altijd je eigen keuze blijven. Maar luister in ieder geval naar de uitleg die hij jou wil geven." ik knik. "Dan mag je nu weer gaan." Ik loop zijn kantoor uit. Nog steeds een beetje verbaasd wat ik nu weer moet doen ga ik naar de keuken. Ik moet even wat te drinken hebben. Ja ik zou in mijn kamer water kunnen drinken, maar daar heb ik nou eenmaal geen zin in.
Als ik in de keuken ben pak ik wat te drinken. Ik ga zitten aan de tafel en kijk voor me uit. "Ze hadden me verteld dat je beeldschoon zou zijn, maar zo mooi had ik het niet verwacht" Ik kijk verschikt om me heen. Daar in een hoek staat iemand. "Wie bent u?" "Ik ben Tom, als het goed is weet u al van mijn komst" "Oh sorry, had u al een kamer gekregen?" Ik sta op. "Ja, ga maar weer zitten. Ik denk alleen niet dat ik er gebruik van ga maken. Bent u klaar om te vertrekken?" "Wat bedoeld u?" "Jij bent mijn bezit" "Hoe ben ik nou weer jouw bezit, ik ben er vrij zeker van dat ik van niemand ben" "Uw moeder heeft mij uw hand gegeven" "Wat?" "toen u nog een klein meisje was heeft uw moeder jou geschonken aan mij" "Dus u bent al heel oud?" "haha, nee hoor. Jouw moeder heeft jou geschonken aan mijn vader voor zijn zoon en dat ben ik" "Aah zo, maar hoe weet ik of jij de waarheid spreekt" "Ik heb een brief". Hij geeft de brief aan mij. Het is mijn moeders handschrift.
"Ik geloof je" "Top, zullen we dan maar gaan?" "Zo snel?" "Ja, ik hou er niet van om weg te zijn van huis. Ik ben nog druk met mijn bedrijf" "Oh, okay". Ik had nooit verwacht dat ik zo snel in zou stemmen, maar ja. Ik wil wel ergens anders heen, nieuwe mensen ontmoeten. Nieuwe dingen ontdekken en doen. En mijn moeder heeft een belofte gemaakt, daar moet ik me dan ook aan houden. Ik sta op en strijk mijn jurk glad. "Laat mij mijn spullen pakken" "Al gedaan. Als het goed is staat alles in de auto" "Oh.. okay" "Laten we maar gaan. We moeten nog wel even reizen." Hij loopt de kamer uit. Ik kijk nog een keer om me heen en loop dan achter hem aan. Op naar een nieuw begin.
