Amnesia (GirlxGirl)

Chapter 13: Drunk

I miss Sophie's lips. Namiss ko ang lambot ng labi niya. So i kissed so tenderly at first pero dahil nga siguro lasing ako lumalim ang halik ko sa kanya. It become a hot kiss, a tongue kiss.

Natakot ako baka sampalin niya ako pero nagulat ako ng magresponse din siya sa halik ko ng kasing init.

Our kiss deepened. My tongue met her tongue and they danced on one rhythm.
Naging mainit ang pakiramdam ko. May kung anong init ang mga halik ni Sophie na gumigising sa katawan ko.

Humawak ako sa ulo niya while my other hands are on her back. Caressing her back.

Napasandal si Sophie sa kama. Hindi parin kame natitinag sa paghalik sa isat isa. Ang init init ng pakiramdam ko.  Ganito pala ang pakiramdam, nakakatupok.

I kissed her more until kissing her lips is not enough. I started to kiss her earlobe down to her neck. I can smell her familiar scent and its driving me crazy. The delirious feeling is driving me nuts. I heard Sophie moan. Narandaman ko din ang mabini niyang pagsabunot sa buhok ko.

Her moan is like a music to my ear. Lalong naginit ang pakiramdam ko.

Ipinasok ko ang mga kamay ko sa ilalim ng damit niya. I unclasped her brassiere and starting unbuttoning her clothes. I heard her moan more, now longer. I tasted her bare shoulder. Baliw na baliw na ako sa sensasyong nararamdaman ko. I want Sophie. I want her so bad.

I started kissing her lips again. This time mas naging mapusok, mapaghanap. Gumanti din si Sophie ng ganoong katindi.

"Jess" she moaned.

I caressed her breast. Just when my lips is about to taste it, I heard a knock in the window. Bigla tuloy akong napatigil sa paghalik kay Sophie at nagtataka kung sino ang kumakatok sa pinto.

Namumula ang mukha ni Sophie, maybe because of the alcohol and the the intensity of the kiss that we shared. Hanggang ngayon ay nagiinit parin ang pakiramdam ko. Hindi ko alam na may kapasidad pala ako na maging aggresibo.

Naging sunod sunod ang pagkatok sa pinto. Inayos ko ang buhok ni Sophie habang inaayos naman nito ang damit ng makasiguro kameng ok na ang itsura namin ay binuksan ko na ang pinto.

Hindi ako masyadong nagulat ng si Charmaine ang makita ko pagbukas ko ng pinto. She have ways I know kaya nito nalaman kung nasaan siya. Bigla siya nitong niyakap at napaiyak ito. "Bes im sorry for what happen to you. Paano na ngayon yan, paano ka na magaaral? Umuwi ka nalang sa inyo pls, kausapin natin sina Tito at Tita, sasamahan kita" humahagulgol nitong sabi.

I cupped her face and also cried. I can feel how deeply hurt she is. Matalik kong kaibigan si Charmaine at alam kong ang gusto lang naman nito ang mapabuti ako. Pinunasan ko ang luha niya at pumasok kame sa loob. Nagulat siya ng makita si Sophie sa loob. Biglang parang nagalit siya kay Sophie. Tinignan niya ito ng masakit.

"Why is she here?" Tanong ni Charmaine.

"I give her my address" ang sabi ko at tumabi ako kay Sophie. Hinawakan ko ang kamay nito and look at Sophie lovingly.

May kirot akong nakita sa mga mata ni Charmaine. 

"This is imposible Jess, I really dont get it. Nagsisisi akong kinunsinti kita sa nararamdaman mo kay Sophie but you are not thinking clearly. Ipinagpalit mo ang pamilya mo dahil sa kanya? Ngayon pati pagaaral mo wala na, dahil sa kanya?" tumayo si Charmaine at dinuro si Sophie.

Nagulat ako sa ginawa niya pero mas nagulat si Sophie. 

"Charmaine I know you are upset, too. But you need to understand. Hindi ko pinagpalit ang pamilya ko kay Sophie. Hindi ako kayang tanggapin ng pamilya ko, kung ano talaga ako. Umalis ako kasi mas pinili kong tanggapin ang sarili ko, kung sino ako. Oo mali na iwan ko sila. Pero hindi ako masaya, hindi mila ako tanggap. I have to go away and accept and love my self. Sa lahat ikaw ang mas nakakaalam. Si Sophie ang nagturo sa akin na mas maging matapang. Hindi nalang to dahil sa pagmaahal ko kay Sophie para narin to sa pagkatao ko, para narin sa kaligyahan ko at kung sino talaga ako."

Natigilan si Charmaine. Mas lalong napaluha. Napaiyak narin si Sophie. I heard her sobbing. Para kameng mga tangang umiiyak. 

"Bes i just couldn't stand seeing how broken you are" Niyakap niya ako ulit. 

"Don't worry kaya ko ang sarili ko" pag aasure ko sa kanya.

"We love each other Charmaine, alam namin na di normal sa mata ng tao tong relasyon namin pero ang kasalanan lang siguro namin ay ang mahalin ang isat isa. We will prove everyone that we will love each other" Sophie held my hand. "Tutulungan ko si Jessie, huwag kang magalala. Hawak kamay naming haharapin ang mga problema namin"

Napangiti ako  sa mga sinabi ni Sophie. Thats my girl. Alam kong totoo ang mga sinasabi niya, alam kong kaagapay ko siyang haharapin ang mga hamon namin sa buhay. Sa kabilang banda ay masaya ako dahil hindi ako nagkamali kay Sophie. Nakakatakot oo, dahil hindi ko alam kung anong mangyayari sa buhay ko pero isa lang ang sigurado basta nandyan si Sophie, kakayanin ko.

Ngumiti ng bahagya si Charmaine. Nasa mukha parin nito ang pagaalala. Pero nagawa na nitong magbiro. "Bat may bahid ng lipstick yang labi mo Jess? Kelan ka pa natutuong humalik " Nanunudyo ang salita nito pero nakangiti. Napatingin ito sa mga bote ng beer. "May alak may balak ah"

Napahalakhak siya sa sinabi niya. Pumunta siya sa salamin at tinignan niya ang sarili may bahid nga na lipstick sa gilid ng labi niya. Kalat kalat. halatang di masyadong napunasan. Namula tuloy siya, nahihiya at naalala ang nangyari kanina. Kung di dumating si Charmaine malamang kung ano na ang nagawa nila ni Sophie. May kung anong mainit siyang naramdaman. Nagkatinginan sila ni Sophie, theres a shyness in her eyes pero may kung anong kislap din dito. She is still beautiful. Mas lalo pa itong gumanda sa paningin niya.

"So what will be your plan bes? Andito lang din ako, wala akong pakialam magalit man si Mama sa akin pero tutulungan kita. I am your best friend remember? Nakakalungkot lang na pagpasok ko bukas wala ka na" Naluluha na naman ito.

"Ayokong madamany ka Charmaine, alam ko kung paano magalit si Tita. I will keep you updated. Alam mo namang ikaw lang ang kaibigan ko at di ko kayang mabuhay ng wala ka sa tabi ko. Para na nga tayong magkapatid diba? Sisters in a different mother right?"

Pangiwi itong ngumiti. "We are not sisters, eww wala akong kapatid na kagaya mo noh" sabi nito, halata na namang nagbibiro.

Nakangiti lang sa kanila si Sophie. There is something in her eyes she could not name. Maybe its a bit of jealousy. Bakit naman magseselos si Sophie sa kanila ni Charmaine. Ngumiti sa kanila si Sophie.

"You two are so close, nakakaingit" sabi ni Sophie.

"Oo maliit palang kame magkaibigan na kame, lahat ng sekreto ni Jess alam ko. Mahal na mahal ko tong mukong na to, kaya pag sinaktan mo siya. Yari ka sa akin" pagbabanta ni Charmaine.

"Wag mo naman siyang takutin bes, gaya ng pananakot mo sa  lahat ng babaeng mapapalapit sa akin"

"Hindi ko siya tinatakot, dapat alam niya how precious you are."

"Charmaine, nagpapasalamat ako kasi hinayaan mong mapalapit si Jess sa akin, kung hindi dahil sayo di kaem magkakalapit. I will take care of your best friend and will love her. Ipaglalaban ko ang pagmamahal ko sa kanya."

Shes touched again. Shes a lucky bastard. Hindi siya nagkamali sa desisyon niya.