Η Μαρίνα καθώς επισκέφτεται το εξoχικό της μαζί με τους γονείς και την αδερφή της, γνωρίζει μια μυστικοπαθής κοπέλα, που καταφέρνει να της κερδίσει το ενδιαφέρον. Όσο οι καλοκαιρινές μέρες περνάνε, τόσο περισσότερο θέλει να ανακαλύπτει τα μυστικά τη...
Oups ! Cette image n'est pas conforme à nos directives de contenu. Afin de continuer la publication, veuillez la retirer ou mettre en ligne une autre image.
Έψαχνα το σπίτι της μαυρομάλλας, περνόντας από κάθε γωνία και στενό που υπήρχε στο χώρο που βρισκόμουν. Θυμώμουν ότι πάντα πήγαινε προς τα αριστερά, από το δασάκι οπότε σίγουρα έμενε από εκείνη την πλευρά. Δεν είχα ιδέα τι με έπιασε και αποφάσισα να ψάξω το μέρος που κατοικεί, μα αυτό που πήγε να γίνει στα γενέθλια της Εύας, με έβαλε σε έντονες σκέψεις. Από τότε είχα να τη δω. Περίμενα πως και πως να εμφανιστεί καπού κοντά, είτε στη λίμνη που πάντα κάπνιζε το τσιγάρο της, είτε κοντά στις Παπαρούνες, στο δάσος... Μα πουθένα δεν υπήρχε. Πάλι καλά που ήξερα περίπου ποιος έμενε που, οπότε μερικά σπίτια τα απέκλεισα εντελώς. Μόλις τελείωσα να ψάχνω και από το τελευταίο δρομάκι που πίστευα ότι θα την έβρισκα, ξαφνικά θυμήθηκα ένα τελείως διαφορετικό μέρος που θα μπορούσε να έμενε εκεί. Ήταν απομονωμένο, σε ένα μικρό λόφο, χωρίς να υπάρχει ζωντανή ψυχή τριγύρω. Κάποτε με τους φίλους μου λέγαμε ότι εκεί υπάρχουν φαντάσματα και ότι σίγουρα άμα μπούμε μέσα δεν θα ξαναβγούμε ποτέ από εκεί, πόσο μάλλον ζωντανοί. Το κακό ήταν, ότι είχε σκοτεινιάσει αρκετά και φοβόμουν μην μου ξανατύχει παρόμοιο περιστατικό όπως τότε στο δασάκι. Αλλά σκεφτόμουν θετικά και είχα και το κινητό μου μαζί, ίσως προλάβαινα να πάρω κάποιον τηλέφωνο.
Μόλις έφτασα στο λόφο όπου υπήρχε μια παλιά κατοικία του 1900, ίσως και 1850, αποφάσισα να χτυπίσω την πόρτα δυο, τρις φορές ελπίζοντας ότι θα μου άνοιγε η κοπέλα. Περίμενα άσκοπα, δεν μου άνοιγε κανένας οπότε γύρισα την πλάτη μου και ήμουν έτοιμη να φύγω, μα ξαφνικά η πόρτα άνοιξε και το βλέμμα που στράφηκε εκεί. Επάνω στο πρόσωπο μιας γριούλας γύρω στα 85 που με παρατηρούσε καλά - καλά.
- Ποιανού είσαι εσύ; - με ρώτησε.
- Βασικά μένω λίγο πιο κάτω, ήρθα γιατί... - προσπαθούσα να βρω καμιά δικαιολογία αλλά το μυαλό μου μπλόκαρε από τις πολλές σκέψεις - με έστειλε η θεία μου, να ρωτήσω αν σας περισσεύει λίγο αλεύρι.
