Amnesia (GirlxGirl)

Chapter 8: Pixie Hair

"Hey handsome" Sophie said while kissing me in the chicks.

Napangiti ako. Hinding hindi ako magsasawa sa mukha niya. She has this calming effect on me. I feel home everytime I look in her eyes. I will trade everything just to see her face every morning right next to me.

"Your so sweet"

She giggled. "Only for you."

Magiisang bwan narin pagkatapos maging m.u kame ni Sophie. Pagkatapos ng araw na yon ay napakaraming nagbago. Lalo kameng naging close. It felt surreal kasi ang bilis ng pangyayari. Alam mo yong feeling na bigla kayong nagjive together, na parang matagal niyo ng kilala ang isat isa. Ganyan ang feeling ko sa kanya.

Para parin akong nananaginip. Natatakot na bigla akong magising, na pag gising ko wala naman pala talagang Sophie. Everytime na maiisip ko yan di ko mapigilang malungkot.

"Oh kulubot na naman ang mukha mo"

"Nananaginip ba ako" sabi ko.

Tumawa si Sophie "You are not, bakit ano bang iniisip mo?"

Maybe this is the right time narin para kausapin ko siya tungkol sa totoong score namin.

"Ano ba talagang meron sa atin?"

Bigla siyang natigilan sa tanong ko. Napatuwid siya ng upo.

"You know i like you Jes, i dont know if this is right pero i feel happy everything im with you." May sumungaw na lungkot sa mata niya. "I know Dad will get mad of me, pero I still dont know why i am feeling this. Kung bakit di ko kayang mahiwalay sayo. Ikaw alam mo ba ang ginagawa mo?"

Naguilty ako sa sinabi niya. "Anong ibig mong sabihin?

"If ever kaya mo ba akong panindigan? Kilala mo na ba talaga sarili mo? Kakayanin mo ba mga consequences if ever?"

Parang realization hit me. Kaya ko ba talaga. Kaya ko bang mag out?

I hold her hand, kissed it. "Sa totoo lang Sophie, natatakot ako. Natatakot ako na di ako matanggap ng pamilya ko. Natatakot ako na baka itakwil nila ako. Natatakot ako na di nila ako tanggapin. Pero magmula ng makilala kita lalo kong naintindihan ang sarili ko. Magmula ng nakilala kita naiintindihan ko kung paano talagang sumaya. Ang dame kong takot pero mas natatakot akong mawala ka"

I hug her so tight. I love her. I love her and I will do everything just to make her stay. Even if it means finally going out on my closet.

"Hindi ka ba natatakot sa mga sasabihin ng mga tao na ang ganda ganda mo pero pumatol ka sa akin? tanong ko.

Tumawa siya. "Pareho kaya tayong maganda. And besides i grow up in the states I dont mind what other people might say. Nagaalala lang ako sa sasabihin ni Dad, but dont worry I know he will understand. Lage naman niyang sinasabi na gawin ko ang magpapasaya sa akin at ikaw yon" she caressed my face.

That makes my heart melt.

"Thanks Sophie". I hug her so tight. Pinaramdam ko ang pagmamahal ko sa kanya. Ang pasasalamat na tinaggap niya ako at kaya niya akong panindigan maging sa tatay niya.

Niyaya ko siya sa salon. I decided to cut my hair short. Nagulat pa si Sophie telling me that i dont have to cut my hair but i insist. Ito na yong araw na sisikapin kong magpakatotoo sa lahat.

After a few minutes i got a pixie cut hair. Nanghihinayang pa si Sophie sa buhok ko. But i dont mind it.

"Jess bagay sayo, you look prettier"

Tumawa ako ng malakas "Diba dapat, i look more handsome?"

"Yes you are" she said it with a glow in her eyes. She seems proud of me.

And yes, i am proud of my self too. Ilang beses ko bang binalak na ipagupit ang buhok ko pero lagi akong naduduwag. Si Sophie lang pala ang magbibigay sa akin ng lakas ng loob.

"Sophie maybe i should change my wardrobe. I need to buy some new clothes."

"Talagang maraming magugulat sa lunes sayo"

Alas sais na ng hapon ng matapos kameng magshopping sa mall. Im so happy. Hinatid ko muna si Sophie bago ako umuwi ng bahay.

Nagulat akong makita ang kotse nina mama at papa. So umuwi pala sila.

Kinakabahan ako ng binuksan ko ang pinto. And i saw my mom siting. Nakaabresyete siya at nakataas ang kilay habang nakatingin sa akin. Kinakabahan akong lumapit sa kanya at nagmano.

"What happen to you?" maaskad niyang tanong.

"I cut my hair ma, mainit kasi" pagdadahilan ko. Halos umatras ang dila ko. Di pa siguro ito ang tamang oras para sabihin ko ang totoo. Di pa ako handa.

"Mainit" she said mocking. "Marami akong nababalitaan sayo" lalo akong kinabahan. "Make sure na na di ka gagawa ng bagay na magbibigay ng kahihiyan sa amin ng Papa mo. You dont want me to get mad at you. Kilala mo ako pag nagalit."

My knees weaken.

"Anyweiz, nandito lang ako dahil may mga kinuha akomg dokumento. Aalis din ako maya maya."

Nakahinga ako ng maluwag. Mabuti naman kung aalis si mama agad. Tumango ako kay Mama at umakyat sa kwarto.

I let out a sigh. Hindi pala ganoon kadaling magout. Nakakalungkot.

LAGE ng dumadalaw si mama sa bahay. Para niya akong binabantayan. Minsan magugulat nalang ako na sinusundo niya ako sa school. Hindi narin kame madalas magkita ni Sophie. Di na ako makatiis na di siya makita kaya nagdahilan ako kay mama na pupunta kina Charmaine. Nagsabi narin ako na sa kanila na ako magdidinner.

Pinuntahan ko si Charmaine sa bahay nila at nakiusap na ipagdrive niya ako kina Sophie.

"Bes are you sure with this? Pag nahuli tayo ni tita yari ako don" sabi niya habang nagdridrive.

"Mahuhuli niya tayo kung magsusumbong ka besides shes so busy with her clients. Pustahan tayo di yon magchecheck. You know i miss Sophie. Ilang araw na rin kameng di masyadong nakakapagusap"

"Lage nalang si Sophie, nakakselos na siya ah" lumabi siya. "See kaya mo ng magsinungaling, sinasama mo pa ako sa kalokohan mo dahil sa kanya. You shes a bad influence"

"Alam mo naman kung ano talaga ako bes. Ngayon lang ako nagkagusto. Supurtahan mo nalang ako. Wag ka naring magselos dahil ikaw lang ang bestfriend ko."

Niyakap ko siya at binigyan ng malutong na halik sa pisngi. Nandidiring pinunasan ni Charmaine ang halik ko sa pisngi niya.

"Oo na wala na akong sinabi"

"Your the best talaga bes. Im so lucky to have you".

Ilang minuto lang ay nasa gate na kame ng bahay nila Sophie. Pinatuloy kame ng katulong nila at wala pang ilang minuto lang ay bumaba na si Sophie. Di ko natiis at patakbo ko siyang niyakap. Di ko siya magawang yakapin sa school dahil alam kong maraming bantay si Mama.

"I miss you" i said.

"I miss you too." she said.

And my day is complete.