Crush knows {C.K.}

24 ~problems~

"Εε τπτ" λεει και σκουπίζει γρήγορα τα δάρκια της.

"Οχι πες μου" την παρακαλάω.

"Καλα, φφφφ οταν ειμουν πέντε στην Θεσσαλονικη ζούσα με την οικογένεια μου, μια μερα δλδ η τελευτεα μερα που ηταν να κλείσει το νιπιαγογίο που πηγενα, οι γονείς μου τράκαραν θα-θανάσιμα λογο του πάγου στο δρόμο και τότε μεταφέρθηκα στο ορφανοτροφιο της Αθήνας" μου λεει και ξεσπάει σε κλάματα.

Εγω την πέρνω αγκαλιά, δεν την άφηνα νομιζα οτι αν την άφηνα θα έφευγε.

Νομίζω πως την Α-αγαπάω.

"Ελα ισίχασε" της λεω και την αγκαλιάζω πιο σφικτα.

"Τι αλλαξε;" Ξαφνικα την ακουω.

"Τι ενωεις;" λεω ξαφνιασμένος.

"Παλλια δεν θα με αγκάλιαζες ουτε με το ζόρε" μου λεει.

"Δεν ξερω ίσος παλλια δεν αποδεχόμουν το διαφορετικό" της λεω.

"Μ" απαντάει απλα.

Ξαφνικα το τηλεφωνο μου χτιπα.

~in call~

"Ελα πιος;"

"Ελα ο Τόμας ειμαι, εισαι για κατασκήνωση;"

"Εισαι τρελός ξερεις τι βαθμούς εχει εξω;" φοναζω στο τηλ.

"Μμμναι ξερω, αλλα οπιος δεν επιβιώσει ειναι φλωρος"

"Και ποιοι θα ερθουν;"λεω με ενδιαφερον.

"Εσυ εγω ο Νικ η Ελεάνα ο Μπεν η Σαντη και αν θελεις και η Αλέξια"

"Σορυ γιατι η Σαντη και ποια ειναι η Ελεάνα;"

"Γιατι μαλακα ειναι αδελφη μου Α και αυτη δεν ξερω κατι του Νικ θα ναι!"

"Αντε και ποτε θα παμε που;"

"Αυριο το μεσιμερι στο δασάκι που κατασκινοναμε παντα ελα κατά της 4:30"

"Οκ μαλακα τα λεμε" του λεω και του το κλινω.

~call end~

"Τι εγινε;" ροταει η Αλέξια.

"Θα παμε κατασκήνωση" η Αλέξια γουρλονει τα ματια.

"Μην πεις τπτ ουτε για τον καιρο"της λεω.

"Μαζεψε οτι πιο ζεστό εχεις, Επισης εχω μια σκηνη στο γκαράζ αν θες θα ειμαστε μαζι μεσα" λεω.