3. Ο έρωτας δεν έχει φύλο

438 23 0
                                    

25 Ιουνίου 2007, ώρα 17:28

К сожалению, это изображение не соответствует нашим правилам. Чтобы продолжить публикацию, пожалуйста, удалите изображение или загрузите другое.

25 Ιουνίου 2007, ώρα 17:28

Βγήκαμε με τα παιδιά στα νταμάρια, με σκοπό να αρράξουμε κάτω από τις σκεπές. Είχε σκιά, οπότε ακόμα και ας είχε 41 βαθμούς Κελσίου (όπως έδειχνε το θερμόμετρο στο σπίτι) μπορούσαμε να κάτσουμε για ώρες εκεί, απολαμβάνοντας τις δροσερές γεύσεις των παγωτών που αγοράσαμε από το περίπτερο. Παρακολουθούσαμε μια ομάδα αγοριών που έκαναν skateboard στις ράμπες, αλλά και μια δεύτερη ομάδα κοριτσιών που προσπαθούσαν να τους τραβήξουν την προσοχή με τα προκλητικά τους ρούχα, όπως τα μίνι σορτσάκια και τα στενά μπλουζάκια. Όλες τους είχαν ένα κλασικό, τυπικό υφάκι, που λειτουργούσε σαν μαγνήτης για το αντρικό φύλο. Άν και τα αγόρια δεν πήγαιναν πίσω, εννοείτε ότι τους άρεσε ο τρόπος που οι άλλες ήθελαν να τους πλησιάσουν, αλλά έκαναν τους δύσκολους και απασχολημένους, γελώντας που και που πονηρά.


- Εεεε ρε βαρεμάρα! - γκρίνιαξε η Γεωργία.

- Εσύ τουλάχιστον έχεις τον Πέτρο, εμείς οι ελεύθεροι και μόνοι τι να πούμε;

- Δεν θα είσαι για πάντα μόνη όμως - είπε στην Φωτεινή με σιγουριά, συνεχίζοντας να κοιτάει τα παιδιά στις ράμπες που αποφάσισαν να ξεκουραστούν - Κανένας από αυτούς δεν σου αρέσει;

- Χμμμ... αυτός με την κόκκινη μπλούζα είναι καλός, αλλά σιγά μην γυρίσει να κοιτάξει εμένα! Κάτι τέτοιοι θέλουν ψηλές, μελαχρινές με πιασήματα - το βλέμμα της έδειχνε μια απογοήτευση από τον ίδιο της τον εαυτό. Πραγματικά στεναχωρήθηκαν που η Φωτεινή είχε τόσο χαμηλή αυτοεκτίμηση. Γιατί ήταν πραγματικά πολύ γλυκιά κοπέλα, με αρκετά όμορφο πρόσωπο απλά δεν είχε τύχη στον έρωτα. Ποιος ξέρεις όμως, μπορεί να είχε στα χαρτιά όπως λένε.

- Εσύ Μαρίνα για πες! Που ποτέ δεν μιλάς για τα ερωτικά - γέλασε η Γεωργία και όλα τα βλέμματα στράφηκαν πάνω μου.

Μου χρωστάς ένα καλοκαίρι ✔️Место, где живут истории. Откройте их для себя