Η Μαρίνα καθώς επισκέφτεται το εξoχικό της μαζί με τους γονείς και την αδερφή της, γνωρίζει μια μυστικοπαθής κοπέλα, που καταφέρνει να της κερδίσει το ενδιαφέρον. Όσο οι καλοκαιρινές μέρες περνάνε, τόσο περισσότερο θέλει να ανακαλύπτει τα μυστικά τη...
Rất tiếc! Hình ảnh này không tuân theo hướng dẫn nội dung. Để tiếp tục đăng tải, vui lòng xóa hoặc tải lên một hình ảnh khác.
Φτάναμε σιγά σιγά στο σπίτι μαζί με την Εύα, η οποία με βοηθούσε να σταθώ στα πόδια μου. Δεν είχα βγάλει ακόμη τα τακούνια που με χτυπούσαν όσο τίποτα άλλο, μόνο και μόνο επειδή πίστευα πως θα αντέξω. Λίγο πριν φτάσουμε στη γειτονιά μας, δεν άντεξα άλλο και αποφάσισα όχι μόνο να τα βγάλω, αλλά και να τα πετάξω στον πιο κοντινό κάδο καθώς είχαν διαλυθεί από το χορό και το περπάτημα. Έμεινα με τις ψηλές κάλτσες που έφταναν μέχρι το γόνατο και με μία παραπονεμένη γκριμάτσα στο πρόσωπο μου.
- Άντε φτάσαμε, μπορείς να ανέβεις τα σκαλιά; - ρώτησε η αδερφή μου και από το ύφος μου κατάλαβε την απάντιση. Με κράτησε από τον ώμο και από τη μέση, έτσι ώστε να με βοηθίσει να ανέβω μέχρι τον πάνω όροφο. Ύστερα έβγαλε τα κλειδιά από το μαύρο γυαλιστερό τσαντάκι της και άνοιξε την πόρτα. Ευτυχώς που οι γονείς κοιμόντουσαν, οπότε δεν θα ακούγαμε κανένα παράπονο πρωινιάτικα. Κατευθύνθηκα μέχρι το μπάνιο για να αλλάξω τα ρούχα μου και να πληθώ. Ταυτόχρονα χίλιες σκέψεις περνούσαν από το μυαλό μου, τις οποίες ήθελα κυριολεκτικά να ξεράσω. Δεν πέρασαν ούτε δέκα λεπτά και είδη έβγαζα από μέσα μου, ότι είχα πιει το χθεσινό βράδυ...
***
14:07
- Μαρίνα, πως είσαι; - άκουσα τη φωνή της μητέρας μου και ύστερα μπήκε μέσα στο δωμάτιο μου. Έβγαλε τα σεντόνια που είχαν καλύψει το πρόσωπο και το σώμα μου και άρχισε να γκρινιάζει όπως έκανε καθημερινά.
- Καλά είμαι, άσε τα σεντόνια όμως - είπα και ξανασκεπάστηκα.
- Εεεε.. όχι! Δεν θα μου κρύβεσαι συνεχώς, ήμαρτον πια! - επανέλαβε την κίνηση της.
- Θέλω να κοιμηθώ, χθες βγήκα με την Εύα και...
- Και μεθύσατε! Μετά μου ήρθατε 5:00 η ώρα τα χαράματα σαν τις πουτ... - δεν τελείωσε την πρόταση της, αλλά πολύ καλά γνώριζα πως θα το συνέχιζε.
- Τι ήθελες να πεις;
- Απλά - κάθισε στην άκρη του κρεβατιού μου - δεν θέλω να γυρνάτε τέτοιες ώρες μόνες σας. Μη τυχόν και πάθετε κάτι.
