Crush knows {C.K.}

6 ~stay stong~

Αλέξια ΡΟΝ

Μου έστειλε παλλι μηνιμα ο άγνωστος.

Εχει δικιο. Και ξερετε κατι θα το ξεπεράσω.

Και τωρα θα δει η Στέφανος τι χάνει.

Βαζω ενα σορτσάκι που βρηκα στις σακούλες μια τιραντενια μπλουζα που φενετε ελαφριά η κιλια μου και τα καινουρια αθλητικά μου.

Καλε που ηξερε το νούμερο μου.

Απλα φοβαμε μην βγω και γινω ρεζίλι.

Βγενω απο την Τουαλετα και κιταζομα στο καθρέπτη.

Πιανω τα μαλλια μου ενα ψιλο κότσο σκουπίζω τα δακρια μου, περιμενω για λιγο να ξεπριστουν τα ματια μου και βγενω εξω.

Νιοθω σαν την Τανια τωρα.

"Καλώς την και ας αργησε" λεει ο γυμναστής χτιποντας παλαμάκια σε αργή κηνιση.

"Τρεχα και τρέξε με της αλλες" λεει και διχνει τα κοριτσια που τρέχουν.

Τρεχω και εγω μαζι τους.

Μπροστα μου ειναι η Ρεβέκκα.

Τρέχουμε αλλο ενα τελευτεο κικλο αλλα η Τανια που ειναι πισω μου, μου πατάει το ποδι και εγω πεφτώ Κατω.

"Να μάθεις που εισαι ξεκολιαρα" μου λεει η Ρεβέκκα.

Εγω μενω στο πατομα, κοιτοντας το κενό.

Δν ξερω, δν ξερω καν τι τους εχω κανει.

Εχω την χιροτερη ζωη εβερ.

Γελεια ακουγοντε απο τα κοριτσια.

Αλλα μονο απο τα κοριτσια και με αυτο ενοω την Ρεβέκκα την Σαντη και την Τανια.

Κανεις αλλος μονάχα εγω και αυτες.

Εγω Σικονομε και Καθομε σε μια καρεκλα και παρακολουθώ ποδόσφαιρο που παίζουν τα αγορια.

Δν εχει νοημα να της λεω τσουλες, αν θελουν να ειναι αυτο, ας ειναι δικο τους θεμα.

Τελεικα κοιταω το πατομα σαν μανιακή.

Δν με νιαζουν η πληγές. Δν ξερω καν τι έπαθα.

Το Σγρ ειναι πως πρεπει να παρω το ημερολόγιο μου και να φιγω απο αυτο το μερος που λεγετε σχολειο.

Ας το αφησω, καλητερα.

Το ποδόσφαιρο τελειώνει και ερχετε ενα μάτσο αγορια προς το μερος μου.

Εγω απλα κοιταω τον Στέφανο. Απλα πεντάμορφος.

Ο Νικ ερχετε και καθετε διπλα μου. Κολιμα να πουμε.

"Τι επαθες; εχεις χτιπισει."

"Δν με νιαζει" λεω αδιάφορα.

"Τι λες Κοιτα τα γόνατα σου, ελα"λεει ο Νικ.

Εγω απλα Σικονομε και τον ακολουθώ. Δν ξερω που παμε.

Σικονω το κεφαλι μου απο το πατομα και βρισκόμαστε στο γραφειο του διευθιντη.

"Κρατά" μου λεει δίνοντας μου πεταντιν.

Μου δένει της πληγές προσεχτικά.

"Ελα παμε" λεει και μου δίνει το χερι να σικοθω.

"Ε-ευχαριστω" αγανακτώ να πω.

"Τπτ μικρη, Αντε τα λεμε" και χοριζουν η δρόμοι μας.

Στέφανος ΡΟΝ

[...]

"ΓΑΜΩΤΟ" φοναζω δηνατα Καθως ο Νικ μου ελεγε τι εγινε σημερα.

"Γιατι τοσα νευρα, ενδιαφερόμαστε για την παραξενη Ξαφνικα;" λεει.

"Απλα, απλα θιμιθικα κατι, γεια Νικ τα λεμε αυριο" λεω δείχνοντας την πορτα μου.

Αυτος φευγει και εγω Καθομε με τα χερια σταυρομενα.

Την εριξε η Τανια. Και εγω δν εκανα τπτ.

Επισης εκεινη δεν εκανε τπτ, απλα, απο όσα μου ειπε ο Νικ δν αντέδρασε.

Αυτη έμεινε στο πατομα, αυτες την κοροϊδευαν και γελούσαν.

Μετα εφιγε.

Αυτο μου θιμιζει εμενα.

Flashback

"Αχ κοιταξε πια ειναι εδω" λεω στην παραξενη.

"Η παραξενη, τι κανεις καλη μου" λεω ειρονικα.

Αυτη κατεβάζει το κεφαλι της.

"Σε ροτισα, και οταν σε ροταω θα μου απαντας καταλαβες;" λεω αυστηρά.

"Κ-καλα" κατορθώνει να πει.

"Μάντεψε.. στα αρχιδια μας" λεω. Νομιζα οτι θα την ξαφνιάσει το λεξιλόγιο μου αλλα αντίθετος κανένα αποτελεσμα.

Τοτε την περνω απ' τους καρπούς και τους σφιγκω δηνατα.

Αυτη ψιθιριζει κατι "ποναω" και "σταματα".

Μεχρι που την αφηνω και η καρποι της εχουν μπλαβισει.

Αωω σιγα μην την λιπιθω.

"Αντε γεια, μαλακισμενο" λεω και της κανω ενα κολοδαχτιλο.

Αυτη παει κλεγοντας στην τουαλετα.

End of Flashback

....

Και τελιοσε αλλο ενα κεφ, στο προϊγουμενο δν σας ειπα κανένα νεο απο μενα γιατι ειμουν κουρασμένη.

Τελος παντων τα λεμε στο επομενο, Αμητα, Κορνιζααααα!!